قوانینی که شهروندان از اجرای آن راضی هستند. چرا که حجم زیاد خودروهای شخصی در این شهرها به گونه‌ای است که زندگی شهروندان را با مشکلات جدی روبه‌رو کرده‌است.
در ایران نیز در برخی از شهرها قوانینی اتخاذ می‌شود تا بسیاری از مشکلات زیست‌محیطی و شهری برای ساکنان شهرها کمتر شود و شهروندان بتوانند با آرامش بیشتری به زندگی بپردازند.
اگرچه بسیاری از شهرهای جهان با اعمال قوانین سخت‌گیرانه سعی دارند تا از حضور خودروها در خیابان‌ها بکاهند و در عوض وسایل حمل و نقل غیر موتوری را ترویج کنند اما این روند در شهری مثل تهران که همواره با مشکلاتی نظیر آلودگی هوا و ازدحام خودروها روبه‌روست، چندان جدی تلقی نشده و مورد توجه مسئولان نیست.
شهرهای بزرگ از دوچرخه به عنوان راهی برای برون رفت از استفاده بی‌رویه از خودروهای شخصی بهره می‌گیرند.
ایجاد خطوط متعدد دوچرخه سواری، طراحی و ساخت ایستگاه‌ها و تعمیرگاه‌های مختلف و همچنین اتخاذ تدابیر ویژه برای حمایت از دوچرخه سواری و شراکت در ساخت دوچرخه‌های مناسب، ساده و راحت برای شهروندان نمونه‌ای از این اعمال قوانین است.
به عنوان مثال در شهرهایی نظیر پرتلند و آراگون آمریکا که در زمینه توسعه دوچرخه سواری جز پیشروترین شهرهای جهان هستند اقدامات ویژه‌ای انجام شده است. در این سال از 15 سال گذشته و به منظور کاهش حضور خودروهای شخصی در خیابان‌ها در حدود 200 مایل مسیر ویژه دوچرخه احداث شده است.
همچنین شهرهای بزرگی مانند لندن و پاریس نیز در این زمینه چندان بی‌تفاوت نبوده‌اند.مسئولان این شهرها نیز با طرح‌های مختلف از جمله طرح دوچرخه سواری 2015 توانسته‌اند با اتخاذ تدابیر ویژه‌ای، شهروندان خود را به استفاده هرچه بیشتر از دوچرخه تشویق کنند.
هر چند این طرح نوعی گرته‌برداری ازشهرهای چین بوده اما تمامی مسئولان شهرهای بزرگ جهان به این نتیجه رسیده‌اند که چاره‌ای جز ترویج دوچرخه به عنوان یک وسیله حمل و نقل عمومی ندارند.
چرا که با وجود حضور خطوط فراوان مترو، اتوبوس و تاکسی و دیگر وسایل حمل و نقل اما به دلیل رشد فزاینده این شهرها و افزایش جمعیت در آن هر روز بر میزان تقاضا برای سفرهای شهری افزوده می‌شود و امکان گسترش ناوگان حمل و نقل عمومی در آنها بسیار محدود است. انگار دوچرخه و گسترش آن به عنوان سیاستی کلی و مهم در دستور کار تمامی شهرهای جهان قرار گرفته است.
