سه‌شنبه ۲۴ مهر ۱۳۸۶ - ۱۱:۰۶
۰ نفر

آدم‌هایی سیاه و سفیدالهام طهماسبی از همان دقایق ابتدایی سریال یک وجب خاک می‌فهمیم که قرار است با سریالی ویژه ماه رمضان (و اصطلاحا مناسبتی) با مضامین مذهبی به همراه حال و هوایی طنز طرف باشیم.

مجموعه‌ای از بازیگرانی که هر کدام در سریال های مختلف چشمه‌ای از هنر طنازی خود را پیش از این به نمایش گذاشته‌اند حالا در این سریال دور هم جمع شده‌اند و حاصل کار،  سریالی بی‌دغدغه و بی‌دردسر و کمابیش خنده دار است.

 برخلاف سال گذشته که بیشتر سریال های مناسبتی حال و هوای طنز داشتند امسال در تقسیم بندی تلوبزیونی قرعه طنز به نام شبکه سه افتاده و یک وجب خاک تنها سریالی با مضمون طنز است که در این ایام پخش می‌شود.

اما هر طنز تصویری مولفه‌هایی دارد که بدون رعایت آنها کمتر می‌توان به نتیجه مطلوب مخاطب رسید. یک وجب خاک هر چند تلاش می‌کند تا با ایجاد لحظات اندک کمیک و اصطلاحا تأکید بر طنز موقعیت مخاطبین را با خود همراه سازد اما این موقعیت ها اغلب به‌دلیل تعدد پرسوناژ، شلوغی صحنه و دیالوگ‌های کشدار و طولانی از دست می‌روند و از بار طنزشان کاسته می‌شود.

در هنگام تماشای نخستین قسمت ها اولین نکته‌ای که به ذهن می‌رسد شباهت غیرقابل انکار مجموعه با سریال زیرزمین است چه از نظر مضمون و اجرا وچه به لحاظ استفاده از بازیگران مشابه (مهتاج نجومی، مهران رجبی و...)

سریال زیر زمین سریالی است که سال گذشته در همین ایام از تلویزیون پخش شد. بر خلاف سریال های طنز که هر کاراکتر جداگانه با ویژگی‌های شخصی خودش مخاطب را جذب می‌کند در اینجا تنها ایاز و پدرش تا حدی بامزه‌اند.

بازیگر نقش پدر ایاز که تا به حال بیشتر او را در نقش‌های جدی دیده‌ایم این بار در ایفای نقش طنز موفق است و ایاز هم اگر چه به حال و هوای طنز سریال کمک می‌کند اما در واقع یوسف تیموری تکه‌هایی از نقش‌های سریال‌های مختلف قبلی اش را با همان میمیک و لحن و حرکات کپی کرده است و هنوز هم همان پسری است که علاقه زیادی به زن گرفتن دارد و بی‌پول و با معرفت و همیشه در حال حسرت خوردن است.

متأسفانه هم در زیرزمین و هم در بسیاری از سریال‌های مناسبتی و به‌خصوص در یک وجب خاک کاراکتر‌ها تک بعدی و سطحی‌اند و شخصیت پردازی سریال به شکلی است که آدم‌ها به 2 دسته سیاه و سفید و خوب و بد تقسیم می‌شوند.

نتیجه گیری مخاطب از کلیت سریالی این چنینی در وهله نخست و بدون در نظر گرفتن جنبه سرگرمی صرف، این است که انسان شریف لزوما انسانی نادان است که بدون کمترین تامل یا ذکاوتی حتما در دام انسان‌های زیرک و بد خواه می‌افتند.

در پایان هم به طرزی معجزه آسا و حتی کودکانه همه انسان‌های خوب، ساده لوح و نادان به راحتی نجات پیدا کرده و آدم‌های منفی بد خواه وطمعکار پشیمان و نادم شده و دستشان رو می‌شود وهمین سبب ایجاد نوعی نگرش غلط و فرهنگ نامعقولی در جامعه می‌شود.

کد خبر 34022

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز