فارس نوشت: مجلس نمایندگان آمریکا روز پنجشنبه طرح نظارت بر توافق هستهای با ایران را با اکثریت قریب به اتفاق آرا تصویب کرد تا این طرح برای تبدیل شدن به قانون تنها به امضای باراک اوباما رئیسجمهور آمریکا نیاز داشته باشد.
طرح موسوم به «قانون بازنگری توافق هستهای ایران 2015» که امکان بررسی توافق احتمالی با ایران را به کنگره میدهد، با 400 رأی مثبت در برابر تنها 25 رأی منفی به تصویب رسید.
این طرح هفته گذشته نیز پس از کش و قوسهای فراوان با 98 رأی موافق در برابر تنها یک رأی مخالف، در سنا هم تصویب شده بود.
بر اساس قوانین آمریکا، طرحهای قانونی باید پس از عبور از مجلسین (سنا و مجلس نمایندگان)، به امضای رئیسجمهور برسد.
هرچند باراک اوباما رئیسجمهور آمریکا در ابتدا گفته بود این طرح را امضا نمیکند، اما پس از اعمال اصلاحاتی در آن، که احتمال رد شدن توافق توسط کنگره را بسیار پائین آورد، اعلام کرد که با آن موافقت خواهد کرد.
بر اساس مصوبه کنگره، کاخ سفید ملزم خواهد بود ظرف نهایتا «5 روز تقویمی پس از رسیدن به توافق مربوط به برنامه هستهای ایران»، توافق را با تمام ضمایم آن به کمیته مربوطه و سران کنگره ارائه کند.
همچنین جان کری وزیر خارجه آمریکا باید گزارشی در خصوص مفاد توافق را به کنگره ارائه دهد. کاخ سفید باید به کنگره تضمین دهد که توافق به دست آمده با ایران، اهداف «منع اشاعه» آمریکا را محقق کرده و ضمنا وضعیت دفاعی و امنیتی این کشور را تضعیف نکند.
کاخ سفید باید تضمین کند که توافق به دست آمده، اجازه نمیدهد برنامه هستهای ایران «برای اهداف نظامی هستهای یا انفجارات هستهای از جمله تحقیق یا توسعه هرگونه قطعه انفجاری هستهای یا دیگر اهداف نظامی هستهای» به کار گرفته شود.
بر اساس متن منتشر شده این طرح، وزیر خارجه باید در بخشی از گزارش خود، کنگره را در جریان توان و میزان دسترسی آژانس بینالمللی انرژی اتمی برای بازرسی از برنامه هستهای ایران قرار دهد و «از جمله اینکه آیا آژانس بینالمللی انرژی اتمی دسترسی کافی برای بازرسی سایتهای مشکوک یا ادعاهای مربوط به فعالیتهای هستهای مخفی دارد و اینکه آیا منابع مالی لازم، نفر و اختیارات کافی جهت راستیآزمایی مورد نیاز یا مربوط به توافق را دارد یا نه.»
در ادامه این طرح در مورد «دوره بازنگری» کنگره آمده است: «طی دوره 30 روزه تقویم، پس از ارائه (توافق) توسط رئیسجمهور، کمیته روابط خارجی سنا و کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان، به نحو مقتضی جلسات استماع و توجهی برگزار کرده و یا به انحا دیگر برای بازنگری کامل بر توافق، اطلاعات دریافت میکند.»
در این طرح تصریح شده است که اگر کاخ سفید توافق را با تأخیر و پس از 10 جولای به کنگره ارائه دهد، دوره نظارت بر توافق، 60 روزه خواهد بود.
این طرح حق توقف اجرای تحریمها در دوره 5 روزه تحویل توافق به کنگره و دوره 30 روزه ابتدایی بررسی و همینطور روزهایی اضافی که ممکن است این روند زمان ببرد را از رئیسجمهور میگیرد. سناتورها در مورد دوره بررسی توافق نوشتهاند که پیش و در طول این دوره «رئیسجمهور تحریمهای موجود مربوط به ایران تحت هر مجوز قانونی را سبک یا تعلیق نکرده، کاهش یا تخفیف نداده یا به هر نحو دیگری اجرای آنها را محدود نکرده و از اجرای هرگونه از این تحریمها بر اساس توافق» خودداری نخواهد کرد.
بر اساس این طرح، در صورتی که کنگره پس از بررسی، توافق جامع را رد کند، رئیسجمهور «12 روز تقویمی» برای بررسی وتوی تصمیم کنگره زمان خواهد داشت. وی در این مدت هم حق کاهش یا توقف اجرای تحریمهای ایران به هر نحو را نخواهد داشت.
در ادامه در صورتی که اوباما مصوبه کنگره در رد توافق را وتو کند، نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان «10 روز تقویمی» فرصت خواهند داشت که تعداد دو سوم آرا را که برای سلب حق وتو از رئیسجمهور لازم است، جمعآوری کنند. در این دوره نیز رئیسجمهور حق کاهش یا توقف اجرای تحریمهای ایران به هر نحو را نخواهد داشت.
بر این اساس، عملا واشنگتن حتی در صورتی که کنگره نهایتا نتواند وتوی اوباما را با جمعآوری 67 رأی مسدود کند، میتواند اجرای توافق و توقف اجرای تحریمها را به بهانه اختلاف نظر با کنگره تا 52 روز به تأخیر بیاندازد.
نظر شما