برای تهیه ظروف بلور از سیلیس، کربنات سدیم، سولفات سدیم، خرده شیشه، دولومیت و فلدسپات (مواد معدنی) به‌عنوان مواد اولیه استفاده می‌شود. مخلوط این مواد در دمایی حدود 1500 درجه سانتی‌گراد ذوب می‌شود و مذاب حاصل در قالب‌هایی به شکل ظروف ریخته می‌شود و به این ترتیب ظروف بلورین تولید می‌شوند.
ظروف بلوری مشکلی برای سلامتی ایجاد نمی‌کنند و به راحتی آلوده نمی‌شوند. از بدنه و خارج از ظروف هم به محتویات داخل ظروف دید کافی وجود دارد که اینها از محاسن این ظروف است. اما هنگام استفاده از این ظروف به خاطر داشته باشید که نباید آنها را روی حرارت مستقیم قرار دهید.
همچنین این ظروف نباید در معرض شوک حرارتی قرار گیرند یعنی نباید آنها را با فاصله زمانی کم سرد و گرم کرد. برای شستشوی این ظروف می‌توان از آب ملایم به همراه انواع شویند‌ه‌ها استفاده کرد. اما هنگام خرید به‌خصوص در مورد لیوا‌ن‌های بلوری که به اشکال فانتزی وجود دارند، توجه به این نکته ضروری است که شکل لیوان نباید مانع از تمیز و راحت شسته شدن تمام قسمت‌های آن شود.
این ظروف اگر لب پر شوند موجب تجمع میکروب‌ها می‌شوند و دیگر نباید مورد استفاده قرار گیرد.بعضی از انواع بلور در مقابل ضربه مقاومند و به‌اصطلاح نشکن هستند. این خاصیت با نوعی عملیات حرارتی تنش‌زدایی ایجاد می‌شود.
اصول تولید ظروف پیرکس (مقاوم در برابر حرارت) تفاوتی با ظروف بلور معمولی ندارد. هنگام تهیه ظروف پیرکس، افزودن نوعی ماده با نام تجاری بوراکس به مواد اولیه باعث می‌شود ضریب انبساط ظرف کم‌شود و در برابر حرارت مقاومت زیادی داشته باشد و ترک نخورد.
این خاصیت باعث می‌شود که ظروف پیرکس علاوه بر سرو غذا، در پخت و پز نیز مورد استفاده قرار گیرند.
