مدیران این 19 سازمان در بیانیه یا نامه خود اعلام کرده اند: «فقط اتحادیه تهیه‌کنندگان و توزیع کنندگان سینمای ایران نماینده قانونی ماست.»
در این نامه که توسط دبیرخانه اتحادیه تهیه‌کنندگان و توزیع کنندگان سینمای ایران منتشر شده است، 19 دفتر از 23 سازمان تولید و پخش فیلم‌های سینمایی دارای مجوز، کتبا اعلام کرده‌اند که فقط اتحادیه تهیه‌کنندگان و توزیع کنندگان سینمای ایران را به عنوان نماینده قانونی خود قبول دارند و در واقع به این شکل به خانه سینما و فدراسیون تهیه کنندگان و توزیع کنندگان یا به عبارت بهتر، اداره نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی وزارت ارشاد نشان داده‌اند که با این وصف کار به سمت قمر در عقرب شدن هر چه بیشتر پیش می رود.
به ویژه این که با موضع گیری رسمی این 19 سازمان، عملا تنها 4 تولیدکننده جدی باقی می ماند که در سنگر حریف مانده است و هیچ بعید نیست در فاصله کمتر از یک ماه تا برگزاری جشن یازدهم خانه سینما، تعداد بیشتری از فیلم‌ها از حضور در آن انصراف دهند.
تا کنون 17 فیلم رسما از حضور در این جشن انصراف داده‌اند و اتحادیه تهیه کنندگان توانسته است از قدرت خود در تولید فیلم، برای تحت فشار قرار دادن خانه سینما بهترین استفاده را ببرد. هرچند که دبیر جشن امسال، پرویز پرستویی نیز در 2 نشست خبری، رسما اعلام کرده است که «حضور در جشن خانه سینما اختیاری است» و «اسپانسر ما مولا علی است».
با این وصف، حالا امضای نامه مشترک توسط دفترهای تولید فیلم حکایت از سنگین تر شدن کفه ترازو به نفع اتحادیه دارد. سخنگوی اتحادیه تهیه‌کنندگان می گوید: دفاتر تولید و توزیع فیلم ضمن امضای نامه‌ای که برای کلیه مسئولان فرهنگی، سینمایی و صنفی ارسال شده است، رسما اعلام داشته‌اند که در کلیه تصمیم‌گیری‌های تولید، پخش، اکران و شورای صنفی نمایش فقط اتحادیه نماینده قانونی آن‌هاست و دخالت هیچ شخص یا تشکلی را نمی‌پذیرند.
آریان فیلم، امید فیلم، تصویر نوین فر، بهاران فیلم، پویا فیلم، راه عرفان فیلم، رسانه نیکان فیلم، سپاهان فیلم، سپنتا فیلم، شکوفا فیلم، شهر فیلم، فیلمیران، سازمان سینمایی فجر، کارگاه فیلم و اندیشه، گویا فیلم، هدایت فیلم و یکتا فیلم تهران شرکت‌هایی هستند که امضای مدیر عامل شان زیر نامه یادشده دیده می شود.
اما این تمام دعوای سینمای ایران نیست و جبهه دیگری نیز در شورای صنفی و کانون کارگردانان سینمای ایران گشوده شده است.
سیامک شایقی، یکی از اعضای کانون کارگردانان درباره شیوه اکران فیلم‌ها که توسط شورای صنفی نمایش مشخص می شود، به ایسنا می گوید: در توزیع سینماها برای فیلم‌ها عدالت رعایت نمی‌شود، در نتیجه مرجعی که برای اکران فیلم‌ها تصمیم گیری می‌کند بر اکران سینماها نظارتی ندارد.
شایقی ادامه می دهد: حدود 3 ماه است کانون کارگردانان نسبت به عملکرد شورای صنفی انتقاد دارد و نماینده آن در جلسات شرکت نمی‌کند، اما همچنان شورای صنفی کارش را ادامه می‌دهد.
اما یکی از اصلی ترین ریشه‌های این دعوا نیز در فدراسیون و اتحادیه است. شایقی معتقد است: از زمانی که رسمیت فدراسیون تهیه‌کنندگان اعلام شده است، طبعا حضور سه نماینده از اتحادیه تهیه‌کنندگان در شورای صنفی غیر قانونی است. ما متعجب هستیم از اینکه این اتحادیه که جشن خانه سینما را تحریم می‌کند و خانه سینما را زیر سؤال می‌برد چگونه حاضر است صرفا بابت این که منافعش در شورای صنفی اکران تامین شود در خانه سینما حضور پیدا کند و فیلم‌هایش را در آنجا ثبت کند و به کارش ادامه بد‌هد.
وی تاکید می کند: نمایندگان فدراسیون تهیه‌کنندگان هر چه زودتر مشخص شوند و جلوی ادامه کار غیر قانونی شورای صنفی را بگیرند.
علیرضا داوودنژاد نیز که رسما چهارشنبه گذشته با نوشتن نامه ای طنزآمیز و طولانی، شمشیر را از رو بسته و پا به میدان نبرد گذاشته، می نویسد:«اگر سینما گرفتار انحصار طلبی این عده معدود از پخش کنندگان نبود و بالطبع پرده پوشی، ابهام و عایق‌سازی اطلاعات بر سینما مسلط نشده بود، امروز به راحتی می‌توانستیم آمار را جلوی رویمان بگذاریم و ببینیم که مثلا در چند سال گذشته ظرفیت‌های نمایشی تهران و شهرستان‌ها بین چند دفتر سینمایی تقسیم شده و بهترین سالنهای پایتخت و شهرستان‌ها در اختیار کدام یک از دفاتر پخش بوده است... چگونه قابل پذیرش است که سرنوشت بازار سینمای کشور هم چنان در دست جریاناتی باشد که جز به امروز و فردای تجارت‌خانه‌های خود فکر نمی‌کنند و سینما را فقط عرصه‌ای می‌پندارند که باید بر آن تسلط جست و از آن پول استخراج کرد و به سایر حوزه‌های سرمایه‌گذاری برد؟!»
رییس کانون کارگردانان سینمای ایران نیز تاکید می کند: اداره کل نظارت و ارزشیابی و خانه سینما هر چه زودتر نسبت به تصمیم‌گیری وضعیت شورای صنفی نمایش فعلی اقدام کنند.
علیرضا ریسیان معتقد است: خانه سینما و اداره کل نظارت و ارزشیابی که بیانیه فدراسیون تهیه‌کنندگان و توزیع فیلم ایران را امضا کردند، باید هر چه سریعتر نسبت به وضعیت شورای صنفی نمایش فعلی اقدام کنند.
به این شکل به نظر می رسد کانون کارگردانان سینمای ایران نیز در این صف آرایی‌های آشکار، سنگر خانه سینما را برگزیده است و اوضاع هر روز بحرانی تر می شود. باید منتظر ماند و دید که دود این دعوای دیرینه، در نهایت سر از کجا در می آورد.
