دوشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۵ - ۰۷:۳۰
۰ نفر

همشهری دو : علی و خانواده‌اش از سنی‌های شمال غربی عراق بوده‌اند که پس از چندی جذب فرهنگ تشیع و سید و سالار شهیدان شده و به این مذهب روی آورده‌اند.

اربعین-نذری

حالا اما او در كنار پدر و باقي اعضاي خانواده‌اش يكي از موكب‌هاي بزرگ بين نجف و كربلا را اداره كرده و به زائران امام‌حسين(ع) خدمت مي‌كنند. در اين گفت‌وگو با او همراه شده‌ايم تا كمي از خدمت در موكب‌هاي زائران امام‌حسين(ع) برايمان بگويد.

  • خود را معرفي كنيد. چند سال داريد و چند سال است كه در موكب‌ها به خدمت‌رساني مي‌پردازيد؟

من علي باسم تركي 25ساله از اهالي رمادي و عشيره دليم يكي از بزرگ‌ترين عشاير غرب عراق هستم. هم‌اكنون به همراه خانواده در بغداد زندگي مي‌كنيم. پدرم چند سال است كه به همراه اقوام و دوستان موكبي را داير كرده و من تا سال گذشته توفيق خدمت‌رساني در آن را داشتم. ما سعي مي‌كنيم كه همه‌‌چيز براي زائران پياده مولايمان ابا عبدالله‌الحسين عليه‌السلام آماده و مهيا باشد و بدون هيچ دغدغه‌اي به زيارت ايشان مشرف شوند.

  • چه شد كه اين راه را انتخاب كرده‌ايد؟ اصولا چرا مردم عراق چنين كاري را انجام مي‌دهند؟

مولايمان حسين(ع) به گردن همه مسلمانان و حتي همه بشريت حق دارند. همه مخلوقات عالم وام‌دار امام حسين(ع) هستند. ما هم قطره‌اي از اين دريا هستيم. در آداب و رسوم عربي و به‌ويژه در ميان ساختار عشايري عراق هم خدمت به ميهمان و ميهمان‌نوازي يك رسم بزرگ است كه بحمد‌الله با آموزه‌هاي ديني هم درآميخته و در خدمت‌رساني به زائران پياده اربعين حسيني به شكل يك حركت پويا، بزرگ وجهاني نمود پيدا كرده است.

  •  روزي چند ساعت اين خدمت‌رساني ادامه پيدا مي‌كند؟ اين شور و اشتياق و حتي رقابت بين موكب‌هاي مختلف براي جذب زائر چه دليلي دارد؟ تفسير آن چيست؟

رقابت بر سر مدال افتخاري خدمت و نوكري حضرت اباعبدالله‌الحسين است. فكر نمي‌كنم خادمي باشد كه بگويد در طول خدمت به زائران مولايم متوجه گذر زمان شده باشم. ما همچون ديگر خادمان آنچنان غرق در اين درياي عشق و شوق و شور و حماسه مي‌شويم كه زمان برايمان معنايي ندارد. شور و شعور حسيني باعث مي‌شود كه شب را به شوق خدمت‌رساني به صبح برسانيم و ساعات پاياني شب هم آرزو كنيم كه‌اي كاش خواب، جبر نبود و مي‌توانستيم در طول اين مدت 24ساعته خدمت كنيم و از اين درياي رحمت چيزي را هم عايد خود و زندگي دنيوي واخروي خود كنيم.

  •  به‌طور معمول چند نفر به‌طور دائم در موكب‌ها فعاليت مي‌كنند؟

بستگي به بزرگي و كوچكي موكب و نوع خدمت‌رساني آن دارد. اما به‌طور ميانگين در هر موكب بين 20 تا 25نفر به‌طور دائم فعاليت مي‌كنند كه البته شماري از اهالي و دوستان نيز به شكل موقت براي چند ساعت يا چند روز به آنها اضافه مي‌شوند.گاهي برخي از زائران نيز وارد گود شده و به ما در امر خدمت‌رساني كمك مي‌كنند.

  • گفته مي‌شود علاوه بر موكب‌هاي عراقي موكب‌هايي از كشورهاي مختلف نيز در اين مسير فعاليت مي‌كنند. شناختي از اين موكب‌ها داريد؟

اكثر موكب‌ها عراقي هستند اما طي چند سال اخير موكب‌هاي ايراني، عربستاني، بحريني و چند كشور ديگر هم فعاليت مي‌كنند و خدا را شكر روزبه‌روز هم بر تعداد آنها افزوده مي‌شود.

  • وقتي طي كار خسته مي‌شويد چه مي‌كنيد؟

لحظاتي خواب يا همان قيلوله مي‌تواند بسيار راهگشا باشد. بچه‌ها در اين موكب‌ها هميشه هواي همديگر را دارند به همديگر روحيه مي‌دهند و باعث مي‌شوند كسي احساس خستگي نكند. علاوه بر آنكه به‌طور داوطلبانه به زائران خدمت مي‌كنيم به‌طور معمول جوياي احوال همديگر هم هستيم و اگر كسي خسته شده به‌طور حتم با كمي ماساژ، بار ديگر توان را به وي باز مي‌گردانيم.

  • درسي كه از اين خدمت گرفته‌ايد چيست؟

ما در كتب و روايات خوانده‌ايم زماني كه حضرت بقيه‌الله الاعظم ارواحنا له الفداء ظهور كنند ديگر پول و امور مادي براي مردم ارزش خود را از دست مي‌دهد، سال‌ها بود كه اين مسئله ذهنم را به‌خود مشغول كرده بود كه مگر مي‌شود زماني برسد كه پول و ماديات در اين دنياي مادي ارزشي نداشته باشد. تا آنكه در اين راهپيمايي عظيم و بزرگ حضور پيدا كردم و به چشم خود ديدم چگونه زائران مولايمان بدون هيچ چشمداشت مادي به‌دنبال كمك به ديگري براي رسيدن به اين مقصود هستند، همه دوست دارند به هم كمك كنند و صرف‌نظر از قوميت، نژاد، مليت، سن و جنس هر چه در توان دارند به همديگر كمك مي‌كنند.

  • توصيف شما از راهپيمايي اربعين از منظر يك خادم در موكب‌هاي خدمت‌رساني چيست؟

راهپيمايي اربعين يعني ندا دادن به آقايمان ابا‌صالح‌المهدي كه همه يك‌صدا و همگام با زبان دل فرياد مي‌زنيم كه‌ اي مولا و سرور ما، بعد از 1400سال، صداي هل من ناصر ينصرني جدت حسين را لبيك گفته‌ايم و عهد مي‌بنديم كه ما صرفا به ظاهر مسلمان نشديم، ما مسلمان ظاهر نيستيم كه راه بر امام‌مان ببنديم. با اين راهپيمايي از خدايمان طلب مي‌كنيم كه امام‌مان را به ما نشان بدهد. ما قسم مي‌خوريم كه تا پاي جان در كنارش باشيم. اين حضور يعني صف آرايي سربازاني كه آرزوي حضور در ركاب مولايشان را دارند و با پاي دل تمامي سختي‌ها را به جان مي‌خرند تا اين سربازي را به اثبات برسانند.

کد خبر 351897

برچسب‌ها

پر بیننده‌ترین اخبار مهارت‌های زندگی

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha