رمضان مدرسه عشق و ادب

خداوند متعال که خود رب‌العالمین ومربی جان بندگان است، برای خلقِ فرصتی برای دلبری از بندگان خویش، مهمانی عظیمی را در ماه مبارک رمضان ترتیب داده است؛ «به نازم به بزم محبت که آنجا گدایی به شاهی مقابل نشیند»سفره‌ای به وسعت رحمت و طعامی به شیرینی عشق و محبت، که هیچ کس از آن محروم نبوده و هیچ بنده‌ای ازچشیدن طعمش تحریم نگشته است؛«دیـدم بـر در و دیــوارحـریـمـت جايي ننوشت است گنه‌کار نیاید» دعوت خدای کریم از بندگان آن هم توسط حبیب خویش رسول‌خدا(ص) چنان شوق وشعفی در دل‌ها ایجاد می کند که هر دور افتاده‌ای از حریم عشق را جذب حرم یار می‌کند و اگر زاهد زهدفروشی یا شیخ خامی از سر جهل گنه‌کاران را براند جذبه این دعوت آنها را به زبان می آوردکه؛«تو مگو ما را بدان شه بار نیست با کریمان کارها دشوار نیست»
ناگفته پیداست که در مهمانی، پذیرایی با میزبان و رعایت ادب با مهمان است. او با اطعامش دلبری می‌کند و این با ادبش عنایت محبوب را به خود جلب می‌کند. او چنان به بنده‌اش توجه می‌کند که هرکه ببیند بگوید؛«چنان لطف او شامل هر تن است که هر بنده گوید خدای من است»

و این بنده با خضوع و خشوع در دعا طلب می‌کند که؛«از خدا جوییم توفیق ادب/بی ادب محروم ماند از لطف رب»
و محبوب با غمزه (قل هوالله احد) به محبش می آموزد که؛گرشبی درمنزلی جانانه مهمانت کنند/ گول نعمت را نخور مشغول صاحبخانه باش پس جز از او نگو و جز او نبین و غیر از او مخواه به قول شیخ رجبعلی خیاط(ره)؛ «غیر از خدا هر آنچه بخواهی شکست توست.» و این روش و منش زیبای حضرت حق برای تربیت جان‌های مشتاق است. بیایید ما هم بکوشیم که چون او شویم که پیامبر(ص) فرمودند: «تخلقوا باخلاق الله؛ متخلق به اخلاق خداوند شوید» و در اين ماه مبارك با مهماني دادن و اطعام بر سر سفره افطار، بازار محبت را گرم و چشمه مهر را جوشان و مدرسه ادب را پرشور كنيم.