به ویژه این که این تغییر در آستانه یکی دیگر از نشست‌ها و مذاکرات نماینده ایران و اتحادیه اروپا به‌وقوع پیوست. در این باره ذکر چند نکته ضروری است:
اول این که اتحادیه اروپا و مسئول مذاکره کننده هسته‌ای اروپا، برخلاف دفعه قبل که تغییری در رأس تیم مذاکره کننده هسته‌ای ایران به وجود آمد و علی لاریجانی به جای حسن روحانی نشست و مواضع نامعقولی اتخاذ کرد، این بار موضع پخته‌تری به خود گرفت و اعلام کرد که سه‌شنبه طبق قرار قبلی با مسئول مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران، مذاکره را انجام خواهد داد و این نشان می‌دهد که اروپا به مواضع هسته‌ای ما کاملاً وقوف یافته و آگاه است که راهبردهای هسته‌ای ما با تغییر اشخاص تغییر نمی‌کند.
دوم این که تغییرات همیشه با حدس و گمان‌هایی همراه بوده است، به ویژه در این مسئله که بعد خارجی آن کمتر از ابعاد داخلی نیست و باید منتظر فضای شایعه‌پراکنی و جوسازی هایی به خصوص از سوی خارجی‌ها باشیم.
زمانی که لاریجانی به این سمت منصوب شد جوسازی های زیادی از سوی رسانه‌های غربی به وجود آمد.
در آن برهه در گفتگو با یکی از رسانه‌ها پیش‌بینی‌ام این بود که لاریجانی یک شخصیت متعادل سیاسی است که با آگاهی و قدرت مذاکره‌کنندگی بالایی که دارد به پیشبرد پرونده هسته‌ای ایران کمک بزرگی خواهد کرد و تمام این شانتاژها خبری خنثی خواهد شد و دیدیم غربی‌ها به اشتباهات خود پی برده و از مواضع غیر اصولی خود کوتاه آمدند.
این جو سازی ها در زمان تغییرات مرسوم است و ۲ منشأ بیشتر نمی‌تواند داشته باشد: یا ناشی از فقدان شناخت کافی از شخص جدید است یا این که غرض‌ورزی‌ها و کینه‌توزی‌هایی در میان است که در هر ۲ صورت نمی‌توان برای آنها ارزش سیاسی زیادی قائل شد.
سوم این که سعید جلیلی، خیلی زود اولین تجربه خود را در سمت دبیری شورای عالی امنیت ملی آزمود. ذکر این نکته خالی از لطف نیست که روال مذاکره همان است که در چارچوب ملی و فراقوایی تصمیم‌گیری می‌شود.
مسیر اصلی کار ما تغییر نخواهد کرد و آنچه تغییر می‌کند تنها نحوه برخورد طرف‌های مقابل با یکدیگر است. همکاری ما با آژانس قطع نخواهد شد و همان روند گذشته را در مذاکرات خواهیم داشت.
بنابراین مسیر مذاکرات باید طوری طی شود که افق‌های روشن‌تری را ترسیم کند.
*عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام
