به گزارش ایکنا، در کتاب «قرآن؛ منشور وحدت اسلامی» اثر مرحوم آیت‌الله محمد صادقی تهرانی، این مرجع تقلید شیعه به اثبات وجود وارثان معصوم پیامبر اکرم (ص) تنها با یک آیه از قرآن مبین پرداخته است که در ادامه، چکیده‌ای از این کتاب آمده است.
خدای متعال در آیه وارثون یعنی آیه 32 سوره فاطر می‌فرماید: «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنَا مِنْ عِبَادِنَا ۖ فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَیْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ؛ سپس (این) کتاب را به (آن) کسان از بندگان خود که (آنان را) برگزیدیم، به میراث دادیم. پس برخی از بندگان ما بر خود ستمکارند، و برخی (از ایشان) میانه‌رو (:عادل) و برخی (هم) از آنان در تمامی کارهای نیک به فرمان خدا (در میان همگان) پیشگامند. و این خود همان فضیلت بزرگ است (که دارای امتیاز بی‌مانند پس از رسول گرامی است).»
طبق این آیه خدای متعال کتابش یعنی قرآن را به بندگان برگزیده‌اش میراث داده است، حال سوال این است که این بندگان برگزیده چه کسانی هستند؟ خدای متعال در ادامه آیه تأکید می‌کند که بندگان من سه دسته‌اند؛ دسته‌ای ستمکار هستند، دسته‌ای میانه‌رو هستند و دسته دیگری نیز وجود دارد که به اذن خدا در کارهای نیک پیشگام هستند. بنابراین مشخص می‌شود که بندگان برگزیده فقط دسته سوم هستند چراکه اولاً تنها اینان اعمال‌شان به اذن خدای متعال این‌طور بوده است و انتخاب الهی فقط در مورد اینان نقش داشته است، ثانیاً از نظر عقلی نیز محال است خدای متعال بندگان ستمکار یا دارای مراتب پایین‌تر را بر دیگر بندگان برگزیند و برتری دهد.
حال سوال این است که این بندگان برگزیده که اعمال‌شان به اذن خداست چگونه قرآن را به ارث برده‌اند؟ مگر غیر از این است که قرآن به ما نیز رسیده است و ما نیز از آن بهره می‌بریم؟ اینجا مشخص می‌شود که این ارث بردن یک ارث بردن خاص است و اینان مراتبی از قرآن را درک می‌کنند که دیگران هرگز آن مراتب را درک نمی‌کنند.
اما سوال اساسی این است که این افراد چه کسانی هستند؟ آیا سه خلیفه نخست یعنی ابوبکر، عمر و عثمان هستند؟ اینان که خودشان اذعان کرده‌اند که برترین بندگان نیستند! آیا ابوحنیفه، مالک بن انس، محمد ادریس شافعی و احمد بن حنبل هستند؟ اینان نیز هرگز ادعای برتری نداشتند و در علوم اسلامی نیز استادشان امام جعفر صادق (ع) است! پس آیا آیه غلط است؟! خدای متعال در این آیه صراحتاً می‌فرماید اعمال آن بندگان برگزیده به اذن اوست و اعمال‌شان از همه بهتر است. این یعنی آنان عصمت دارند اما برادران اهل سنت مسئله عصمت را نمی‌پذیرند! پس آیا خدای متعال اشتباه کرده است؟! آیا آیه «... وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَیْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ...؛ ... و برخی (هم) از آنان در تمامی کارهای نیک به فرمان خدا (در میان همگان) پیشگامند ...» غلط است؟! نعوذبالله که خدای سبحان هرگز اشتباه نمی‌کند و این قرآن به جز راستی و درستی، کلامی ندارد لذا حقیقت امر همان است که در غدیرخم اتفاق افتاد و حضرت علی (ع) در آنجا به عنوان ولی امر مسلمانان معرفی گشتند. حقیقت امر، حقانیت تشیع است.
ضمناً در مورد ترجمه آیه مذکور باید دقت کرد که خدای متعال در این آیه، «همه بندگانش» را در سه دسته معرفی می‌کند زیرا از نظر دستور زبان عربی، ضمیر «هُمْ» اگر قرینه‌ای نداشته باشد باید به آخرین اسم قبل از خود برگردد یعنی باید به «عِبَادِنَا» برگردد و ارجاعش به «اصْطَفَیْنَا» با ظاهر قرآن همخوانی ندارد و مردود است لذا اطلاق «بندگان برگزیده» به هر سه دسته از نظر دستور زبان عربی، غلط است.
نظر شما