یادی از استاد راغب مصطفی غلوش؛ آن صدای آسمانی

تا آن سال‌ها عمده قرآن‌ها و قاریانی را که صدایشان را می‌شنیدم از بلندگوی مسجد محلمان بود و در راس آن صدای ملکوتی استاد عبدالباسط عبدالصمد. به خصوص آیاتی از سوره تکویر(اذالشمس کُوّرت) را آنقدر شینده بودیم که تقریبا حفظ شده بودیم.

صدای مصطفی غلوش اما در فضا و دنیایی دیگر بود. آن تیزی و تندی صدای عبدالباسط را نداشت، از آن ارتفاع و اوج‌های بسیار بالا خبری نبود، اما در مقابل حجم و زنگ و رنگی داشت که آدمی را میخکوب می‌کرد. همچنانکه بسیاری را در ایران میخکوب کرد و به تمامه این سخنش را باور می‌کنم که گفت ۲۵ نفر در سفری به آمریکا و بعد از شنیدن صدایش مسلمان شدند. صدای زیبا این ویژگی را دارد که هر ذهن و ضمیر زیباپسندی را جذب خود می‌کند و وقتی این جاذبه احساسی در ابتدا رخ دهد، فرد جذب شونده به دنبال آن می‌رودکه از معنی شعر هم مطلع شود و به قول شاعر:

بشنوید این صاحب آواز کیست

این که گوید از لب من راز کیست

به یاد دارم سالی را که خانم کلارا خانس(شاعر نامی اهل اسپانیا) به ایران آمده بود و از طریق دوستی خواست نزد استاد شهرام ناظری برود و من واسطه این ملاقات فرهنگی بودم. وقتی از او پرسیدم که چه شد به سمت زبان فارسی آمدید و چرا می‌خواهید با استاد ناظری ملاقات کنید از نخستین خاطره‌اش از صدای استاد ناظری گفت در کنسرتی در اسپانیا که ناظری شعری از مولانا در دیوان شمس را می‌خواند. او مسحور این صدا شده بود و می‌گفت: با خودم گفتم:« چنین صدایی حتما باید شعری زیبا و پرمعنی را بخواندکه چنین بر روان و جان آدمی تاثیر می‌گذارد»و به سراغ یادگیری زبان فارسی رفت و شد یکی از مترجمان نامدار اشعار فارسی به زبان اسپانیایی.

در میان قرآن‌هایی که استاد غلوش خواندند سه قرآئتش بیش از همه برایم جذابیت داشت. سوره الرحمن، سوره احزاب و انتهای سوره آل عمران که آیاتی از آن را استاد شجریان در دعای معروف ربنا به کار بردند که البته پیش از ایشان مرحوم ذبیحی این آیات را به کار برده بودند. رفت و برگشت‌ها و تکرارها به قدری حسابشده و دقیق و مینیاتوری بود که حس می‌کردی نمی‌توان حتی ثانیه‌ای و لحظه‌ای از آن را جا به جا کرد.
تاکید‌ها،مکث‌ها، شیوه نفس گیری و حتی فاصله‌گذاری که در نحوه استفاده از میکروفن‌ها و دوری و نزدیکی استاد غلوش به آنها صورت می‌گرفت همه حسابشده و دقیق بود و ذهن مخاطب را درگیر خود می‌کرد. در واقع قرآن خوانی او تنها شنیدنی نبود، بلکه دیدنی هم بود و آدمی وقتی این صدای ملکوتی را می‌شنید بی‌اختیار به سراغ معانی آن آیات ملکوتی هم کشیده می‌شد تا خطاب وگفت وگوی خداوند به بنده‌اش را با زیباترین صوت‌ها بشنود. یادش گرامی باد و روحش قرین رحمت الهی.