قهرمانی استرالیا در چهاردهمین دوره رقابت‌های والیبال مردان آسیا – اقیانوسیه دومین شوک مهم بر والیبال قاره کهن و مدعیان سنتی آن بود که در مقاطعی از تاریخ، آقای والیبال جهان بوده‌اند.
استرالیا که 3 سال پیش در توکیو و در جریان مسابقات انتخابی المپیک آتن در محاصره قدرت‌های آسیایی چون ژاپن، چین، کره‌جنوبی و ایران با وجود شکست مقابل تیم ملی کشورمان و راه دادن تیم کانادا، توانسته بود به نمایندگی از 2 قاره راهی یونان شود، این بار هم با دورخیزی حساب شده و در میان 16 تیم آسیایی حاضر پس از 32 سال انتظار در جاکارتا از کرسی قهرمانی بالا رفت.
البته استرالیا که میزبان نخستین دوره این رقابت‌ها در سال 1975 در شهر تاریخی ملبورن بود، طی 14 دوره یک پای ثابت این مسابقات محسوب می‌شود و نمی‌توان به این تیم لقب «غریبه» داد.
این تیم که تا دهه پیش قدرتی درجه 2 برای رقبای آسیایی در این مسابقات به شمار می‌آمد، از زمانی به یک مدعی تمام عیار تبدیل شد که میزبانی سیدنی در المپیک 2000 قطعی شد و والیبال این کشور با جذب مربیان گران‌قیمت و بازیکنانی که با رفتن به اروپا حرفه‌ای شده بودند، توانست سیمای جدیدی به خود بگیرد. آنها پله به پله خود را به والیبال آسیا تحمیل کردند.
مقام سومی استرالیا در دوره نهم در دوحه در دوره‌های دهم و یازدهم تبدیل به نایب قهرمانی شد تا سرانجام در سال 2007 در جاکارتا، این تیم با رسیدن به قهرمانی نتیجه 10 سال برنامه‌ریزی مدون خود را با حضور در میدان‌های معتبری چون جام‌جهانی، قهرمانی جهان و المپیک، در جام چهاردهم آسیا گرفت. نکته جالب آنکه در این قهرمانی همه نام‌آوران یک دهه اخیر استرالیا مثل هاروارد، هاردی، ایرل، کمپیل و... به جز وان بست شرکت داشتند.
قهرمان در سکوی دوم
ژاپن رکورددار قهرمانی در والیبال آسیا با 6 عنوان قهرمانی و با پشتوانه قهرمانی در بازی‌هایی المپیک 1972 مونیخ و چندین عنوان المپیکی و جهانی به عنوان تیم مدافع عنوان قهرمانی در روز آخر با شکست عجیب و تاریخی مقابل تایلند در سکوی دوم ایستاد.
ژاپنی‌ها در این دوره تیمی متفاوت با مسابقات قهرمانی جهان 2006 و لیگ جهانی 2007 را به جاکارتا آوردند، اما در نهایت با 2 شکست برابر استرالیا و تایلند، نایب قهرمان شدند. «ایشی جیما» بازیکنی که در برزیل بازی می‌کند به همراه «تاکاهیرو یاماموتو» و «توموناگا» 3 بازیکن موثر ژاپنی‌ها در این دوره بودند.
کره، همچنان خطرناک
کره‌ای‌ها با بازنشسته شدن «کیم سی جین» و متعاقباً «شین جین سیک» ستاره‌های بین‌المللی خود هنوز هم برای هر تیمی خطرناک هستند، اما واقعیت این است‌که آن کوبندگی و قدرت گذشته را ندارند.
کره حاضر در جام چهاردهم بسیار خوش اقبال بود که از مانع ایران و چین به سلامت گذشت و توانست همچنان جایی در روی یکی از سکوهای برتر برای خود پیدا کند. کره مقام سومی خود و راهیابی به جام جهانی و بازی‌های انتخابی المپیک را مرهون «سولی کیونگ» سرگروه و «هیون ایوهو» لیبرویش و پاسور باتجربه‌اش «مین یونگ» بود.
سقوط چینی
چین به عنوان میزبان بازی‌های المپیک 2008 پکن و نخستین تیم انتخاب شده در مرحله نهایی این مسابقات این بار موفق به حضور در روی سکو نشد. نایب قهرمان دوره قبل و قهرمان 3 دوره این بازی‌ها با وجود تحمیل نخستین شکست استرالیا در روز پایانی در نهایت در معدل‌گیری امتیازات مساوی با کره و ژاپن، چهارم شد.بعید به نظر می‌رسد چین با تغییرات گسترده در چند سال اخیر، در بازی‌های المپیک بختی برای خودنمایی داشته باشد.
ایران، اسیر دگرگونی
تیم ایران با بیشترین تغییر نسبت به سایر همتایان آسیایی خود اگر با تدبیرتر با موضوع تغییرات در تیم ملی بزرگسالان کنار می‌آمد و اسیر اعمال سلیقه در چند مورد نمی‌شد، بدون شک از جمله دوره‌هایی بود که توانایی دستیابی به قهرمانی و قرار گرفتن روی سکو را داشت.
با این اوصاف تیم ایران که تا حدودی اسیر برنامه‌ریزی اشتباه جدول مسابقات و رویارویی با مدعیان در آغاز بازی‌های دور دوم شده بود، در نهایت با پیروزی‌های پیاپی در 3 بازی آخر، موفق شد به یکی از اهدافش که همانا راهیابی به بازی‌های زیرگروه انتخابی المپیک بود، دست یابد. تیم ایران با همین تیم و آشنایی بیشتر زوران گاییچ با خصوصیات و ویژگی‌های بازیکنانش هم شانس دستیابی به مدال را داشت که متاسفانه واگذاری ست‌های نزدیک با ژاپن، کره، چین و استرالیا این بخت را از تیم دگرگون شده ما گرفت.
بیشترین مشکل تیم ایران، ناهماهنگی تاکتیکی در حمله و دفاع و ضعف در دریافت و توپ‌گیری بود که باید دید گاییچ با فرصت 7، 8 ماهه و در پیش بودن بازی‌های لیگ برتر ایران و درگیری‌اش با تیم باشگاهی در روسیه، چگونه می‌خواهد شرایط ایده‌آلی برای حضور تیم ملی در بازی‌های انتخابی المپیک 2008 پکن فراهم کند.
در تیم دگرگون‌شده ایران محمد محمدکاظم، سعید معروف و حمزه زرینی به ترتیب بهترین بودند. جواد محمدی‌نژاد و محمد موسوی هم نشان دادند که می‌توان روی این بازیکنان برای رقابت‌های مهم آتی حساب ویژه‌ای باز کرد.
رده‌بندی نهایی
1- استرالیا 2- ژاپن 3- کره جنوبی 4- چین 5- ایران 6- تایلند 7- اندونزی 8- چین تایپه 9- هند 10- قزاقستان 11- قطر 12- عربستان 13- پاکستان 14- سریلانکا 15- ویتنام 16- مالدیو 17- کویت
برترین‌های پست‌های مختلف
امتیازآورترین بازیکن: محمد محمدکاظم (ایران)
ارزشمندترین بازیکن: دانیل هاروارد (استرالیا)
بهترین زننده سرویس: کوشی کاوا (ژاپن)
بهترین اسپکر: سولی کیونگ (کره جنوبی)
بهترین دفاع روی تور: کیونگ (کره جنوبی)
بهترین دریافت‌کننده: جاروپنگ (تایلند)
بهترین لیبرو: هیون ایوهو (کره جنوبی)
