- يك پدر و مادر آرام
سخت است كه دادو بيداد فرزندانتان را ببينيد و حتي آنها جلوي شما به هم آسيب برسانند و شما آرام باشيد. خواهر و برادرهايي كه در خردسالي با هم دعوا نكنند و حل سوء‌تفاهم‌ها را ياد نگيرند در بزرگسالي اين دوره را مي‌گذرانند اما اغلب ديگر نمي‌توانند چيزي ياد بگيرند. كشمكش بچه‌ها را 2دسته كنيد؛ جنجال‌هايي كه احتمال آسيب بدني در آن نيست و يا هست. در هر دو حالت، بچه‌ها در همان موقع نمي‌توانند از حرف‌هاي خوب شما چيزي ياد بگيرند اما برعكس حس بد مقايسه، فرق گذاشتن، ترجيح هميشگي كوچك‌ها به بزرگ‌ها را درك مي‌كنند. در هر دو حالت شما فقط تا مي‌توانيد كم حرف باشيد.
- مراقب برچسب‌ها باشيد
معمولا وقتي بچه‌ها دعوا مي‌كنند، اين كاملا برداشت شماست كه آنها مشغول دعوا افتادن هستند اما خودشان نمي‌دانند كه چه اتفاقي در حال وقوع است! بزرگ‌ترها مي‌گويند: «همديگه رو كشتن»، «بدجنس» «خجالت بكش»، «زورت به كوچك‌ترت رسيده» و... . اين برچسب‌هاي اسم‌گذاري بزرگ‌ترها هست كه تازه به بچه يادآوري مي‌كند دارد چه اتفاقي مي‌افتد. برعكس اگر بزرگ‌ترها بگويند: «واي شيطوون داره چه كيفي مي‌كنه از داد شما»، «اي داد و بيداد خدا خيلي ناراحته» و...براي بچه‌هاي كوچك و «هركسي حق با اونه نيازي به داد نداره» و جمله‌هايي از اين دست مي‌تواند ماجرا را ساده و آنها را از تلافي‌جويي دور كند. نوع ديگري از برچسب‌زدن‌هاي اشتباه هم هست كه والدين براي كمك به دفاع از فرزندشان، كودك آسيب‌رسان را تنبيه مي‌كنند و مثلا مي‌گويند: «تا تو باشي ديگه كوچك‌ترت را نزني».
- وسط ميدان برويد
1- اگر بگوييد «كي شروع كرد؟» «تقصير كيه؟» و «نمي‌خواد توضيح بديد!» و... فقط مثل آنها شده‌ايد و واكنش غيرمؤثر از خودتان نشان داده‌ايد. به جاي اين، پيش بچه‌ها برويد و بگوييد: «چقدر از هم عصباني هستيد، با هم يه فكر جديد كنيد و الا بازي بايد تعطيل بشه تا دوباره باهم دوست بشيد.»
2- اگر كشمكش بچه‌ها با وسيله‌اي مثل يك چوب يا ابزار خطرناك ديگري همراه شده است، بي‌معطلي وسيله را از بچه‌ها بگيريد و هر دو را از هم جدا كنيد و بگوييد كه «از دست‌تون عصباني‌ام بعدا با هم حرف مي‌زنيم». اين تاخير ابراز ناراحتي، مهم‌ترين الگوي شخصيتي است كه مي‌توانيد به بچه‌ها ياد بدهيد.
3- هميشه بچه‌هاي بزرگ‌تر را مقصر ندانيد. به كوچك‌ترها بگوييد كه بايد احترام بگذاريد و به بزرگ‌ترها مسئوليت مراقبت از كوچك‌ترها را بدهيد.
- حواس‌پرتي‌هاي خوب
گاهي براي تمام‌شدن كشمكش بچه‌ها يك صداي بلند، روشن شدن سشوار، تلويزيون و... كافي است. اين راهكار اغلب براي بچه‌هاي زير 5سال كاربرد دارد. راه‌هاي پيشنهادي ما را هم امتحان كنيد؛ راه اول: بدون اينكه حرفي بزنيد حين كشمكش بچه‌ها با هيجان زياد بگوييد هركي زودتر خوراكي مي‌خواد بياد و... مي‌توانيد صداي يك زنگ كه موقع بازي‌ها از آن استفاده مي‌كنيد را هم به صدا دربياوريد. راه دوم: گاهي اضافه‌شدن شما به‌عنوان نفر سوم بازي مي‌تواند دعوا را تمام كند. راه سوم: در زمان آرامش و دوستي بچه‌ها يك قانون بگذاريد مثلا هركس بعد ازجمله «تمام كنيد» بحث را ادامه دهد بايد جريمه شود.
نظر شما