مدیریت های فوتبال حرفه‌ای نیز کم‌تجربه است. آنها هم در فصل گذر از آماتوریسم باید می‌آموختند و شیوه مدیریت خود را براساس معیارهای فوتبال حرفه‌ای و دیدگاه‌های جامعه‌شناسانه تنظیم می‌کردند.
این همه درگیری تصویری، صدایی و مطبوعاتی چندان جایز نبود و از راه‌های معقول‌تر می‌توانستند بر اوضاع فوتبال بیشتر مسلط شوند. شیوه برخورد با رسانه‌ها نیز خود علمی است قابل اهمیت، فوتبال به اندازه کافی مشکلات دارد و نیروی اصلی را باید به آنسو معطوف کرد تا کارهای بزرگتر زمین نماند. لیگ را بسازیم تا فوتبال ساخته شود، رسانه‌ها خود می‌دانند چه می‌کنند، چه می‌گویند و چه می‌نویسند.
پرسپولیس را عده‌ای تماشاگر که تا ساعت‌ها ورزشگاه را ترک نمی‌کردند، مورد حمله قرار دادند. پس از سال‌ها محبوبترین چهره پرسپولیس و مربی فعلی آنها از طرف عده قلیلی مورد دشنام و هتاکی قرار گفت.
فرهنگ ورزش دستخوش مسایل تازه‌ای شده است و مانده‌ایم که در این راستا کمیته ملی المپیک و دبیر محترم آن در زمینه‌های فرهنگی چه می‌کنند؟ اصلا دوستان در کمیته ملی المپیک کجایند؟ وزنه‌برداری که در تلاطم تصمیمات ایوانف و جو غالب وزنه‌برداران آسیب شدید دیده است، جودو در میدان‌های جهانی نیز چون المپیک زمین خورد، حتی آرش میراسماعیلی که امید اول ما بود. حتما جودو دچار مسایلی است که از دیده‌ها پنهان مانده است.
جودو و پروین و پرسپولیس با فوتبال و رشته‌های دیگر در نزدیکی بازی‌های آسیایی دوحه را باید دوباره دید. کشتی راه خود را می‌رود. مسابقات جهانی بوداپست در راه است، کمتر از دو هفته دیگر تیم کشتی با چهره متفاوت و برای اثبات بسیاری از اصول صحیح مدیریتی باید با رقیبان سرسختی روبه‌رو شود.
این رشته هم تشنه یک تجدید قوا و دمیدن نفس تازه است و در این راه شجاعت و شهامت مسوولین این رشته می‌تواند به این تحول کمک کند. کشتی تجربه‌های نیم‌قرنی دارد و شاید هم بیشتر. از آن دوران هم رنگ مدال‌ها مرغوب بود و قهرمانان آن افتخارآفرین راهی را که فدراسیون کشتی انتخاب کرده است، احترام به اصول و قانون است و مسلما در این انتخاب مغلوب نخواهد شد.
قهرمانان، جای خود دارند، اما اگر اصول و مقررات نباشد، آن می‌شود که امروز وزنه‌برداری بدان گرفتار است. لژیونرها یا بازیکنان خارجی فوتبال ما هم در پیشرفت و جهانی‌شدن فوتبال ما نقش مهمی دارند. به اخبار و رویدادهای ورزشی روی سایت‌ها و خبرگزاری‌های جهان توجه کنید.
بازیکنان ما هم در این ردیف خبرها برای خود جایی یافته‌اند و در اکثر سایت‌ها نامی از ایران جانان هم وجود دارد که باعث مباهات است. هرچه تعداد این بازیکنان در لیگ‌های اروپایی افزایش پیدا کند، موقعیت فوتبال ما نیز بهتر خواهد شد. اینها همه از برکات تداوم فوتبال است از نتایج همان دورترها که امثال صدیقیانی‌ها پایه‌اش را گذاشتند و امروز ما آنها را درو می‌کنیم.
قدر این بازیکنان را که در سخت‌ترین شرایط رقابتی با جهانیان در رقابت‌اند را باید دانست، اینکه علی کریمی درباره تیم ملی و برانکو چه می‌گوید را بزرگ نکنیم. ورزش تکانی خورده است، راه خود را پیدا نموده و مسیر را شناخته است.
رشته‌های پایه نوید می‌دهند و ما را امیدوار می‌کنند. پس از والیبال و بسکتبال حالا دوومیدانی و شنا نیز به میدان آمده‌اند و مدال می‌آورند. هندبال هم حرف‌ها دارد و ملاک آسیا در پیش‌روی چشمانش است تا چشم‌انداز جهان.
این تکان عمومی ورزش حاصل برنامه‌هایی است که شاید هیچ زمان به چشم نمی‌آمد، اما در پروسه برنامه ریزی کلان ورزش خود را نجات داد. ژیمناستیک هم باید راه بیفتد تا ورزش‌های پایه عقب‌ماندگی سال‌های گذشته را جبران کنند، تمام این جریانات نشات‌گرفته است از خواسته‌ای که تربیت‌بدنی آموزش و پرورش آغاز کرده است، اگر این مرکز به حرکت درآید ورزش پایه ما نیز با پشتوانه خواهد شد.
