طبیعی است در چنین شرایطی اگر بحث دستیابی به یک قدرت کم نظیر مطرح باشد؛ آنچنان که آمریکا در پی آن است، مکر و کیدهایی هم برای اجرای نقشه‌ها مورد برنامه‌ریزی قرار می‌گیرد.
آنچه امروز آمریکا به اسم گفتمان جهانی سعی در اجرای آن دارد در واقع همان نقشه ها و طرح‌هایی‌است که براساس آنها می‌خواهد همه چیز را به نفع خود تمام کند.
در مقابل، ایران نیز در صحنه سیاست برنامه هایی دارد که آنها در بین یک میلیارد مسلمان قابل قبول افتاده است و طبیعی است که کشوری همچون آمریکا که تاب دیدن پیروزی ایران را ندارد، تمام هم خود را برای دشمنی و مخالفت با مقبولیت این طرح‌ها به کار گیرد.
نمونه آن اقدامی بود که جرج بوش، رئیس جمهوری آمریکا در چند روز اخیر انجام داد و پس از آنکه تلاش کاخ سفید در صدور قطعنامه سوم و ایجاد فضای پرتنش علیه ایران عقیم ماند، با حرکتی سریع و در قالب جملاتی که نشان از عقب نشینی از مواضع داشت مکری را پایه ریزی کرد که همانا برنامه ریزی برای اواخر آبان ماه است تا در آن زمان شورای امنیت را که بر اساس گزارش البرادعی در مورد پرونده هسته‌ای ایران تصمیم می‌گیرد، علیه ایران تهییج کند.
اگرچه نباید این عقب نشینی را منفی تلقی کنیم اما از سوی دیگر هم نباید دلخوش به این باشیم که تمام مسائل پایان یافته و از حیله دشمن غافل شویم.
لذا همانگونه که رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای هیات دولت بیان کردند و بر لزوم غافل‌نشدن از کید و مکر دشمن تاکید کردند، نباید هیچگاه دشمن را کوچک فرض کنیم و از هرگونه تعامل غیر ضرور با دشمن بپرهیزیم.
البته این به معنای متشنج کردن محیط نیست وضروری است همواره نقش صلح جوی خود را در روابط بین الملل ایفا کنیم.
*عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام
