جراحی‌های کاهش وزن مانند بای‌پس معده به بیماران چاق کمک می‌کند تا با کاهش مقدار غذایی که بدن دریافت می‌کند، وزنشان را کم کنند.
به گزارش رويترز اما به گفته دکتر کوو - چین هوانگ از کالج پزشکی در دانشگاه ملی تایوان در تایپه و سرپرست این بررسی، هنگامی‌که بیماران تحت چنین جراحی‌هایی قرار می‌گیرند، بسیاری از مواد مغذی نیز به بدن نمی‌رسند.
هوانگ گفت: «مواد مغذی که به‌طور رایج از دست می‌روند کلسیم و ویتامین D هستند که با ایجاد پوکی استخوان همراهی دارند. البته شاید سازوکارهای دیگری نیز در ایجاد شکستگی دخیل باشند.»
استفاده از جراحی باریاتریک - تکنیک‌هایی که یا معده را کوچک می‌کنند یا باعث عبور نکردن مواد غذایی از بخش‌هایی از دستگاه گوارش می‌شوند- در آمریکا هفت برابر شده است. پژوهش‌های پیشین این احتمال را مطرح کردند که این اعمال جراحی خطر شکستگی استخوانی را افزایش می‌دهند.
در مجموع افرادی که جراحی کاهش وزن انجام داده بودند، 21 درصد در معرض خطر بیشتر شکستگی استخوان در طول پنج سال بعدی قرار داشتند.
اما این افزایش خطر بیش از همه در میان افرادی رخ داده بود که اعمال جراحی «سوءجذبی» انجام داده بودند- یعنی انواعی از اعمال جراحی که مانند بای‌پس معده که از جذب غذا پیشگیری می‌کنند.
افرادی که این نوع خاص از اعمال جراحی کاهش وزن را انجام داده بودند، در طول 12 سال پیگیری در مقایسه با افرادی که جراحی انجام نداده بودند، با احتمال 47 درصد بیشتر دچار شکستگی شده بودند.
هنگامی که این پژوهشگران این موضوع را در نظر گرفتند که آیا جراحی باریاتریک از نوع سوءجذبی است یا فقط از نوع اعمالی مانند باندگذاری دور معده است که باعث محدود کردن مقدار کل غذایی می‌شود که فردی یک باره مصرف می‌کند، معلوم شد که در بیمارانی که جراحی‌های از نوع تحدیدی انجام دادهاند، افزایشی در خطر شکستگی یافت نمی‌شود.
به گفته هوآنگ، جراحی‌های باریاتریک می‌توانند باعث جلوگیری از پیشرفت یا برطرف شدن کلی بیماری‌هایی مانند دیابت نوع 2 و فشارخون بالا شوند، بنابراین منافع این اعمال باید در مقابل خطرات بالقوه مربوط به خطر شکستگی سنجیده شوند.
او گفت، نخستين كاري كه بيماراني كه تحت اين جراحي‌ها قرار مي گيرند، بايد انجام دهند كه مواد مغذي مانند مكمل‌هاي ويتامين D و كلسيم دريافت كند.
هوانگ گفت: «كار دوم، قرارگيري در معرض نور خورشيد و ورزش است كه مي‌تواند به كاهش خطر پوكي استخوان كمك كند. در نهايت، اين افراد بايد برخي از تمرين‌هاي تعادلي را انجام دهند تا از افتادنشان پيشگيري شود.»
دكتر آندرو دافي، رئيس بخش جراحي متابوليك و بارياتريك در سيستم بهداشتي ييل-نيوهيون در ايالت كنتيكت كه در اين بررسي شركت نداشت، گفت، كسب آگاهي بيشتر درباره اين بيماران براي مثال دانستن وزن پيش و پس از جراحي و مكمل‌هايي كه مصرف مي‌كنند، سودمند است.
دافي يادآور شد كه افزايش شكستگي‌هايي كه در گروه مورد بررسي مشاهده شده است، عمدتا در استخوان‌هاي دراز دست‌ها و پاها بوده است، نه شكستگي در استخوان لگن يا ستون فقرات و ساير شكستگي‌هايي كه در پوكي استخوان معمولترند.
او گفت: «اين پژوهشگران توضيحي براي اين موضوع ارائه نكرده‌اند، اما اگر شما شكستگي‌هاي دست و پاي بيشتري در افرادي كه جراحي بارياتريك انجام دادهاند، مشاهده كنيد، من مي‌توانم استدلال كنم كه اين پديده نتيجه ورزش كردن بيشتر اين بيماران است- شايد آنها تلاش مي‌كرده‌‌اند، وزن كم كنند، از دوچرخه افتاده‌اند.»
دافي گفت كه بيماراني كه 45 تا 90 كيلوگرم وزن كم مي‌كنند، همچنين برطرف شدن ديابت و فشار خون بالا را تجربه خواهند كرد و اميد به زندگي در بيماران جوانتر افزايش خواهد يافت كه منفعت بسيار بزرگي است.
او همچنين انتظار دارد كه همه بيماران چاق پس از كاهش وزن مقداري از توده استخواني‌شان را از دست بدهند. «دليلش اين است كه اگر شما 180 كيلوگرم وزن داشته و در حال راه رفتن باشيد،نياز به عضلات بيشتر و اسكلت مستحكمتري داريد تا اين وزن را تحمل كند.»
او مي‌گويد اگر شما مقدار زيادي وزن مثلا در حد 65 كيلوگرم كم كنيد، مقداري از توده استخواني و توده عضلاني را هم از دست مي‌دهيد.
دافي گفت در ييل و اغلب برنامه‌هاي بهداشتي ديگر، پزشكان پيش و پس از اين اعمال جراحي تست‌هاي آزمايشگاهي كاملي براي جستجوي كمبود مواد معدني و ويتامين‌ها انجام مي‌دهند و در صورت مشاهده كمبود مكمل‌هاي لازم را براي بيماران تجويز مي‌كنند.
نظر شما