دکتر مهدی ریاحی‌خرم تراکم جمعیت، حاصلخیزی اراضی و مشکلات موجود بر سر راه ارتقای مناطق شکار ممنوع به مناطق حفاظت شده را مهم‌ترین عوامل تخریب این زیستگاه و دیگر زیستگاه‌های حیات‌وحش استان همدان عنوان کرد و افزود: باتوجه به تغییراتی چون پایین رفتن سطح آب و نبود امنیت برای آهو، امکان بازسازی این زیستگاه وجود ندارد.
وی همچنین از انقراض میش مرغ در زیستگاه‌های همدان خبر داد و گفت: زیستگاه این پرنده بیشتر در استان‌های آذربایجان غربی، کردستان، همدان و تا حدودی کرمانشاه بوده که متأسفانه تعداد این پرنده در استان همدان به‌شدت کاهش یافته است.
در عین حال، دکتر هرمز اسدی در این‌باره گفت: 4 منطقه ازجمله دشت اسدآباد، ملوسان، و منطقه خانه غربت، محل زیست آهو، کل و بز و قوچ و میش است اما این مناطق در حال حاضر به‌دلیل شکار غیرمجاز و کشتار مستقیم، در معرض تهی شدن از این گونه‌های حیات‌وحش است.
وی درباره امکان تکثیر، غنی‌سازی و رهاسازی آهو در دشت جیحون گفت: تکثیر و استقرار باتوجه به نوع این‌گونه کار بسیار آسانی است که در صورت تأمین اعتبار و فراهم بودن تمهیدات لازم می‌توان آن را به انجام رسانید اما این کار زمانی با موفقیت همراه است که در کنار تکثیر و رهاسازی، تعداد مأموران حفاظت محیط‌زیست در منطقه به‌میزان استاندارد افزایش یابد و در کنار آن با ابزارهای مدیریتی جلوی متخلفان و شکارچیان غیرمجاز گرفته شود.
این کارشناس محیط‌زیست با اشاره به این‌که، مشکل اصلی تمام زیستگاه‌های کشور شکار بیش از حد و کشتار مستقیم توسط شکارچیان غیرمجاز است، افزود: تا زمانی که تدبیری برای جمع‌آوری سلاح‌های غیرمجاز اندیشیده نشود و اهرم‌های بازدارنده قوی برای مقابله با شکارچیان غیرمجاز وجود نداشته باشد و سلاح‌های غیرمجاز در دست مردم باشد نمی‌توان به حفظ گونه‌های حیات‌وحش امیدوار بود.
به گفته وی، وقتی جمعیت کل و بز و قوچ و میش و جبیر که طعمه اصلی گوشتخواران حیات‌وحش است بر اثر شکار بی‌رویه در زیستگاه‌ها کاهش می‌یابد و در مواردی به‌طور کامل نابود می‌شود طبیعی است که پلنگ و یوزپلنگ نیز در معرض انقراض قرار می‌گیرند.
