این توافقنامه کودتایی برای دولت فرانسه تلقی می‌شود. با مداخله دقیقه نودی سیسیلیا سارکوزی، همسر رئیس‌جمهوری فرانسه و دولت قطر بود که پاریس توانست در سایه توافق برای آزادی تیم پزشکی بلغاری به تصمیم خود برای ارتقا روابط لیبی و اتحادیه اروپا عینیت بخشد.
اعضای تیم پزشکی بلغاری در سال 1999 به آلوده کردن صدها کودک در بن‌غازی به ایدز متهم شده بودند. آنان دوبار به مرگ محکوم شدند و در ادامه به برگ برنده‌ای برای لیبی در چارچوب چانه‌زنی این کشور با غرب با هدف خروج طرابلس از انزوای بین‌المللی تبدیل شدند.
براساس توافقنامه‌ای که بین اتحادیه اروپا و طرابلس برای آزادسازی اعضای تیم‌پزشکی بلغاری امضا شد طرابلس 5/9 میلیون یورو از کمیسیون اروپایی برای تجهیز بیمارستان کودکان بن‌غازی دریافت خواهد کرد.
خانواده هر یک ازکودکان مبتلا شد‌گان هم یک میلیون دلار غرامت دریافت می‌کند درحالی که اتحادیه اروپا دسترسی مادام‌العمر کودکان به مراقبت پزشکی و دارو را تضمین کرده است.
صندقی برای کمک به خانواده‌های کودکان مبتلا شده ایجاد شده که شامل 44 میلیون دلار کمک بلغارستان به طرابلس می‌شود که در قالب حذف بخشی از بدهی‌های لیبی به بلغارستان پرداخت شده است.
سایر کشورهایی که لیبی به آنان بدهکاران است نیز بخشی از بدهی‌های لیبی را بخشیده‌اند. منابع تأمین بودجه این صندوق افشا نشده اما درمجموع 460 میلیون دلار به این صندوق واریز شده است.
گمان می‌رود دولت قطر، از خریداران پروپا قرص تسلیحات فرانسوی در حوزه خلیج فارس که بعد از آزادسازی زندانیان بلغاری از سوی همه طرف‌های درگیر در مذاکرات مورد تحسین قرار گرفت یکی از تأمین‌کنندگان اصلی منابع مالی این صندوق بوده است.
دولت لیبی علاوه بر این وجوه از امتیازات اقتصادی برخوردار شد و مشمول قوانین تسهیل تجارت با اتحادیه اروپا خواهد شد. 95 درصد از درآمد لیبی از محل فروش نفت بدست می‌آید که بخش اعظم آن به اتحادیه اروپا صادر می‌شود.
نفت لیبی در حوزه‌های نزدیک به سطح زمین قرار دارد، سبک است و به لحاظ جغرافیایی هیچ نقطه‌ای برای تامین نفت اروپا از لیبی نزدیک‌تر نیست.
اگر چه اروپایی‌ها از مدت‌ها قبل به دنبال فراهم آوردن زمینه آزادسازی اعضای تیم پزشکی بلغاری در لیبی بودن اما تلاش فرانسوی‌ها برای کسب همه افتخارات و امتیازات به نفع پاریس ناخرسندی سایر اعضای اتحادیه اروپا را بدنبال داشته است.
سارکوزی روز بعد از آزادی اعضای تیم بلغاری راهی طرابلس شد و با امضای تفاهم‌نامه‌ای با معمر قذافی، رهبر لیبی با ساخت یک راکتور هسته‌ای غیرنظامی توسط شرکت فرانسوی Areva موافقت کرد.
علاوه بر آن فرانسه متعهد به تامین سوخت این نیروگاه شد.احداث این راکتور بیش از آن که برای لیبی امتیاز باشد در جهت منافع اقتصادی و سیاسی فرانسه است و دقیقاً همین مسأله موجبات ناخرسندی اروپایی‌ها را فراهم آورده است.
آنها از این که پاریس به عنوان کشوری منفرد و نه عضوی از اتحادیه اروپا اقدام به توسعه روابط خود با طرابلس کرده چندان خشنود نیستند و این موضوعی نیست که اعضای اتحادیه اروپا از افشای آن ابا داشته باشند.
