به گزارش ايسنا؛ محمدباقر آقامیری به بهانه‌ی فرارسیدن بیست‌وپنجمین سالگرد درگذشت محمدعلی زاویه - هنرمند تذهیب‌کار و نگارگر - درباره‌ی ویژگی‌های این هنرمند اظهار کرد: یکی از ویژگی‌های محمدعلی زاویه داشتن روحیه‌ی عارفانه و دور از جنجال و تبلیغات بود. خیلی مواقع می‌شد که به ایشان می‌گفتم، خوب است نمایشگاهی از آثارتان را برپا کنید تا علاقه‌مندان از آن دیدن کنند؛ اما ایشان برپایی نمایشگاه را جنبه فرعی کار می‌دانست و عشق به کار و خلق آثاری شایسته و ارزشمند را اصل قرار می‌داد. وارد کردن فکر، احساس و ذهن به کار و ایجاد خلاقیت باعث می‌شد آثار او پر از احساس باشند.
او ادامه داد: این استاد نگارگر غیر از تذهیب و نگارگری، در موسیقی هم توانا بود و در نواختن تار مهارت زیادی داشت. او با موسیقی ایرانی به خوبی آشنا بود. این مهارت‌های زیاد در رشته‌های مختلف هنری در کمتر هنرمندی دیده می‌شود. استاد زاویه خیلی بی‌ریا بود و به همه هنرمندانی که اثر خلق می‌کردند احترام می‌گذاشت و با گفتارش آن‌ها را راهنمایی می‌کرد. هنرمندانی را دیده‌ام که انحصارطلب بودند و به‌جز خودشان نمی‌توانستند کسی دیگر را بپذیرند، اما استاد زاویه به شدت هنرمندان جوان را تشویق می‌کرد و به آن‌ها انگیزه می‌داد. من از حضور در کلاس‌ها و مکتب ایشان بهره‌های زیادی بردم. او روحیات ویژه‌ای داشت و به ادبیات ایران عشق می‌ورزید.
این هنرمند درباره‌ی لزوم شناساندن هنرمندانی مانند محمدعلی زاویه به مردم و جامعه، اظهار کرد: اگر این هنرمند امروز گمنام است نه تقصیر خودش است، نه تقصیر آن‌هایی که او را نمی‌شناسند، بلکه ارگان‌ها، سازمان‌ها و وزارتخانه‌های مربوط به هنر باید زمینه‌ی شناساندن هنرمندان به جامعه را فراهم کنند، یاد و خاطره‌ی آن‌ها را زنده نگه دارند و از زحمات‌شان تجلیل کنند. اگر می‌شود کتابی از آثارشان چاپ کنند یا حتی چند صفحه کاتالوگ به چاپ آثارشان اختصاص دهند تا در دسترس علاقه‌مندان و هنرمندان قرار گیرد.
آقامیری گفت: هنرمندان ارزشمند و واقعی خیلی کم هستند. به نظر من یکی از کارهای خوبی که می‌تواند در دستور کار وزارت ارشاد قرار گیرد، این است که هنرمندان واقعی را به مردم و جامعه بشناساند و از آن‌ها تجلیل کند. مردم ما جماعت هنردوستی هستند و اگر این اتفاق بیفتد می‌توانند با جنبه‌های ناشناخته و گمنامی از هنر و هنرمندان ایران آشنا شوند.
رییس انجمن نگارگری همچنین بیان کرد: درک هنر و هنرمند خیلی سخت است. شاید مسوولان غرض و نیت بدی نداشته باشند، ولی نتوانند هنرمند را درک کنند و به هنرمند سخت بگذرد. چقدر خوب است که این مسیر طوری تعریف شود که این درک کردن بهتر صورت بگیرد و نه فقط پس از مرگ هنرمند، بلکه در زمان حیاتش به او توجه شود تا این توجه باعث دلگرمی و انگیزه برای خلق آثار ارزشمند باشد.
11 تیرماه سال‌روز درگذشت محمدعلی زاویه، یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان تذهیب‌کار ایرانی است. او در سال 1291 در تهران متولد شد. تولد او در خانواده‌ای هنرمند، راه را برای تحصیلش در رشته‌های هنری باز کرد و در 17سالگی به مدرسه صنایع مستظرفه رفت و در رشته مینیاتور و تذهیب مشغول تحصیل شد.
حضور در کلاس درس هادی تجویدی یکی از نقاط عطف زندگی زاویه بود. نشست و برخاست زاویه با هنرمندان بزرگی مانند تجویدی و علی درودی باعث شد در سال 1319 با درجه ممتاز فارغ‌التحصیل شود. او در تذهیب به شیوه‌ای خاص دست یافته بود. رنگ‌هایی که او در کارهایش استفاده می‌کرد طبیعی بودند و به شکل خاص تهیه می‌شدند.
زاویه مدت 60 سال کار کرد و بیش از دو هزار اثر از خود باقی گذاشت که از بهترین نمونه‌های هنر مینیاتور و تذهیب به‌شمار می‌روند. تابلوهای این هنرمند تلفیقی از چند هنر مختلف است که همین موضوع، ارزش زیادی به آن‌ها می‌بخشد. تذهیب چند جلد قرآن از مهم‌ترین فعالیت‌های این هنرمند به‌شمار می‌رود. او همچنین ریاست موزه هنرهای ملی در سال‌های 1326 و 1327 را برعهده داشت.
محمدعلی زاویه 11 تیر 1369 براثر سکته مغزی از دنیا رفت.
نظر شما