بايد ديد آيا والدين برنامه‌اي براي اوقات فراغت فرزندانشان دارند يا خير؟ آيا به نيازهاي روحي و فرهنگي فرزندان توجه مي‌شود؟ متاسفانه مشاهدات عيني من پاسخ مثبتي به اين سؤالات نمي‌دهد. دست‌كم در برخي اقشار جامعه نوعي رهاشدگي و بي‌برنامگي در پرداختن به اوقات فراغت كودكان و نوجوانان وجود دارد كه نگران‌كننده است.
ضمن اينكه در اين رابطه نبايد فقط پدر و مادرها را ديد و سهم نهادهاي مسئول را هم بايد درنظر گرفت. بچه‌هايي كه قرار است آينده اين سرزمين را بسازند چگونه رشد مي‌كنند و بزرگ مي‌شوند؟ مثلا آيا نظارت كافي در اينكه بچه‌ها چه فيلم‌ها و سريال‌هايي را تماشا كنند وجود دارد؟ والديني كه در منزل فيلم يا سريال خشن مي‌بينند و فرزندانشان نيز كنارشان حضور دارند نسبت به تبعات و آسيب‌هاي اين رخداد به ظاهر ساده، چقدر شناخت دارند؟ براي اينكه اوقات فراغت بچه‌هايمان به شكلي سالم و آموزنده پر شود چه برنامه‌اي داريم؟
بحث در اين‌باره بسيار است. به اقتضاي شغلم فقط به يك مورد اشاره مي‌كنم. اينكه سهم سينماي ايران در پركردن اوقات فراغت بچه‌ها چقدر است؟ در سال‌هاي نه‌چندان دور ما در همين تهران سينماهايي داشتيم كه به شكل اختصاصي فقط فيلم كودك و نوجوان اكران مي‌كردند. در روزگاري كه سينماي كودك رونق داشت و خورشيد خندان نصب شده بر سردر سينماهاي مخصوص اين گروه سني نشانه‌اي از توجه به آينده‌سازان ايران بود، شاهد توليدات فرهنگي مناسبي براي بچه‌ها بوديم.
متاسفانه به دليل اعمال سياست‌هاي غلط چشمه خروشان سينماي كودك و نوجوان به نهري كم‌آب تبديل شد كه اگر حمايت‌هاي دولتي نبود تا امروز كاملا خشكيده بود. متاسفانه سينماي كودك و نوجوان سال‌هاست كه به شكلي خنثي و باري به هر جهت به حيات خود ادامه مي‌دهد.
در همين روزهاي گرم تابستان96 سينماي ايران چه برنامه‌اي براي پركردن اوقات فراغت كودكان و نوجوانان دارد؟ متاسفانه بايد گفت هيچ! آن هم در حالي كه دست‌كم براي برگزاري جشنواره اصفهان سالانه چند فيلم كودك و نوجوان ساخته مي‌شود ولي در چرخه اكران سهمي براي اين سينما درنظر گرفته نمي‌شود.
كنار نهادهايي چون آموزش و پرورش و كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان، تصميم‌گيران اكران سينماها هم بايد برنامه‌اي براي بچه‌ها داشته باشند. منظور از برنامه هم شعارهاي مناسبتي نيست كه معمولا در ايام برگزاري جشنواره اصفهان سر داده مي‌شود و به سرعت هم از يادها مي‌رود. اگر نسبت به كودكان و نوجوانان كشورمان احساس مسئوليت مي‌كنيم، از همين امروز بايد شروع كنيم كه فردا دير است. خورشيد خندان سينماهاي كودك در دهه60 حالا سال‌هاست كه لبخند زدن را فراموش كرده است.
- نويسنده و كارگردان سينما
نظر شما