ولی امروزه یک شیوه متفاوت در جنبش‌های فیلمسازی است که در آلمان از سال ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۰ رایج شد.
همه فیلم‌های آلمانی مبتنی بر سبک اکسپرسیونیسم عمولاً از زوایای نامتعارف دوربین، نورپردازی با کنتراست بالا، کادربندی متحرک، پرسپکتیوهای پیچیده و دکورهای تاریک و کابوس‌گونه استفاده می‌کردند.
از جمله فیلم‌های مطرح این مکتب می‌توان به دفتر کار دکتر کالیگاری (the cabinet of Dr Caligari) ساخته رابرت وینه (Robert Wiene) در سال ۱۹۱۹ و متروپلیس (Metropolis) ساخته فریتز لانگ (Fritz Lang) در سال ۱۹۲۶ اشاره کرد.
سبک و حالت پارانوئیدی ژانر موسوم به فیلم نوار (film noir) نیز تحت تأثیر و نفوذ اکسپرسیونیسم آلمانی شکل گرفته است.
Sara Gwenllian Jones*
نظر شما