براساس گزارش تايم، زماني كه اسكات‌كلي، فضانورد آمريكايي ناسا، سال آينده از ايستگاه فضايي بين‌المللي با زمين تماس بگيرد، هركسي كه تلفن را پاسخ دهد، به سرعت آن را قطع مي‌كند، زيرا زماني كه فردي از فاصله 369 كيلومتري از سطح زمين با زمين تماس مي‌گيرد درحالي‌كه با سرعت 28 هزار و 164 كيلومتر بر ساعت به دور زمين درچرخش است، براي مدتي طولاني هيچ صدايي به‌جز صداي سكوت شنيده نخواهد‌شد؛ زيرا سيگنال‌ها بايد از ايستگاه به ماهواره‌ها با آنتن‌هاي زميني تابانده شده و سپس به ايستگاه‌هاي مخابراتي ارسال شوند تا در نهايت به گوش مخاطب برسند. كلي مي‌گويد زماني كه فردي گوشي را جواب دهد من بايد بلافاصله بگويم: اينجا ايستگاه فضايي است، قطع نكن!
اما زماني كه او با برادرش مارك تماس بگيرد،نيازي به نگراني نخواهد‌بود. مارك‌كلي كه بيش از فضانورد بودنش، به‌خاطر همسرش شهرت دارد كه نماينده كنگره آمريكا بود و در سال 2011 ترور شد، فضانوردي بازنشسته‌است كه چهار بار به فضا سفر كرده‌است. او صداي پارازيت‌ها فرازميني را به‌خوبي مي‌شناسد، به همان خوبي كه حس بي‌همتاي بي‌وزني، حس ديدن سياره زمين از ميان يك پنجره كوچك و قدرت فاصله 369 كيلومتري از زمين براي ايجاد حس كشنده تنهايي در انسان را مي‌شناسد.
اما فراتر از تمامي اين تجربيات، مارك 50 ساله اسكات 50 ساله را بهتر از همه مي‌شناسد، زيرا اين طبيعت برادرانه است، به‌ويژه اگر اين برادرها دوقلوي همسان باشند و از سيستم عامل ژنتيكي يكساني برخوردار باشند. اهميت اين رابطه برادري از اوايل ماه مارچ 2015 بيش از هميشه خواهد‌شد، زيرا قرار است در اين ماه اسكات براي يكسال در ايستگاه فضايي بين‌المللي سكونت يابد و ركورد طولاني‌ترين اقامت در فضا را براي يك فضانورد آمريكايي به نام خود به ثبت برساند.
در اين ماموريت فضانوردي روس نيز همراه اسكات خواهد‌بود، به علاوه 13 فضانورد ديگر نيز به صورت چرخشي و در دوره‌هاي 10 روزه تا 6 ماهه در اين مدت در كنار اين دو فضانورد خواهند‌بود و به انجام آزمايش‌ها و رسيدگي به بخش‌هاي مختلف ايستگاه خواهند‌پرداخت تا آن را براي پذيرش فضاپيماهايي كه توسط شركت‌هاي خصوصي ساخته مي‌شوند و از سال 2017 آغاز به پرواز خواهند كرد، آماده سازند.
اقامت يكساله اسكات در فضا براي او بدون هزينه نخواهد بود، او بايد خانواده و خانه‌اش در هيوستون را براي يكسال رها كرده و تنها بگذارد، اما اين ترك كردن شامل حال برادر دوقلويش مارك نمي‌شود.
از زمان انجام ماموريت‌هاي آپولو تاكنون، ناسا درفكر انجام ماموريتي براي ارسال فضانورد به‌سوي مريخ بوده‌است، اگرچه تاريخ نهايي انجام چنين ماموريت بزرگي همواره چندين دهه از عملي شدن آن فاصله داشته‌است. اما ناسا در پنجم دسامبر 2014 قدمي بزرگ به سوي اين هدف برداشت و توانست فضاپيمايي شبه آپولويي به نام اورويون را براي سفرهاي اعماق فضا با موفقيت آزمايش كند. علاوه بر اين شركت اسپيس‌ايكس الون ماسك و كشورهاي نوپايي مانند هند و چين در سرعت خود را در فعاليت‌هاي فضايي و كيهاني افزايش داده‌اند.
تنها مشكل برسر راه اين بلند‌پروازي فراسياره‌اي، انسان است. بدن انسان ماشيني مهندسي‌شده است كه متناسب با محيط جاذبه‌دار زمين ساخته شده‌است. بردن بدن انسان به مناطق بدون گرانش فضا و يا مكاني با گرانش 0.38 مانند مريخ، همه معادلات را برهم مي‌زند. استخوان‌ها شكننده مي‌شوند، كره چشم‌ها از شكل اصلي خود خارج مي‌شوند، طپش قلب كارايي كمتري پيدا مي‌كند زيرا ديگر گرانشي وجود ندارد كه خون برخلاف آن پمپ شود، و تعادل به كلي حذف مي‌شود. به گفته مايك سافرديني مدير برنامه‌هاي ايستگاه فضايي، اطلاعات بسيار اندكي از سلامت انسان طي 6 ماه اقامت در فضا در اختيار دانشمندان است، اما اين امكان نيز وجود دارد كه با طولاني شدن اقامت انسان در فضا از 6 ماه به يكسال، همه‌چيز تغيير كرده و آنچه انسان از آن ناآگاه است رخ دهد.
از اين رو ناسا بايد ريسك كرده و آزمايش‌هاي طولاني‌مدتي در اين زمينه انجام دهد. در يك آزمايش ايده‌آل، به ازاي تمامي افرادي كه بدن آنها در فضا مورد آزمايش قرار مي‌گيرد، بايد نمونه كنترلي نيز روي زمين باشد، فردي كه از ساختار ژنتيكي يكسان و خلق‌و‌خوي نزديكي با موضوع آزمايش برخوردار باشد تا بتوان تغييراتي كه طي 12 ماه بي‌وزني در فرد ايجاد مي‌شود را با مقايسه نمونه كنترل تعيين كرد. اما باوجود برادران كلي، ناسا تيمي متشكل از دو نمونه كامل را در اختيار دارد. به گفته سافرديني، مطالعه روي دوقلوها در زمان انتخاب فضانوردان اين ماموريت به ذهن كسي خطور نكرد، اين ايده زماني خلق شد كه ناسا به حقيقتي زميني مارك كلي دست‌يافت.
آنچه ناسا حقيقتي زميني مي‌نامد، اسكات برادر بزرگتر مي‌نامد (با اختلاف 6 دقيقه) و درحالي‌كه ماموريت در پيش رو از بخش‌هاي علمي و استقامتي مشابهي براي فرد مورد آزمايش و نمونه كنترل برخوردار است، انجام اين سفر اين تنها و تنها به عهده برادران كلي است كه تاكنون درطول سفري به مدت نيم‌قرن در كنار يكديگر بوده‌اند.
مردان موشكي
براساس سوابق ثبت شده، اسكات و مارك هرگز يك هواپيما يا يك راكت يا فضاپيما نساخته‌اند، سوابقي كه براي اين دو فضانورد قابل گذشت هستند. به‌ندرت پيش مي‌آيد كه نقشه‌اي كه در سن پنج سالگي به ذهن كودكي رسيده‌باشد، دنبال شده و عملي شود،به‌خصوص اگر اين رويا ساختن فضاپيما باشد.
اين دو برادر نقشه‌هاي خود را در زمان فرود آپولو روي ماه برنامه‌ريزي كردند، زماني كه سفرهاي فضايي بسيار هيجان‌انگيز و عالي به نظر مي‌آمد. اين دو در شيفتگي نسبت به فضا و در بسياري از موارد ديگر به يكديگر شباهت داشتند. مانند ديگر دوقلوها، برادران كلي در زمان كودكي زبان محرمانه مخصوص به خود را داشتند،كلماتي دست‌و‌پاشكسته و نامفهوم كه بزرگترها هيچ شانسي براي درك و فهميدن محتواي آن نداشتند. برادران كلي تا دوران كالج لباس‌هاي يكسان به تن مي‌كردند. مارك كلي مي‌گويد ما تا آغاز كالج همه‌كارمان را با هم انجام مي‌داديم و هميشه در آستانه به دردسر انداختن خود بوديم.
در اواخر دهه 1980 هردو برادر به عنوان خلبان‌هاي نيروي دريايي پذيرفته شدند و هردو براي انجام وظيفه در عرشه ناوهاي هواپيما‌بر ثبت‌نام كردند. به محض پايان دادن به اولين ماموريت اسكادران و مجموعه‌اي از ديگر ماموريت‌ها،اين دو برادر به‌عنوان خلبان پروازهاي آزمايشي نيروي دريايي جذب شدند. در سال 1995 هردو براي استخدام در ناسا درخواست دادند و تا سال 1996، دوباره اين دو برادر يكسان‌پوشي را از سر گرفتند،اين‌بار لباس‌هايي نارنجي رنگ فضانوردي.
در سال 1999 دو برادر مجموعا هفت ماموريت فضايي انجام داده‌بودند، اگرچه هرگز با هم به فضا سفر نكردند. دليل آن محدوديت‌هاي قانوني ناسا نبود،بلكه اسكات با اين موضوع مخالف است زيرا فكر مي‌كند اين شرايط براي فرزندان آنها دشوار خواهد بود كه همزمان هم پدر و هم عمويشان روي زمين نباشند. اگرچه برادران كلي اصرار دارند كه هرگز رقابتي ميان آنها وجود نداشته، نوع تعامل ميان آنها نشان از وجود حس رقابتي خفيف دارد. مارك مي‌گويد اسكات اول به فضا رفت، اما تاپيش از اينكه دومين سفر فضايي‌اش را انجام دهد، من دوباره به فضا رفته‌بودم و سپس پيش از او راهي سومين سفرم شدم.
اسكات نيز درباره پرش طولاني‌مدت و سرسخت چشم‌هايش در زمان بازگشت از اقامتي 159 روزه در فضا در سال 2011 مي‌گويد كه يكي از عوارض اقامت طولاني مدت در فضا‌است و هنوز توضيحي براي بروز آن يافته نشده‌است. مارك در واكنش به اين گفته مي‌گويد منظورت از پرش چشم چيست؟ اسكات مي‌گويد تو به آن مبتلا نشدي؟ و جواب مارك منفي است و اسكات پاسخ مي‌دهد، خوب چون سفرهايت به اندازه من طولاني نبوده‌اند!
براساس استاندارد‌هاي شاتل، طول سفرهاي مارك كامل درست و استاندارد بوده‌اند. هريك از چهار سفر او دو هفته ادامه داشته‌اند و مارك مجموعه 54 روز از عمر خود را در فضا بوده‌است. دو سفر اول اسكات نيز مشابه مارك بوده‌است، اما اقامت 159 روزه او در ايستگاه باعث شد مجموع روزهاي اقامتش در خارج از زمين به 180 روز برسد و در ادامه نيز قرار است 365 روز ديگر به آن افزوده شود.
يك روز عادي در فضا
باوجود هيجان‌انگيز بودن سفري كه اسكات در پيش رو دارد، نه مارك كلي و نه هيچ فرد ديگري به‌خاطر هيچ يك از لحظات اين ماموريت به اسكات حسادت نخواهد كرد. ايستگاه فضايي بين‌المللي خود فضايي بزرگ است و سر تا ته آن طولي برابر 109 متر دارد، يعني كمي بزرگتر از يك زمين فوتبال. 104 قسمتي كه فضاي كار و زندگي ايستگاه را ايجاد كرده‌اند تنها بخشي كوچك از اين فضا را تشكيل داده‌اند، اما فضايي به اندازه خانه‌اي چهار‌خوابه را براي اقامت فضانوردان فراهم آورده‌اند.
با اين‌وجود، ماندن در يك خانه براي يكسال، حتي اگر اين خانه در مدار زمين باشد، خسته‌كننده و عادي خواهد‌شد. براي تمامي فضانوردان، يك روز اقامت در ايستگاه فضايي در داخل اتاقكي به اندازه كابين تلفن سپري مي شود كه هم فضاي كار است هم استراحت و فضاي كافي براي قرار گرفتن لپ‌تاپ،كيسه‌خواب و تعدادي وسايل ديگر دارد.
زنگ‌بيدار‌باش، به شكل آلارم ساعت مچي يا آي‌پد، هرروز ساعت 6:30 بامداد فضانوردارن را از خواب بيدار مي‌كند، اما اسكات اعتراف مي‌كند كه در آخرين پرواز فضايي خود زنگ هشدار ساعت را خاموش مي‌كرده و به خوابش ادامه مي‌داده‌است. اسكات مي‌گويد كه سروقت از خواب بيدار نميشده و معمولا 30 دقيقه بيشتر از حد مجاز مي‌خوابيده‌است.
وقتي فضانوردان از درون كيسه‌خواب خود بيرون مي‌خزند، روزشان در قالب 30/40/30 تقسيم بندي مي‌شود: 30درصد از روز صرف آزمايش‌هاي علمي مي شود، 40 درصد از آن صرف ورزش و كنترل سيستم‌هاي ايستگاه مي‌شود و 30 درصد ديگر به تعمير سخت‌افزار‌هاي ايستگاه سپري مي‌شود، زيرا در ايستگاه 532 رايانه، 3.3 ميليون خط كد، 13 كيلومتر سيم و 90 كيلووات برق وجود دارد كه از صفحات خورشيدي يك هكتاري تامين مي‌شود تا تجهيزات ايستگاه بتوانند به كار خود ادامه دهند.
برنامه روزانه زماني را نيز براي وقت‌گذراني درنظر گرفته و فضانوردان كتاب‌ها و فيلم‌هاي زيادي در ايستگاه دارند. همچنين ناسا مي‌تواند هر برنامه تلويزيوني كه فضانوردان بخواهند، به ايستگاه بفرستد. سرنشينان ايستگاه مجازند آزادانه با اعضاي خانواده خود از طريق ايميل در ارتباط باشند، بآ آنها تماس تلفني برقرار كنند و در اينترنت به گشت‌و‌گذار بپردازند، اگرچه سرعت آن چنگي به دل نمي‌زند.
در اقامت يكساله اما به لطف محدوديت باطري 10 وسيله آزمايش طبي و روانشناسي كه انجام آنها در دستور كار اسكات و همكار روسش قرار دارد، وقت چنداني براي تفريح وجود ندارد. اين شرايط براي مارك در روي زمين نيز مشابه است. اين فضانوردان آزمايش‌هايي را درباره كارايي قلبي عروقي، ميزان سطح اكسيژن خون و حجم خون انجام خواهند‌داد. تراكم استخوان آنها به اضافه سالخوردگي سلولي و حركت مايعات بدن آنها تحت كنترل خواهد‌بود. همچنين از چشم و اعصاب بينايي آنها تصويربرداري خواهد شد تا تاثير تغييراتي كه در آنها ايجاد شده بر قدرت بينايي فضانوردان مشخص شود.
ميكروبيوم بدن اين دو فضانورد نيز مورد بررسي دقيق قرار خواهد‌گرفت. باكتري‌هاي سيستم گوارشي در حفظ عملكرد بدن نقشي كليدي به عهده دارند اما اكوسيستم دروني هر انسان، متناسب با نوع رژيم غذايي و محيط، با ديگري متفاوت است. از اين رو اكوسيستم ميكروبي بدن دوقلوها از طريق آزمايش با يكديگر مقايسه خواهد شد تا در طول ماموريت تغييرات آن قابل تشخيص باشد.
مغز در سفرهاي فضايي
اگر در سفرهاي طولاني‌مدت فضايي بدن دچار آسيب‌ديدگي شود،آسيبي كه به مغز وارد مي‌شود از آن نيز شديد‌تر خواهد‌بود، موضوعي كه موجب نگراني شديد ناسا شده‌است. روانشناسان عملكرد شناختي، حالات روحي و ميزان استرس اسكات را از طريق مصاحبه‌هاي خصوصي و منظم كنترل خواهند‌كرد. روانشناسان به صورت ويژه نسبت به اثر ربع سوم هشيار خواهند‌بود، اختلالي در عملكرد رواني افراد كه از نيمه تا سه چهارم مدت زماني كه افراد در مكاني محبوس هستند،بروز مي‌كند.
به گفته ال هولند روانشناس ناسا، اسكات سابقه 6 ماه اقامت در فضا را داشته و اطلاعات او در اختيار ناسا قرار دارد، اما اين ويژگي‌ها خطي نبوده و امكان تغيير دارند، دويدن يك ماراتن كامل بسيار متفاوت از دويدن در ماراتني دو بخشي است. حتي فرد كاركشته‌اي مانند اسكات كلي نيز ممكن است در طول ماموريت طولاني كه در پيش رو دارد، دچار بحران‌هاي رواني شود. پرواز او در 28 مارچ سال 2015 آغاز مي‌شود، اما او بايد در 16 فوريه آمريكا را ترك كند زيرا قرار است از پايگاه فضايي بيكنور روسيه راهي ايستگاه فضايي شود. اسكات زماني كه آمريكا را ترك مي‌كند 50 ساله و زماني كه بع زمين باز ميگردد 52 ساله خواهد‌بود.
با آغاز فصل بهار، اين ماموريت دشوار آغاز خواهد‌شد، و در آن زمان است كه برادر در فضا به اندازه‌اي خوش‌شانس خواهد بود كه برادرش روي زمين او را پشتيباني كند. مارك مي‌گويد اين ماموريتي بسيار خطرناك است، مردم ميزان خطرناك‌بودن آن را درك نمي‌كنند، اما اسكات مي‌تواند درباره اين ماموريت با كسي صحبت كند كه تجربه انجام آن را دارد.
طي آخرين ماموريت اسكات، اين مارك بود كه پس از ترور همسرش گابريل گيفوردز در ژانويه 2011 به اسكات نيازمند شد و به او تكيه كرد. ناسا خبر را به اسكات در فضا رساند و پس از آن بود كه دو برادر توانستند با يكديگر گفتگو كنند. مارك مي‌گويد در آن زمان تنها كسي كه بيشتر از ديگران مي‌توانست پشتيبان من باشد، روي زمين نبود. اما اين بار شرايط متفاوت است و پشتيباني از سوي برادر زميني خواهد بود.
مارك درحال حاضر خود را از ناسا بازنشسته‌كرده‌است، اما فكر بازگشت به فضا در آينده‌اي نه‌چندان دور را هرگز فراموش نكرده و اكنون با شركت اسپيس‌ايكس به عنوان مشاور همكاري مي‌كند. اسكات اما هنوز تصميمي مبني بر بازنشستگي پس از بازگشت از ماموريت پرخطر خود نگرفته‌است. به هرحال بعيد به‌نظر مي آيد كه اين دو برادر كه زماني روياي ساخت فضاپيما را در كنار هم در سر مي‌پروراندند، روزي به همراه يكديگر به فضا سفر كنند. اما اميدواري بشر براي شكست محدوديت‌هاي زيستي كه مرز باريك ورود به سياره‌اي كوچك در وسعت بيكران جهان هستي است به اطلاعات علمي بستگي دارد كه دسترسي به آنها را برادران كلي به‌زودي امكان‌پذير خواهند‌ساخت. تنها نام يكي از برادران كلي در اين پرواز فضايي ثبت خواهد‌شد، اما براي كساني كه رابطه برادري برايشان ارزشمند است، اين نام، معرف هردو برادر خواهد‌بود.
نظر شما