مسابقات فوتبال جام باشگاه های جهان به عنوان جایگزین دیدار جام بین قاره‌ای که هر ساله بین قهرمان جام باشگاه‌های اروپا با قهرمان جام باشگاه های آمریکای جنوبی برگزار می شد، محسوب می شود. مسابقات جام بین قاره ای تا پیش از این هر ساله به میزبانی کشور ژاپن در ورزشگاه توکیو برگزار می شد.
این رقابت ها گرچه با استقبال سرد کشورهای اروپایی روبرو شده است اما کشورهای دیگر قاره ها با آمادگی کامل گام به رقابت با دیگر تیم ها می نهند.
کشورهای اروپایی کمتر از خود تمایل نشان می دهند تا میزبان رقابتی باشند که از بعد تبلیغاتی شاید با لیگ قهرمانان اروپا قابل مقایسه باشد. در سال 2001 قرار شد قاره اروپا و کشور اسپانیا میزبان جام بین قاره ای باشد، رقابتی که مقرر شده بود با حضور 12 تیم برگزار شود اما توافق نهایی بین کشور برگزار کننده و فدراسیون جهانی فوتبال حاصل نشد تا چهارسال بعد این بار قاره آسیا و کشور ژاپن میزبان مسابقات شوند.
اولین دوره این مسابقات در کشور برزیل و ایالت ریودوژانیرو برگزار شد که در نهایت دو تیم از کشور میزبان به نام های کورنتیانس و واسگودوگاما به دیدار نهایی رسیدند. در دیدار نهایی دو تیم در پایان وقت قانونی و اضافی به نتیجه تساوی بدون گل رضیت دادند تا اینکه در ضربات پنالتی کورنتیانس به برتری 4 بر3 رسید و عنوان قهرمانی را از آن خود کرد.
در دومین دوره مسابقات فوتبال جام باشگاه‌های جهان کشور ژاپن میزبان مسابقات بود. این بار سائوپائولو برزیل و لیورپول انگلیس به دیدار نهایی صعود کردند که در نهایت تیم برزیلی با برتری یک برصفر مقابل قهرمان اروپا به جام قهرمانی بوسه زد.
آخرین دوره این مسابقات در سال 2006 با قهرمانی اینترناسیونال برزیل به اتمام رسید که در دیدار نهایی بارسلونا اسپانیا را با یک گل شکست داد.
در سال 2007 بازهم ژاپن میزبان مسابقات فوتبال جام باشگاه های جهان شدو تیم های اوراوا ردز ژاپن، سپاهان ایران، وی تاکر نیوزلند، اتویل اسپورتیو دو ساحل تونس، پاچوکا مکزیک، بوکاجونیورز آرژانتین و آث میلان ایتالیا برای کسب جایزه 5 میلیون دلاری فیفا پا به میدان گذاشتند.
آث میلان قهرمان این مسابقات شد.[در همین ارتباط]
