بخش عمده این سفر همچنان که پیش بینی می‌شد به بازدید از سودان و ملاقات با مقامات این کشور اختصاص دارد.
ادامه سفر به چاد که همسایه مشکل‌دار سودان است و همچنین لیبی که نقش قابل ذکری در میانجیگری میان شورشیان غرب سودان و خارطوم ایفا می‌کند، نیز همگی در راستای تلاش برای تدارک صلح‌بانی در دارفور ارزیابی می‌شود.
دبیر کل کره‌ای سازمان ملل در این ماه‌های آغازین حضورش در این سمت، با چالش بزرگ تدارک عملیات صلح بانی در جهان مواجه است؛ اعزام بیش از 26هزار کلاه آبی به دارفور در غرب سودان که قرار است ترکیبی از نیروهای آفریقایی و غربی، اما تحت فرماندهی نیجریه به نمایندگی از اتحادیه آفریقا باشد، طی قطعنامه‌ای در ماه ژوئن تصویب و مورد تایید خارطوم قرار گرفت.
صلح‌بانی در دارفور یک آزمون مهم برای بان کی‌مون محسوب می‌شود، بالاخص اگر بدانیم وی این پرونده را به اصلی‌ترین اولویت کاری‌اش در 8ماه نخست مأموریت خود تبدیل کرده است.
این پرونده همچنین آزمونی برای سازمان ملل است، زیرا در صورت ناکامی در برقراری صلح در غرب سودان که می‌تواند عواقبی شوم برای صلح‌بانی در جنوب این کشور نیز در پی داشته باشد، سازمان ملل عملا چند گام عقب خواهد رفت.
دارفور با وسعتی به اندازه فرانسه، در سال‌های اخیر در متن معادلات سیاسی و امنیتی آفریقا قرار داشته است. این منطقه به خاطر منابع سرشار احتمالی نفت و گاز و اورانیوم، در مرکز توجهات قدرت‌های بزرگ قرار گرفته است و آمریکا و انگلیس و به تازگی فرانسه سارکوزی می‌کوشند با اهرم سازمان ملل کنترل آن را در دست بگیرند.
هوشمندی نسبی دولت خارطوم تاکنون مانع از حضور آسوده خاطر غربی‌ها حتی در قالب نیروهای کلاه آبی در این منطقه شده است، اما درگیر ساختن گسترده خارطوم در پرونده دارفور باعث شده تا توجه دولت البشیر نسبت به آبادانی جنوب کشور کاهش یابد.
جنوب سودان که از 2005 بعد از20 سال جنگ داخلی روی آرامش به خود دیده، دوران 6 ساله خودمختاری را طی می‌کند و قرار است در حول و حوش سال 2011 طی یک نظر سنجی عمومی درباره ادامه حضورش در سودان یا استقلال از آن تصمیم‌گیری کند.
کم نیستند ناظرانی که عقیده دارند دولت خارطوم، به ویژه به خاطر مشغولیت در دارفور، عملا از آبادانی جنوب، با هدف منطقی جذب آرای مردم این منطقه به گزینه اتحاد، غافل مانده است و با حضور نیروهای سازمان ملل در غرب کشور، عملا برنامه تضعیف دولت مرکزی کامل می‌شود تا تجزیه سودان یا به عبارت ساده‌تر پهناورترین کشور مسلمان اتفاق بیفتد.
این هدف همانی است که رژیم صهیونیستی و آمریکا از دیرباز با تحرکات آشکار و پنهان در پی آن بوده‌اند، زیرا هدفی بزرگ‌تر را در خود پنهان دارد: انقطاع سرزمینی کشورهای اسلامی.
