به این معنا که اکثر کشورهای دنیا که تا پیش از این تحت تأثیر جو تبلیغاتی- رسانه ای آمریکا مواضع متخاصمانه علیه پرونده هسته‌ای ایران داشتند واقعیت هسته‌ای ایران را پذیرا شده و یا حداقل مواضع خود را در این زمینه تعدیل کردند.
این گزارش در کنار دیگر تحولاتی که پس از آن در مسیر پرونده هسته‌ای ایران رخ داد منجر بدان شد تا حتی تندروی های برخی از اعضای 5+1 نیز فروکش کرده و مواضع متعادل تری در این زمینه اتخاذ کنند.
اما در نقطه مقابل آلمان، روسیه و یا چین که بر حل دیپلماتیک مسئله تاکید دارند، سخنان تند کوشنر، وزیر امور خارجه فرانسه نشان داد که سیاست دولت تازه روی کار آمده این کشور چندان هم همگام با دیگر اعضای گروه 5+1 نیست.
انگلیس و آمریکا نیز در این گروه هنوز مواضع دوگانه ای اتخاذ کرده و گاه بر طبل مخالف می‌کوبند و گاهی هم سخن از حل مساله در مسیر دیپلماسی می‌رانند.
اظهارات اخیر کاندولیزا رایس که از یک طرف آژانس بین المللی انرژی اتمی را فاقد صلاحیت برای حل دیپلماتیک پرونده هسته‌ای می‌داند و از طرف دیگر با رد ادعاهای کوشنر، خود و کشورش را متعهد به حل دیپلماتیک این موضوع می داند، حکایت از رخداد یک چالش در 5+1 دارد و این به معنای حرکت یک گام به جلوی ایران در موضوع هسته‌ای است.
اختلاف سه به سه در 5+1 اکنون 2 جبهه را در این گروه تشکیل داده است که در یک سوی آن آمریکایی ها به دنبال این هستند که بار دیگر به همراه فرانسه تشکیل اجماع داده و شورای امنیت را به صدور قطعنامه سوم علیه ایران مجبور سازند؛
هرچند به نظر می‌رسد با وجود فضای سنگین و فشار دیگر کشورها شکل گیری این اجماع ناممکن باشد و در سوی دیگر کشورهایی مثل آلمان و روسیه در کنار چین اگرچه محتاطانه اما بر حل مسئله به صورت دیپلماتیک و معقولانه تاکید دارند.
مواضع تندروانه و متخاصمانه فرانسه که نوعی فشار جهانی را نیز علیه این کشور به وجود آورده است و در کنار آن صحبت هایی که درباره اقدام نظامی می شود، یک بلوف‌سیاسی بیشتر نیست، چون آنها یعنی آمریکا و فرانسه در موقعیت حمله نظامی نیستند و از سوی دیگر ایران نیز از قدرت بازدارندگی بالایی برخوردار است.
به این ترتیب حتی خود فرانسه هم می داند که در صورت اصرار بر موضع خود، باید هزینه تقبل کند و قطعا تحت تاثیر فشارهای جهانی از این استراتژی خود پشیمان خواهد شد.
اما موضع دوگانه آمریکا که با سخنان اخیر رایس نیز بیشتر نمود پیدا کرد از آن جهت قابل تامل است که از یک سو مسئولان کاخ سفید با تدبیر این موضع، قصد ندارند در هر صورتی متهم به تقبل شکست سنگین شوند.
به این صورت که اگر تحریم ها اعمال شود بر موفقیت خود در اعمال تحریم اصرار خواهند کرد و اگر که نتوانند شورای امنیت را ترغیب به اعمال اقدامات تند برضد ایران نمایند از در مخالفت با مواضع تندروانه فرانسه و کوشنر در خواهند آمد که ما از ابتدا با این نوع مواضع مخالف بوده‌ایم.
در واقع آنان خود به این امر وقوف یافته‌اند که دیگر هیچ تهدیدی در این زمینه کارآمد نیست و مواضع دوگانه آنها را باید به حساب نوعی پذیرش واقعیت هسته‌ای ایران گذارد.
عضو کمیسون امنیت ملی
مجلس شورای اسلامی
