چهارشنبه ۳۰ آبان ۱۳۸۶ - ۱۳:۰۵
۰ نفر

الان 20 روزه شده‌ای. برای در و همسایه خیلی زود گذشت اما برای ما، یک عمر بود.

4 روزت بود که زردی گرفتی. تمام بدنت قرمز مایل به نارنجی شد (البته به دست و پاهایت نرسید، که دکتر می‌گفت حالت شدیدش است).

حالا علت چیست؟

چون هنوز آنزیم‌های کبدت راه نیفتاده و تعداد گلبول‌های قرمزت زیاد است که وقتی تجزیه می‌شود، این ماده زردرنگ را به وجود می‌آورد و از این صحبت‌ها؛ بگذریم که خون‌گرفتن از آن دست‌های اندازه لوله بارفیکس، مثل کابوس بود.

حالا خوب بود که اسمش زردی فیزیولوژیک بود - که یعنی طبیعی و سالم - اگر پاتولوژیک (بیمارگونه) بود، چه بلایی به سرمان می‌آمد! هنوز اخم کرده‌ای و نمی‌دانم از این خون‌گرفتن‌ها این‌قدر ناراحتی یا از دنیا که هنوز هیچی ازش نمی‌فهمی.

حتی می‌گویند الان چشم‌هایت هم نزدیک‌بین است و در واقع جز سایه‌های تار و بی‌معنی، چیزی نمی‌بینی. البته به‌ات حق می‌دهم.

من هم اگر توی این دنیا این‌قدر غریب بودم، هیچ‌کس را نمی‌شناختم و هیچ‌چیز هم نمی‌فهمیدم، مجبور بودم بروم توی خودم.

بالای تخت‌ات آویزهای عروسکی گذاشته‌ایم که هی جیرجیر صدا بدهد و توجهت را جلب کند؛ این‌طوری شاید زودتر بزرگ بشوی! یادت باشد از باباجانت حسابی تشکر کنی، این
3-2 هفته حسابی به ما رسید؛ از آبمیوه‌هایی که برایمان شخصا تهیه می‌کرد، از اینکه نمی‌گذاشت بار سنگین بلند کنم و ... اصلا دلم نمی‌خواهد کارهای خانه را مرد خانه بکند ولی خیلی خسته و بی‌حالم؛ به‌خصوص آن روزهای اول که انگار کوه کنده بودم.

کمی هم خون‌ریزی داشتم - در حد لکه‌بینی - که ظاهرا طبیعی است. ماما توصیه کرده که ورزش‌های دوران بارداری را ادامه دهم: عضلات کف لگن را 3 ثانیه سفت و 3 ثانیه هم شل می‌کنم؛ این می‌شود ورزشی به نام «کیگال». این ورزش را باید 50 تا 100 بار در روز تکرار کنم.

کد خبر 37159

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز