این روزها اگر به دنبال پیدا کردن جشنواره سلامت، وارد پارک ملت شوید، مطمئن نباشید که خیلی راحت می‌توانید این جشنواره را پیدا کنید. هیچ اثری از جشنواره سلامت دیده نمی‌شود، حتی پلاکاردی که محل برگزاری جشنواره را نشان دهد! می‌توانید از پلیس پارک، نشانی جشنواره را بپرسید و آن‌وقت به شما می‌گوید همین غرفه‌هایی که جلوی چشمتان است، جشنواره سلامت است!
رهیاب، کنگره 60، ارتباط موفق، جمعیت امام علی(ع)، دیده‌بان یادگارهای فرهنگی ایران، بنیاد امور بیماری‌های خاص، انجمن تلاشگران موفق، انجمن ارتقای سلامت و شیوه زندگی سالم، کک صنعتی ایران و بسیاری از تشکل‌ها و انجمن‌هایی که به «سازمان‌های غیر دولتی» یا همان NGOهای مرتبط با سلامت، معروفند در پارک ملت حضور پیدا کرده‌اند تا در اولین جشنواره تحت عنوان همگامان سلامت و دومین جشنواره سلامت، خودی نشان دهند و زمینه فعالیت‌هایشان را به مردم معرفی کنند.
جشنواره همگامان سلامت از 10 تیرماه در پارک‌های بزرگ سراسر شهر تهران شروع به فعالیت کرده و در منطقه 3 این افتخار نصیب پارک ملت شده است. غرفه‌ها هر روز از ساعت 16 تا 20 فعالیت دارند که البته با توجه به ازدیاد جمعیت بعد از ساعت 18 و ادامه آن تا ساعات پایانی جشنواره، مسئولان غرفه‌ها معمولا تا ساعت 9 و 10 شب حضور دارند.
به گفته اکرم جراحی، مسئول اداره سلامت شهرداری منطقه 3، برای برگزاری این جشنواره، فعالیت‌هایی برای شناسایی و آموزش NGOها از اوخر اردیبهشت و اوایل خرداد آغاز شده است.
او در مورد چگونگی شناسایی NGOها این چنین توضیح می‌دهد: «از طریق همشهری محله، بهزیستی و وزارت بهداشت و درمان که همکاری بسیار خوبی داشتند. همچنین از NGOهای شناخته شده‌ای که مدت‌هاست با اداره سلامت همکاری دارند خواستیم تا اسامی‌گروه‌های دیگر را در اختیارمان قرار بدهند.
البته فعالیت‌هایی که در هفته سلامت داشتیم، کمک خیلی زیادی به ما کرد؛ چراکه ما بعد از استقرار در هر مکانی، ستادی تحت عنوان ستاد شناسایی برپا می‌کنیم. همین ستاد شناسایی که در پارک مستقر است، کمک زیادی به شناخت ما از گروه‌های فعال کرد.»
بنا به گفته مسئول اداره سلامت شهرداری منطقه 3، همزمان با هر مراسمی‌که با هماهنگی معاونت اجرایی شهرداری در بعد ازظهر روزهای جمعه در پارک‌ها برگزار می‌شود، ستادهای شناسایی NGOها نیز در پارک‌ها مستقر می‌شوند.
تمام این تلاش‌ها نهایتا منجر به تشکیل 30 غرفه در دومین جشنواره سلامت شده است. مسئول امور بانوان منطقه 3 شهرداری در مورد فعالیت گروه‌های حاضر در جشنواره می‌گوید: «بعد از گذشت این مدت که ما هر 7 روز هفته را برنامه داشتیم، نه تنها فعالیت هیچ کدام از این گروه‌ها کم نشد، بلکه فعالیت بعضی از آن‌ها زیاد هم شده و گذشت زمان باعث خستگی و کم‌کاری نبوده است.»
از روان‌شناسی کودک تا شاهنامه
از دیگر فعالیت‌های انجام شده در این جشنواره، این است که روزانه حداقل دو همایش، بین ساعت‌های 17 تا 18:30 و 19 تا 20:30 برگزار می‌شود که در کنار آن برنامه‌های سرگرمی‌و تفریحی مثل: گریم، نقاشی، موسیقی و بازی‌های خانوادگی و جمعی نیز وجود دارد.
جالب است که غرفه‌ای هم در ارتباط با میراث فرهنگی هم وجود دارد و برنامه‌هایی مثل شاهنامه‌خوانی اجرا می‌کند که ظاهرا از آن برای جذب کودکان استفاده می‌شود.
جراحی، در مورد کیفیت برنامه‌های اجرا شده در این جشنواره می‌گوید: سعی شده تا برنامه‌ها به نحوی تنظیم شود که از گروه سنی کودک تا سالمندان جذب شوند همچنان که یکی از غرفه‌ها مربوط به سالمندان شاد است که خانم‌ها و آقایان مسن پا به پای جوانان ما، از این غرفه‌ها استقبال کردند.
مسئول امور بانوان منطقه 3 شهرداری توضیح می‌دهد: «به دنبال برگزاری این جشنواره، طرح توانمندسازی NGOها را خواهیم داشت، به این ترتیب که مکان‌هایی را در خانه‌های سلامت برای مدتی به NGOهایی که مکانی برای فعالیت خود ندارند، اختصاص می‌دهیم تا شهروندان هم بتوانند از خدمات آن‌ها استفاده کنند. برنامه‌های حمایتی دیگری نیز قرار است به صورت متمرکز از طرف اداره کل سلامت برای این گروه‌ها انجام شود.»
در بین غرفه‌ها، غرفه شرکتی که در مورد نحوه صحیح استفاده از نان و نگهداری و دفع ضایعات آن فعالیت دارد و در آن، محصولات زیادی برای فروش عرضه می‌شود، جلب توجه می‌کند. ظاهرا از آن‌جایی که هیچ بوفه‌ای در پارک وجود ندارد، از این غرفه هم برای جلب مخاطب کمک گرفته‌اند، همه مسئولیت حراست 24 ساعته از غرفه‌ها به عهده این غرفه است!
مریم دربندی، عضو هیات مدیره یکی از انجمن‌های شرکت‌کننده در این جشنواره، خدمات انجمن را این چنین توصیف می‌کند: ازآنجایی که تعداد زیادی از مربیان مهد، بدون هیچ گونه آموزشی وارد این کار می‌شوند، هر هفته جلساتی برگزار می‌کنیم که طی آن‌ها عضوگیری می‌کنیم و برای توجیه مربیان در رابطه با کارشان تلاش می‌کنیم. این هم یک نمونه دیگر!
خدا را شکر می‌کنیم!
هرچه هوا تاریک‌تر می‌شود و از گرمای هوا کم، جمعیت بیشتری به پارک روی می‌آورند. اکرم جراحی می‌گوید: تعداد مخاطبان افت و خیز دارد و بالطبع در اواخر هفته تعداد بازدیدکنندگان افزایش پیدا می‌کند، اما حتی در همان روزهای شنبه و یک‌شنبه که کمترین میزان مراجعه‌کننده را داریم، حداقل 600 تا 700 نفر برای بازدید از غرفه‌ها در محل پارک حاضر می‌شوند و روزهای پنج‌شنبه و جمعه هم این آمار به بیش از 5 هزار نفر می‌رسد.
او هم معتقد است که در زمینه تبلیغات مشکلات زیادی داشته‌اند: «البته چند بنر تبلیغاتی در سطح شهر استفاده کرده‌ایم که قطعا کافی نبود. اغلب پلاکاردها هم متاسفانه طی هفته اول از بین رفت! قطعا تبلیغات در این زمینه کافی نبود ولی خوشبختانه موقعیت پارک طوری است که این ضعف را پوشانده است؛ آن‌قدر مراجعه کننده داریم که خدا را شکر می‌کنیم!»
از جمله خدماتی که توسط غرفه‌داران این جشنواره ارائه می‌شود می‌توان به آزمایش قند خون رایگان، اندازه‌گیری وزن، فشار خون و مشاوره‌های مختلف برای عموم بازدیدکننده‌ها اشاره کرد.
همچنین همایش‌هایی مثل: وسواس، ایدز، اعتیاد، شخصیت‌پردازی کودک اشاره کرد. به گفته جراحی، همایش‌های مفیدی برای بحث و بررسی در زمینه بیماری‌های بانوان (بیماری‌هایی مثل سرطان سینه و...) برگزار شده که در محیط‌های بسته و نمازخانه پارک صورت گرفته و باقی بحث‌ها در فضای آزاد اجرا شد تا عموم مردم استفاده کنند.
مطالعه بیشتر لازم دارد
احمد قویدل، مدیرعامل کانون هموفیلی ایران، مقابل غرفه کانون هموفیلی دیده می‌شود. نظر او درباره برگزاری جشنواره همگامان سلامت اینچنین است: «حجم کاری که از طرف شهرداری در نظر گرفته شده، زیاد است که برنامه‌ریزی دقیق‌تری را می‌طلبد. باید خیلی پیش‌تر از این‌ها NGOها را مطلع می‌کردند تا بتوانند فعالیت‌هایشان را به نحو احسن انجام دهند. به عنوان مثال اگر تاریخ مشخصی برای این جشنواره ذکر شود، تمام NGOها با آمادگی کامل به استقبال آن می‌آیند.»
دکتر تقی‌زاده، مدیر کل اداره سلامت شهرداری تهران هم در این مورد اینچنین توضیح می‌دهد: «این جشنواره، اولین جشنواره‌ای است که بعد از تجربه هفته سلامت، نصیب ما شده و قطعا برای تابستان‌های سال بعد، یک دوره زمانی را مشخص خواهیم کرد. امسال هم کسی نباید از این بابت نگران باشد؛ جشنواره هنوز تمام نشده و هرکس که مایل است می‌تواند به بهترین شکل به بازدیدکنندگان خدمت‌رسانی کند!»
او در مورد علت تبلیغات کم‌رنگ این جشنواره نیز توضیحاتی داد: «ما برای اجرای برنامه‌هایمان، مناطقی را انتخاب می‌کنیم که مخاطب ذاتی دارند. به این ترتیب نیازی به تبلیغات آن‌چنانی نیست!»
خیلی خوب بود!
جوانی حدودا 26 ساله، بروشورهای آموزشی انجمن را هم گرفته و در چمن‌های مقابل غرفه، غرق در مطالعه آن‌ها شده است. جلو می‌روم و از او در مورد کیفیت جشنواره می‌پرسم: «خیلی خوب است، خیلی!» و دیگر هیچ نمی‌گوید؛ ظاهرا هنوز از دیدن عکس معتادانی که در بدترین شرایط ممکن و با بدنی مالامال از عفونت جان داده‌اند، گیج است.
