برای تیمی که نتیجه آن در اولویت دوم بود و بیشتر به چشم بازیهای تدارکاتی به آن نگاه می شد، حضور در این تورنمنت را بهعنوان هدف اصلی در برنامه آمادهسازی خود گنجانده بود، برتری مطلق مقابل حریفان آشنا میتواند در آستانه دو رویداد آسیایی و جام جهانی روحیهساز و امیدوارکننده باشد.
آن هم تیمی که با تغییر و تحولات در کادر فنی و رفتن پارککیون و آمدن یک مربی اهل صرب نوع دیگری از شیوه بازی و تمرین را در حال تجربه کردن است.
تیم والیبال ایران که در رقابت با سایر همتاهای شرق آسیایی خود مثل ژاپن، چین و کره با وجود داشتن شرایط لازم و تنها بهدلیل نداشتن توانایی مالی از حضور در میدان بزرگ لیگ جهانی محروم بود با حضور در قزاقستان این فرصت را یافت تا برای نخستینبار در بیرون از خانه و تحت فشار تماشاگران غریبه با مجموعهای از حریفان با سبکهای مختلف دیدار کند.
در آلماتی اگر مصر با بخشی از نفرات حاضر در لیگ جهانی تیمی کاملا متحول شده بود و یا هند که پس از ناکامی در راهیابی به قهرمان جهان به دنبال جبران مافات در بازیهای آسیایی است و یا میزبان که سالهاست تیم ملی خود را در قالب تیم باشگاهی راحت به میدان میفرستند هرکدام بهنوعی حریفانی قابل بحث بودند.
از سوی دیگر بازی با نمایندگان روسیه و ترکیه (نفت و گالاتاسرای) هم محاسن خاص خود را داشت و بهنوعی میتوان از آنان بهعنوان حریفان شبیهسازی شده با درصد خیلی پایینتر از رقیبان ما در مسابقات قهرمانی جهان در ژاپن مثل بلغارستان، آمریکا، ایتالیا و چک یاد کرد.
این قهرمانی نخستین دستاورد سرمربی جدید تیم ملی بود که بعد از تورنمنت چهارجانبه ایتالیا بیشترین کمک را در راه شناخت سرمایههای کنونی والیبال ایران به او کرد تا انتخاب سنجیدهای برای دو رویداد مهم پیشرو داشته باشد.
کیاچ برای ایجاد تلاش بیشتر و انگیزه لازم در نزد شاگردانش با وجود پیروزی سه بر صفر مقابل نفت مسکو و تیم ملی مصر به انتقاد از نحوه بازی آنان پرداخت و در هیبت یک مربی بینالمللی سرد و گرم چشیده توانست آنان را تحریک کند و به خود آورد.
پیامد این حرکت نمایش بهتر ملیپوشان ایران در بازیهای اصلیتر بود. شکست دادن قاطع میزبان و تیم ملی هند را باید از این زاویه دید. کسب 5 پیروزی، 15 گیم برده و از دست ندادن حتی یک گیم نباید باعث غرور اعضای تیمی شود که در میدانهای حقیقی قهرمانی جهان و بازیهای آسیایی با حریفانی به مراتب قدرتمندتر بهخصوص در ژاپن مواجهند.
تورنمنت قزاقستان را فقط باید شروعی خوب برای ملیپوشان والیبال در ابتدای راه سخت دوران آمادهسازیشان توصیف کرد و با نقد صحیح گمراهی آنان را موجب نشد.
در آلماتی مشخص شد که توجه بیشتر کادر فنی به ترکیب اصلی به نفراتی چون محمد ترکاشوند، محمد محمدکاظم، احسنالله شیرکوند، علیرضا نادی، محمد منصوری، سیدمهدی بازارگرد و امیر حسینی است.
ضمن آنکه محمد شریعتی و داود مقبلی هم هرگاه فرصت بازی یافتند نشان دادند چندان فاصلهای با نفرات اصلی ندارند. در تورنمنت بینالمللی قزاقستان تیمهای ایران، قزاقستان و نفت مسکو بهترتیب اول تا سوم شدند.