۱۰۰ شرکت عامل تولید ۷۱ درصد از گازهای گلخانه‌ای جهان

براساس گزارش گاردين، اين سازمان غيرانتفاعي زيست‌محيطي طي 28 سال گذشته گسترش سريع صنعت سوخت‌هاي فسيلي را تحت نظر گرفته و به تازگي اعداد و ارقام تكان‌دهنده‌اي را از بزرگترين آلاينده‌هاي كربني جهان منتشر ساخته‌است.

انتشار گازهاي گلخانه‌اي معمولا براساس كشورها ارزيابي مي‌شوند، و در اين حوزه چين و آمريكا و هندوستان برترين آلاينده‌هاي جهان به شمار مي‌روند. اما در گزارش جديد CDP كه از رويكردي متفاوت برخوردار است، رديابي انتشار كربن به نهادهاي خاصي رسيده‌است كه گزارش آنها را با عنوان ارشد‌هاي كربني مي‌شناسد.

اين گزارش بر انتشار كربن و متان تحت تاثير فعاليت‌هاي صنعتي توسط توليد‌كنندگان سوخت‌هاي فسيلي متمركز شده‌است، مراكزي كه از سال 1988 تا به امروز بيش از 923 ميليارد تن گازهاي گلخانه‌اي برابر با دي‌اكسيد كربن را وارد هوا ساخته‌اند. سال 1988 سالي است كه مجمع بين‌المللي تغييرات اقليمي تاسيس شد.

مقدار اعلام شده از آلاينده‌ها در اين گزارش برابر نيمي از تمامي گازهاي گلخانه‌اي صنعتي است كه از آغاز انقلاب صنعتي در 1715 در جهان توليد شده‌است. نكته دردناكتر اين است كه 25 شركت و نهاد دولتي مسئول توليد نيمي از تمامي آلاينده‌هاي صنعتي از سال 1988 تا 2015 بوده‌اند.

برترين آلاينده در اين ميان صنعت ذغال‌سنگ چين است و در پي آن شركت Aramco عربستان سعودي رتبه دوم را دارد. سومين آلاينده بزرگ جهان شركا Gazprom روسيه است و در پي آن صنعت ذغال‌سنگ روسيه قرار گرفته‌است.

در ميان شركت‌هاي با سرمايه‌گذاري دولتي، شركت‌هاي ExxonMobil، شل، بريتيش پتروليوم، و شورون مسئول ايجاد بيشترين آلاينده‌هاي گلخانه‌اي هستند. 

هدف از انتشار اين گزارش آگاه‌سازي سرمايه‌گذاران از ميزان آلودگي كربني است كه با پروند‌هاي مالي و اقتصادي آنها در ارتباط است. براساس اين گزارش سرمايه‌هاي دولتي از يك پنجم از صنايع ايجاد كننده گازهاي گلخانه‌اي پشتيباني مي‌كند.

در اين گزارش به چشم‌اندازي از آينده نيز اشاره شده‌است و راهكارهايي براي ورود موفقيت آميز شركت‌ها به مدلي تجاري ارائه شده‌است كه در آن آلاينده‌ها مهار شده‌اند و روند توليد آنها از روند رشد اقتصادي جدا شده‌است تا به اين شكل استخراج بيشتر سوخت هاي فسيلي به معني درآمد بيشتر نباشد.

براساس اين گزارش اگر فرايند استخراج سوخت‌هاي فسيلي براي 28 سال آينده ادامه داشته‌باشد، ميانگين دماي جهاني تا پايان اين قرن به چهار درجه بالاتر از دماي پيش صنعتي خواهد رسيد. نتيجه چنين تغييراتي منجر به بروز شرايط اقليمي خواهد شد كه هيچ بشري تا كنون آن را تجربه نكرده‌است،‌ شرايطي كه منابع غذايي  را تهديد كرده و زمين را به مكاني غيرقابل سكونت تبديل خواهد‌كرد.