شاید تعداد انگشت‌شماری را سراغ داشته باشید دلشان نخواهد سقوط آزاد از هواپیما (البته از نوع مطمئن و تضمینی‌اش) را تجربه کنند.
این روز‌ها در مشهد و روبه‌روی مرکز تجاری الماس شرق مکانی راه‌اندازی شده که می‌تواند این تجربه هیجان‌انگیز را بدون اینکه هزینه زیادی صرف کنید یا بخواهید سوار هواپیما شوید، در اختیارتان قرار دهد.
این اتاق دایره‌شکل که با تجهیزات خاصی ساخته شده، قطری به اندازه ۳. ۶ متر و ارتفاعی ۳۶ متری دارد که شرایط را برای یک پرواز ۱۲متری در طول مهیا می‌کند.
معمولا هر جا که قرار باشد تجربه هیجان‌انگیزی اتفاق بیفتد، مهسا احمدی و ارشا اقدسی از پایه‌های ثابت آن هستند و این را با حضور در فیلم ۰۰۷، رکوردهای هیجان‌انگیزی که از خود برجای گذاشته‌اند و دوره‌هایی که دیده‌اند، ثابت کرده‌اند.
پای صحبت احمدی و اقدسی كه از با‌سابقه‌ترين افراد سقوط آزاد ايران هستند، نشستیم تا با تونل باد و کارهایی که در آنجا انجام می‌دهند، بیشتر آشنا شویم.
مهسا احمدی اولین دختر بدلکار ایران به حساب می‌آید که این روز‌ها دوران خوش ۲۴سالگی را پشت سر می‌گذارد و مانند یک مربی حرفهای به زنانی که دوست دارند وارد تونل باد شوند، آموزش می‌دهد.
مهسا در این کار تنها نیست و ارشا اقدسی مدیر گروه بدلکاری ۱۳ که حالا جز بدلکاران بین‌المللی به حساب می‌آید در کنار اوست و هر دو با هم یک تیم تشکیل داده‌اند تا در اولین تونل باد عمودی ایران مشغول باشند.
با اینکه سوالات فنی زیادی برای پرسیدن از این دو داریم، اما می‌خواهیم بدانیم واقعا این تونل، هیجان سقوط آزاد را در آدم زنده می‌کند.
ارشا معتقد است: «برای یک سقوط آزاد باید بلیت تهیه کرد، سوار هواپیما شد، چتر نجات داشت و کلی آپشن دیگر، اما اگر فردی بخواهد بدون داشتن اینها و صرفا با پوشیدن یک لباس ساده هر حرکت و ژانگولری را که دوست دارد، روی هوا بزند، باید با خرید تایم مورد نظر وارد تونل باد شود.»
مهسا در توضیح حرفهای ارشا ادامه می‌دهد: «بعد از وارد شدن به اتاق، باد شروع به وزیدن می‌کند و فرد را به سمت بالا می‌برد تا جایی که بتواند معلق بماند و هر کاری که دوست دارد انجام بدهد.
این تونل امکان تجربه سقوط آزاد از هواپیما را با کلی حرکت عجیب‌وغریب در باد به شکلی که فرد فکر کند در آسمان و در حال سقوط است، برای افراد فراهم می‌کند.»
- یک تونل تمام وطنی
تونل بادی که ارشا و مهسا از آن صحبت می‌کنند، قطعا در فیلم‌های هالیوود زیاد دیده شده، اما فکر اینکه ما چنین تونلی را در کشور خودمان داشته باشیم، شاید به ذهن هر کسی نرسد.
مهسا احمدی که این روز‌ها در تدارک انجام کارهای مربوط به قرارداد بدلکاری جدیدشان است، پاسخ این سوال را این‌طور می‌دهد: «در اغلب کشورهای دنیا تونل باد وجود دارد و در کشور ما هم این تونل، اولین تونل باد عمودی عمومی است که دکتر اردکانی و مهندس تهراني در ایران ساخته‌اند، تمام تجهیزاتی که در آن به کار رفته ایرانی هستند و توسط نیروی ایرانی ساخته شده‌اند.»
ارشا پروسه پیوستن به این گروه را این‌طور توضیح می‌دهد: « سلمان اميري یکی از دوستانمان كه سقوط آزاد انجام می‌داد، ما را به این پروژه معرفی کرد. زمانی که این مکان ساخته شد، همان دوستمان تماس گرفت و ما را براي اين كار معرفی کرد.»
- آموزش دیده بودیم
گفتیم هر جا صحبت هیجان تازه باشد، قطعا مهسا و ارشا پای ثابت آنند.
آنها سال ۸۹ برای یادگیری سقوط آزاد به دوبی رفتند و دوره دیدند، اما ماجرا به اینجا ختم نشد و یک تجربه هیجان‌انگیز دیگر هم در انتظار آنها بود که مهسا در خصوص آن صحبت می‌کند؛ «قبل از اینکه به مشهد بیاییم و به این پروژه بپیوندیم هم سقوط آزاد و هم تونل باد را تجربه کرده بودیم، اما برای سرگرم شدن و نه به عنوان مربی.
بار اول که در سال ۸۹ برای دوره دیدن راهی دوبی شدیم، به شکل کاملا تفریحی بود، اما چون قصد داشتیم بعدا در زمینه پرش و سقوط آزاد کار کنیم، می‌دانستیم تجربه تونل باد و یادگیری روش کار این تونل می‌تواند در زمینه سقوط آزاد به ما کمک کند.»
ارشا که از اولین مربیان بانجی جامپینگ ایران است، با فضای سقوط آزاد آشنایی دارد، اما معتقد است تجربه تونل باد بسیار متفاوت است: «من قبلا مربی بانجی بودم و در این خصوص اطلاعاتی داشتم.
البته بگویم تجربه‌شان خیلی با هم متفاوت است. زمانی که این پیشنهاد به ما داده شد، من همراه مهسا احمدی و چند مربی دیگر که پتانسیل انجام چنین کاری را داشتند، برای این کار اعلام آمادگی کردیم و راهی مشهد شدیم.»
- هزینه‌اش زیاد نیست
برایمان خیلی جالب است بدانیم نظر مردم درباره این تونل چیست و چقدر از آن استقبال می‌کنند. ارشا این‌گونه جواب می‌دهد: «این تونل باد هنوز به شکل رسمی افتتاح نشده، اما از چهارشنبه‌سوری پارسال دایر است.
در این مدت بیشتر از 200 نفر وارد تونل شده‌اند. عده‌ای از آنها به شکل تفریحی این کار را انجام دادند. عده‌ای هم در حال گذراندن دوره حرفهای هستند.» با توجه به اینکه این مرکز هنوز به شکل رسمی افتتاح نشده و تبلیغاتی برای آن انجام نشده، استقبال مردم به نسبت خوب بوده.
«مطمئنم بعد از افتتاح رسمی توسط مسوولان بهتر هم خواهد شد. البته این مصاحبه هم اولین مصاحبه اختصاصی ما در خصوص تونل است و فکر می‌کنم بی‌تاثیر نباشد.» اما هزینه‌های این تجربه هم بالاست.
مهسا احمدی نظر دیگری دارد: «در ایران این هزینه خیلی کمتر از کشورهای دیگر است. در دوبی برای اینکه وارد تونل باد شوید، باید دقیقه‌ای ۸۰ درهم بپردازید، اما در ایران این قیمت دقیقه‌ای ۳۵ هزار تومان است.
البته برای زمان‌های بالا تخفیف‌های ویژه‌ای در نظر گرفته می‌شود. برای یک نفر که می‌خواهد یک ساعت این کار را انجام بدهد، ۸۰۰ هزار تومان تخفیف وجود دارد.
البته این را هم بگویم که دستمزد مربی‌ها هم خیلی کمتر از کشورهای دیگر است.» حالا باید کمی بیشتر وارد جزئیات هزینه‌ها شویم تا بفهمیم اگر یک نفر هزینه یک دقیقه را بپردازد، می‌تواند به شکل کامل هیجان کار را احساس کند یا نه.
ارشا موشکافانه به این سوال پاسخ می‌دهد: «به جز چند ثانیه اول و آخر که باید صرف رفتن داخل تونل و پایین آمدن شود، بقیه‌اش لذت بردن از تجربه یک سقوط آزاد هیجان‌انگیز است.
زمانی که یک نفر می‌خواهد سقوط آزاد داشته باشد، باید سوار هواپیما شود و در جوی قرار بگیرد که سقوط آزاد را تجربه کند، اما در کشور ما که شرایط بالا رفتن هواپیما خیلی زیاد وجود ندارد، سقوط آزاد می‌تواند به اندازه ۲۰ ثانیه تجربه شود.
البته به نظر می‌رسد تا خرداد، شرایط سقوط آزاد از هواپیما با استاندارد جهانی فراهم شود.
وقتی فرد وارد تونل باد می‌شود بعد از چند ثانیه در شرایط سقوط آزاد قرار می‌گیرد، بعد از هفت ثانیه معلق می‌شود و می‌تواند حرکات آکروباتیک بزند و مانند یک ماهی که روی آب معلق است، روی باد معلق شود و لذت ببرد.
به نظرم اگر یک نفر بین سه تا شش دقیقه داخل این تونل باشد، می‌تواند هر حرکتی را که دوست داشته باشد بزند و لذت ببرد.
نیاز نیست حتما یک نفر نیم‌ساعت خرید کند و تمام مدت را داخل باشد، با دقیقه‌های پایین‌تر هم می‌شود لذت برد. برای اینکه فرد به محض وارد شدن به تونل بتواند بدون مشکل کار کند، ما پنج دقیقه قبل به او تمام آموزش‌های لازم را می‌دهیم و یک بار تست می‌کنیم تا حتی ثانیه‌ای از زمان افراد به دلیل تجربه نداشتن از دست نرود.»
- هیجان هم خستگی دارد
شاید این‌طور به نظر برسد که یک نفر می‌تواند ساعت‌های زیادی را در تونل بگذراند و روی هوا معلق باشد، اما نظر مهسا چیز دیگری است، او اعتقاد دارد این ورزش هم مثل هر ورزش دیگری خستگی‌های خاص خودش را دارد: «به طور کلی هر فرد هر مقدار که در توانش باشد، می‌تواند در تونل بماند، اما این ورزش مثل هر ورزش دیگری ممکن است فرد را خسته کند.
به همین دلیل با کمی استراحت دوباره می‌تواند وارد اتاق شود.
به طور مثال یک نفر که وارد استخر می‌شود، نمی‌تواند از صبح تا شب شنا کند، هر قدر هم که شنا برایش جذاب باشد باید مدتی استراحت کند و دوباره کارش را شروع کند، تونل باد هم دقیقا مثل همین است.»
از یک بچه دو ساله تا فرد ۹۰ ساله در صورتی که مشکل خاصی نداشته باشد، می‌تواند در تونل حضور پیدا کند. اما کسی که عمل جراحی کرده یا شکستگی تازه استخوان دارد، بهتر است این كار را نکند و تجربه کردن این لذت را بگذارد برای وقتی که حالش بهتر شد.
منبع: همشهري جوان
نظر شما