دکتر فیاض معمولا نظرات متفاوت و بحث‌برانگیزی دارد و همین چند وقت پیش، با حضور در برنامه «مردم ایران سلام» و گفتن حرف‌هایی درباره خوب بودن جامعه مردسالار، بحث‌های زیادی به‌راه انداخت. دکتر در زمینه معضلات جنسی جامعه هم تحقیقات مفصلی کرده‌اند. با ایشان درباره مشکلات اجتماعی - که ناآگاهی جوانان از مسائل جنسی به‌وجود می‌‌آورد – صحبت کرده‌ایم.
- آقای دکتر، از نظر بهداشت و شرایط جنسی وضعیت ما چگونه است؟
خطر را باید جدی گرفت؛ طبق آمارهای سازمان ملل متحد ما الان در مرحله جهش ایدز قرار داریم؛ یعنی تا چند وقت دیگر ایدز به صورت غیرقابل کنترل منتشر می‌شود. الان خطر ایدز و رابطه جنسی از موادمخدر بیشتر است.
جامعه ما جوان است. ما جوان زیاد داریم، تنها رابطه مشروع تعریف‌شده هم ازدواج است. اما خصوصاً در تهران فساد آمار خیلی بالایی پیدا کرده؛ جهل جنسی موجب سوءاستفاده جنسی و جرائم جنسی می‌شود. این همه خودنمایی جنسی، آرایش‌های غلیظ و لباس‌های تحریک کننده، خودارضایی‌ها و آمار فیلم‌ها و سایت‌های غیراخلاقی نتیجه همین به جانب افراط و تفریط رفتن‌هاست.الان آموزش جنسی فقط از گروه‌های هم‌سن و سال دارد منتقل می‌شود؛ کسانی که خودشان نه سابقه رابطه داشته‌اند و نه علم و سوادش را.
فقط یک چیزهایی توی فیلم‌ها و سی‌دی و اینترنت دیده‌اند و با هزار تا اغراق و بزرگنمایی و خالی‌بندی به هم می‌گویند یا با استفاده از تخیل خودشان همدیگر را تحریک می‌کنند و هزار تا دروغ قاتی‌اش می‌کنند.
در 70درصد طلاق‌ها هم عامل جنسی مؤثر بوده است. در خیلی از طلاق‌ها بحث جنسی تنها عامل است و در خیلی‌ها هم عامل اولیه دلسردی بوده که به تدریج به بحث‌های خانوادگی و اجتماعی کشیده شده.
- آموزش جنسی در کشور ما، قبلا چه شکلی بوده است؟
قبلا هم سن بلوغ پایین‌تر بوده و هم سن ازدواج و تقریبا هم پسر و هم دختر بعد از رسیدن به بلوغ جنسی ازدواج می‌کردند. چون سن ازدواج پایین بوده، خیلی راحت‌تر می‌شده مسائل جنسی را مطرح کرد و خود دختر و پسر هم خیلی راحت‌تر قبول می‌کردند و پذیرش و آمادگی برای شنیدن داشتند؛ یعنی همزمان که نیاز جنسی بر اساس سن بلوغ ایجاد می‌شده، آموزش تئوری هم داده می‌شده و بعد عملی هم بلافاصله انجام می‌شده.
کار ساقدوش، هم که شنیده‌اید همین بوده؛ یعنی یک نفری که از نظر سنی به عروس و داماد نزدیک بوده و خودش قبلا متأهل شده و سابقه رابطه جنسی داشته و در ضمن با عروس و داماد هم رودربایستی نداشته، سیر تا پیاز رابطه جنسی را توضیح و آموزش می‌داده.
- آموزش جنسی در دنیا چطوری صورت می‌گیرد؟
تــــوی دنــــــیا روی این موضوع خیلی کار کرده‌اند؛ به صورت مرحله به مرحله و کاملا حساب شده و علمی انجام می‌شود. در دانشگاه‌ها تدریس می‌کنـند و کــلی متخصص آموزش‌دیده دارند. مؤسسه‌ها و مجموعه‌های مشاوره‌ای هم زیاد است. آنها از دوره ابتدایی آموزش‌هایشان را شروع می‌کنند.
در دبستان بهداشت اولیه و تفاوت فیزیولوژیک زن و مرد تشریح می‌شود. در دوره راهنمایی مسائل بلوغ و صفات جنسی آموزش داده می‌شود. در دوره دبیرستان بحث‌هایی مثل شیوه برقراری ارتباط، راه‌های پیشگیری، نازایی، مسائل و موارد مربوط به ازدواج و ارتباط جنسی و... را مطرح می‌کنند.
آموزش‌های جنسی با پورنوگرافی خیلی فرق دارد. اینها هدایت شده است. حتی بین قبایل بدوی و بومیان – که ما بررسی کرده‌ایم- دیدیم آنها هم نسل به نسل آموزش می‌دهند یا میان خیلی از قبیله‌ها و اقوام عرب، هنوز هم آموزش‌های سنتی وجود دارد.
- آقای دکتر، ما چقدر از کشورهای مختلف و تجربیاتشان می‌توانیم الگوبرداری کنیم؟
ما می‌توانیم یک کارهایی را از آنها یاد بگیریم یا ببینیم چه مراحلی دارند اما نمی‌توانیم از هیچ کشوری به صورت کامل الگو بگیریم. کشورهای اسلامی – که آنها هم محدودیت‌های دینی ما را دارند – غالبا خودشان بحران دارند اما بحران آنها خیلی کمتر از ماست چون آنها هیچکدام‌شان سابقه روشنفکری و مسائل فرهنگی و ریشه‌های تاریخی ما را نداشته‌اند. آنها خیلی بیشتر از ما ساختار سنتی‌شان را حفظ کرده‌اند و حتی خیلی از آموزش‌هایشان خانوادگی است.
- خطرات عدم آموزش صحیح چه مواردی است؟
اول، مبتلا شدن به بیماری‌های جنسی و جسمی مثل ایدز، هپاتیت و مانند اینهاست.
دوم، انواع آسیب‌های روانی و سرخوردگی‌های جنسی و سرد مزاجی و تغییر جایگاه و وظیفة جنسی زن و مرد یا عدم تمایل و سرکوب نیاز جنسی است.
ســـوم هــــم انــواع و اقــسام سوءاستفاده‌های جنسی است.
تجاوز به عنف و همجنس‌گرایی و روسپی‌گری یک طرف اما مواردی هم هست که در ابتدا او هنگام ارتباط جنسی رضایت و تمایل وجود دارد، ولی بعدا با نارضایی و پشیمانی و سرخوردگی روبه‌رو می‌شود.
- حالا آن روی سکه که خیلی‌ها از آن می‌ترسند، بد آموزش دادن است. دائما می‌گویند عرف و جامعه پس می‌زند یا اینکه مطرح شدن این مباحث هزار تا مشکل جدید ایجاد می‌کند که دیگر نمی‌شود جمعش کرد.
آموزش جنسی سطوح مختلف دارد، اینکه ما به بهانه خطرات و تبعات، کلا هر سطح و نوع آموزش را کنار بگذاریم، همین معضلی می‌شود که دچارش شده‌ایم ولی این را هم نباید یادمان برود که ما باید پله‌پله جلو برویم. البته حرف اینها هم درست است؛ وقتی شخص آموزش جنسی ببیند و آگاه شود، حق جنسی می‌خواهد؛ وقتی هم او حق جنسی‌اش را مطالبه کند، باید امکان فوری ازدواجش فراهم شود؛ آن هم فقط ازدواج دائم، نه موقت چون آموزش جنسی بدون ازدواج، دچار انحراف می‌شود . باید امکان ازدواج سریع و ساده فراهم شود که امکان‌پذیر هم هست.
- حالا برای بهداشت جنسی چگونه و از کجا باید شروع کنیم؟
نقطه شروع همین مطرح کردن و مطالبه است؛ یعنی باید خواست تا نشریاتی مثل همین همشهری جوان به آن بپردازند اما همان‌طور که گفتم باید آموزش جنسی را طبقه‌بندی کنیم و از بحث مسائل اخلاق جنسی و بهداشت جنسی شروع کنیم. آموزش تکنیک‌های جنسی، آخرین مرحله است و نباید ما از پله اول بپریم پله آخر. بحث مسائل تقوایی و اخلاقی جنسی مثل کتاب «گناهان کبیره» شهید دستغیب، تشریح تفاوت و شرایط فیزیکی و نیازهای جنسی دختر و پسر، روان‌شناسی جنسی، مکانیسم‌های دفاعی و بحث‌های این‌طوری مقدماتی است که باید خیلی هم سریع‌تر و وسیع‌تر پیگیری شود.
