تحلیل بازی ایران- مکزیک

 پس از بازی برتر تیم ایران در نیمه اول «لاولپه» سرمربی آرژانتینی مکزیک در شروع نیمه دوم با دو تعویض شرایط بازی را به سود تیم خود عوض کرد و این در حالی بود که «برانکو ایوانکوویچ» پس از عقب نشینی تیم ایران روی تاکتیک حریف هیچ نقشه ای نداشت. نیمه دوم بازی ایران و مکزیک بی شباهت به دیدار تدارکاتی ایران _ کرواسی در شهر «اوسیک» نبود. در آن بازی ورود مهاجمان سرعتی جوان چون شجاعی و به خصوص آرش برهانی تیم ایران را از زیر بار فشار حریف خارج ساخت، اما عجیب بود که «برانکو» در پیله احتیاط حتی به اندیشه اش خطور نکرد که در همان ده دقیقه شروع نیمه دوم با بیرون کشیدن «دایی» کم اثرترین بازیکن میدان تجربه موفق قبلی را قبل از دستیابی مکزیک به گلهای برتری بکار ببندد. نتیجه آن شد که با تحلیل رفتن تیم ایران در سایه دوندگی تیم مکزیک حضور برهانی به مثابه نوشدارو پس از مرگ سهراب بود و تیم ملی از وجود برهانی جوان در فضایی آشفته و متأثر از روحیه بالای حریف هرگز نتوانست از قابلیت هایش استفاده لازم را ببرد.
بیرون کشیدن نصرتی از خط دفاعی و نگاه داشتن دایی در میدان به بهانه افزایش ضریب تهاجمی تیم برای رسیدن به گل تساوی حاصلی به همراه نداشت. تازه بسیار خوش اقبال بودیم که آندرانیک تیموریان در همان بازیهای اندک تدارکاتی با اثبات شایستگی هایش توانست خود را به ترکیب اصلی تیم ملی تحمیل کند. بازیکنی که در روز بازی با مکزیک هم یکی از ستون های اصلی تیم ایران بود.