سوابق سیاسی و اجرایی لاریجانی و فعالیت ۲۶ ماهه او در شورای عالی امنیت ملی، نشان‌دهنده توان و جایگاه ارشد وی در مذاکرات مهم خارجی بود و این سوابق به هیچ وجه قابل قیاس با جایگاه یک معاون وزیر امور خارجه کم‌سابقه نیست؛
هر چند سعید جلیلی برادری انقلابی، متدین و بسیار محترم است، اما اینجا صحبت از احترام فردی نیست، بلکه سخن از جایگاه‌ها و مسئولیت‌هاست.
از نظر حیثیت حقوقی علی لاریجانی هم نماینده رهبر معظم انقلاب در شورای عالی امنیت ملی بود و هم به‌عنوان دبیر شورای‌عالی امنیت ملی، منصوب رئیس‌جمهوری و به‌طور طبیعی این جایگاه، وزنی به وی می‌داد که قدرت او را در چانه زنی برای احیای حقوق ایران بیشتر می‌کرد.
علاوه بر این، موضوعات کاری شورای‌عالی امنیت ملی، مسائل عالی امنیتی و دفاعی (اعم از خارجی، داخلی و نظامی) است و فعالیت این شورا فقط در حوزه سیاست خارجی محدود نمی‌شود تا مسئولیت‌های شورا به وزارت امور خارجه منتقل شود؛
لاریجانی به‌دلیل سابقه طولانی مدیریت در صدا و سیما و پیش از آن وزارت دفاع، به مسائل امنیتی احاطه کافی داشت و ممکن است از این جهت هم استعفای وی، شورا را دچار آسیب‌هایی کند.
ترکیبی که لاریجانی در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی گرد هم آورده بود، ترکیبی تخصصی بود و حداقل در شرایط موجود مناسب است تلاش شود تا این ترکیب بدون تغییر باقی بماند، تا خسارت این تصمیم بیشتر از این نباشد.
*رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس
و نماینده تهران
