چهارشنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۵ - ۱۰:۰۹
۰ نفر

همشهری دو - حجت‌الاسلام قاسم‌سوری: یکی از جدی‌ترین راه‌های آرامش در بحران‌های زندگی، استفاده از عنصر بسیار مؤثر و کاربردی دعاست تا جایی که بسیاری از پژوهشگران معتقدند جوامعی که اهل دعا هستند بهتر و بیشتر از جوامعی که فاقد آن هستند در مقابل استرس‌ها و مشکلات مقاومت می‌کنند و به حل مسائل خود می‌پردازند؛ چرا که زندگی فردی و خانوادگی هر انسانی پر از مشکلاتی است که تنها با توجه به مهارت‌ها و آگاهی‌ها نمی‌توان از آن گذر کرد.

دعا

متأسفانه با اينكه دعا مي‌تواند فرصتي براي حل مسائل و مشكلات باشد ولي در بعضي موارد خود موجب تهديدي خطرناك شده است. با اين نگاه كه برخي با برداشت غلط از دعا، به ترك وظايف خود مي‌پردازند و راه مسئوليت‌گريزي را انتخاب مي‌كنند؛ مانند پدري كه در تربيت فرزند كوتاهي مي‌كند و تنها دست به دعا مي‌شود كه خدايا فرزندم را هدايت كن، يا همسري كه درباره همسر خود بي‌توجهي دارد و تنها با دعا مي‌خواهد رابطه‌اش را با همسرش اصلاح كند و يا جواني كه تلاش و همت را رها كرده و تنها با دعا مي‌خواهد كار و رزقش را به‌دست بياورد. اينگونه دعا بيش از آنكه دعا باشد «ندا» است و اين خود «جفا» است، آن هم جفايي بي‌حساب كه ندا را با دعا اشتباه بگيريم و بيش از آنكه خود را به وظايف‌مان مشغول كنيم به توهم‌مان مشغول نماييم.

بي‌شك استجابت خداوند در دعا نهفته شده است نه در ندا و نوا.اينگونه توجه به دعا اشكال جدي دارد.اول اينكه شخص، ماموريت خود را به گردن خدا مي‌اندازد و به بي‌مسئوليتي مي‌رسد.درحالي‌كه قرار بود دعا در جهت تكميل وظايف باشد نه تعطيلي وظايف.

دوم اينكه چون دعاي واقعي نيست پس استجابتي هم نيست و چون استجابتي در كار نيست پس به مرور زمان، بي‌اعتمادي، بي‌اعتقادي و سستي در ارتباط خدا حاصل مي‌شود. درحالي‌كه دعا نيامده كه ما را از خداوند جدا كند و در برابر مشكلات تنها و سرخورده شويم بلكه آمده تا راه اتصال ما با آن ذات بي‌همتا را تسهيل كند تا با قدرت او به حل مسئله بپردازيم.

کد خبر 352165

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha