در ابتدا یوفا برای پیدا کردن شانزده کشور جهت شرکت در مسابقات با مشکل مواجه بود و دوره اول مسابقات بدون حضور هیچ تیمی از جزیره بریتانیا انجام شد.
کشورهایی که در اولین دوره مسابقات شرکت کردند عبارت بودند از: اتریش، بلغارستان، چکسلواکی، دانمارک، فرانسه، جمهوری دمکراتیک آلمان( آلمان شرقی)، یونان، مجارستان، نروژ، لهستان، پرتغال، رومانی، اسپانیا، ترکیه، اتحاد جماهیر شوروی و یوگسلاوی.
جام بازیها به نام هانری دلونی فرانسوی شناخته شده و اهدا می‌شود که نقش بنیادین در راه اندازی و توسعه فوتبال اروپا و یوفا ایفا کرد.
در سال ۱۹۶۸، نام این مسابقات به قهرمانی فوتبال اروپا تغییر کرد و ساختار انجام بازیها هم متحول شد؛ بدین شکل که تیمها در هشت گروه تقسیم می شدند و با هم دوبار بازی می کردند، دو تیم برتر هر گروه به مسابقات رفت و برگشت یک چهارم نهایی راه می یافتند و در نهایت از مرحله نیمه نهایی به بعد در کشور میزبان، یعنی ایتالیا برگزار شد.
میشل پلاتینی، کاپیتان سابق تیم ملی فرانسه با 9 گل زده در جام ملت‌های اروپا 1984 بهترین گلزن تاریخ این مسابقات است.
در مسابقات سال ۱۹۶۸، آلن مولری اولین بازیکن اخراجی انگلستان شد
ولز تنها در سال ۱۹۷۶ توانست به مرحله حذفی راه یابد و آنجا هم مقابل یوگسلاوی شکست خورد.
هلند با تکیه بر بازیکنانی چون رود گولیت، فرانک ریکارد و مارکو ون باستن توانست اولین قهرمانی خود در مسابقات عمده بین المللی را در مسابقات قهرمانی اروپا در سال ۱۹۸۸ رقم بزند.
در سال 1992 یوگسلاوی که به مسابقات نهایی راه یافته بود به دلیل جنگ داخلی از حضور در بازیها باز ماند و دانمارک، تیم دوم گروه جایگزین آن شد. دانمارکی های شگفتی ساز بازیها شدند و با غلبه بر آلمان در فینال برای نخستین بار جام را به خانه بردند.
این بازیها از سال ۱۹۹۶ یورو نامیده می‌شود.
