آشنایی با عملیات فتح ۷

این عملیات توسط یگان‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با هدف انهدام‌ تأسیسات‌ نظامی‌ - اقتصادی‌ مهم‌ دشمن بعثی انجام شد.

یکی از مهمترین و موثرترین حمله های نامنظم در جنگ، عملیات «فتح 7» بود که طی آن رزمندگان اسلام تحت امر قرارگاه برون مرزی «رمضان» با رمز «یا فاطمة الزهرا(سلام الله علیها)» به همراه یگانهایی از معارضین کرد عراق با هدف انهدام تاسیسات نظامی و اقتصادی دشمن در منطقه «حلبچه» ، «شانه دری» ، «سیدصادق» و «اربت» در روز 7 تیرماه 1366 وارد عمل شدند.

حلبچه از شهرهای استان سلیمانیه کردستان عراق در ۱۵-۱۰ کیلومتری مرز جمهوری اسلامی ایران و ۲۲۵ کیلومتری شمال شرقی بغداد قرار دارد که این شهر در منطقه شهرزور عراق در مجاورت مرزی شهرستان پاوه و شهر سروآباد از استانهای غربی کشورمان قرار دارد.

ساکنان حلبچه در جریان جنگ تحمیلی عراق علیه کشورمان، در تاریخ ۱۶ تا ۱۷ مارس ۱۹۸۸ توسط رژیم وقت عراق بمباران شیمیایی شدند و بیشتر از پنج هزار غیرنظامی و بی‌دفاع در یک نیمروز در این شهر جان باختند.

این بمباران شیمیایی تقریباً هم‌زمان بود با عملیاتی مرسوم به عملیات انفال (عملیات انفال عملیاتی بود که پیرامون آن حدود ۱۸۲ هزار نفر بویژه کودکان و زنان و سالخوردگان مناطق کردنشین توسط ارتش حزب بعث عراق کشته و زنده به گور شدند).

مناطق اطراف حلبچه در آن زمان (زمان بمباران شیمیایی) در دست گروه‌های پیش‌مرگ کُرد عراقی بود.

سطح وسیع و حجم گسترده رژیم بعث عراق در استفاده از تسلیحات شیمیایی علیه مردم کرد و بی‌پناه حلبچه چنان بود که پروفسور اوبن هندریکس، رئیس آزمایشگاه سم‌شناسی بیمارستان گان فلاندر بلژیک گفت که عراق از 3 نوع گاز مختلف علیه حلبچه استفاده کرده که این گازها شامل گاز خردل (ایپریت)، گازهای اعصاب (تابون، سارین یا سومان)، VX و گاز سیانوژن هستند.

این سلاح شیمیایی توسط کشورهای غربی و با واسطه‌گری برخی شرکت های اروپایی به دست نیروهای عراق رسید. ابعاد جنایت جنگی رژیم بعث علیه بشریت در حلبچه آنچنان گسترده بود که به‌رغم سکوت رسانه‌ای غرب، موقعیت بین‏ المللی عراق و حامیان غربی و عربی وی را بسیار تضعیف کرد.

در عین حال دیپلماسی فعال جمهوری اسلامی ایران برای رسانه‌ای ساختن این جنایت، واکنش‌های بسیاری را در عرصه بین‌المللی برانگیخت.

انتشار عکس‌های قربانیان حلبچه توسط عکاسان کشورمان به‌دلیل آنکه در لحظه مرگ آنان گرفته شد بسیار تکان‌دهنده بود و بازتاب و تأثیر فراوانی برافکار عمومی جهانی گذاشت. از میان این همه تصویر عکس مرد کردی که کودک یک ساله‌‌اش را در آستانه در خانه‌‌اش در آغوش داشت به‌عنوان نماد فاجعه حلبچه شناخته شده است.

با این حال و با تداوم حملات عراق به شهرهای ایران و بی‌توجهی جامعه جهانی و سازمان ملل متحد، فاجعه حلبچه کمتر جایی در رسانه‌ها و افکار عمومی بین‌المللی یافت تا این جنایت نیز در کنار دیگر جنایت‌های رژیم بعث نادیده انگاشته شود. سکوت و انفعال مجامع بین‌المللی در قبال این جنایت تا آنجا ادامه یافت که فاجعه حلبچه در فهرست جنایت‌های جنایتکاران رژیم بعث به‌دلیل رسوایی حامیان غربی‌‌اش قرار نگرفت.

در عملیات فتح 7 یگانهای عمل کننده سپاه پاسداران و رزمندگان اسلام با انهدام ساختمان مرکزی پارازیت و دکل مخابراتی و پست برق، شهر سیدصادق عراق را به مدت چند ساعت تحت کنترل خود گرفتند و در همین فاصله به تخریب ساختمان های دولتی پرداختند.

همچنین طی این حملات به پادگان ها و یگان ضد شورش عراق خسارات سنگینی وارد آمد و 6 پایگاه حفاظتی اطراف شهر سیدصادق نیز منهدم شد که این عملیات خسارات جبران ناپذیری را بر ارتش عراق وارد آورد.

انهدام تاسیسات نظامی و اقتصادی یکی ازمهمترین مراکز پشتیبانی وعقبه جبهه شمالی دشمن، تداوم عملیاتهای نامنظم در عمق جبهه دشمن و همکاری مستمر با معارضان عراقی ، که بیشتر آنها از گروه طالبانی (یعنی اتحادیه میهنی کردستان عراق) بودند، ضربات سنگینی بر پیکر تشکیلات و سازمان نظامی دشمن وارد می آورد.

در این عملیات با یورش به پادگان «کانی پانکه» و مقر تاکتیکی 257 و انهدام مرکز موتوری لشکر 27 عراق توانستند تعداد 1545 نفر از نیروهای دشمن را کشته، زخمی و یا اسیر کنند، در جریان این یورش ها تعداد 50 دستگاه خودروی نظامی دشمن نیز به آتش کشیده شد.