این در حالی است که تازه‌ترین مطالعات نشان می‌دهد که می‌توان با نوجوان در مورد خطیرترین مسائل، یعنی مسائل جنسی، صحبت کرد و او را از این خطرها آگاه کرد و به‌نظر می‌رسد مهم‌ترین راه دستیابی به این هدف آموزش والدین است؛
هدفی که برای کاهش رفتارهای پرخطر جنسی و نیز سوءاستفاده‌های جنسی از نوجوانان ضروری دانسته شده است.
به گزارش آسوشیتدپرس، در مطالعه‌ای که اخیرا توسط محققان دانشگاه هاروارد انجام شده، مشخص شده والدینی که در یک دوره آموزشی شرکت کرده‌اند، به مرور توانسته‌اند این مهارت را کسب کنند که با فرزند نوجوان‌شان در مورد مسائل جنسی، به‌طور صحیح و در حد لازم صریح، صحبت کنند.
در این مطالعه، حدود 600 مادر یا پدر کارمند، در یک ساعت وقت استراحت ناهارشان در اداره، به‌مدت 8 هفته در کلاس‌هایی شرکت کردند. اینها والدینی بودند که همگی فرزند 11 تا 16 ساله‌ای داشتند.
به فواصل مشخص، یعنی بعد از گذشت یک هفته، 3 ماه و 9 ماه بعد از شروع دوره آموزشی، از این والدین در مورد اینکه آیا توانسته‌اند در مورد مسائل ضروری جنسی با فرزندشان صحبت کنند یا نه، سؤال شد.
نتایج نشان داد که طی این مدت، مهارت والدین به مرور پیشرفت کرده و آنها توانسته بودند از سکوت محض در این‌باره به در آیند و مواردی را که در موردشان آموزش دیده بودند، با فرزندشان در میان بگذارند.
مشابه همین پرسش‌ها از والدینی که چنین دوره‌هایی را نگذرانده بودند، نیز پرسیده شد و مشخص شد که این پیشرفت، فقط در گروهی که دوره آموزشی را گذرانده بودند، اتفاق افتاده است.
البته این مطالعه، روی والدین و فرزندان آمریکایی انجام شده و طبیعی است که آموزش‌ها، بر مبنای ملاحظات اخلاقی و فرهنگی همان کشور صورت گرفته باشد؛
با این حال، محققانی که روی تاثیر آموزش سلامت جنسی در کودکان و نوجوانان مطالعه می‌کنند، همگی متفق‌القول‌اند که باید باب صحبت را در مورد این موضوعات باز کرد و قبل از اینکه مشکلی پیش بیاید و مجبور شویم در شرایط بحرانی در مورد آنها سخن بگوییم، در شرایط عادی و به‌صورت اصولی فرزندمان را از خطرهایی که او را تهدید می‌کند و نیز مسائل مربوط به بلوغ و سلامت جنسی آگاه کنیم. این آگاهی دادن، به گفته کارشناسان باید به‌صورت مستمر و تدریجی باشد و نه ناگهانی و پرحجم.
بررسی‌ها نشان می‌دهد بهترین نوع آموزش برای فرزندان آن است که در هر مرحله، متناسب با درک و فهم و نیازهای کودک، به او در مورد این مسائل آموزش داده شود؛ چرا که نیازها و همچنین درک او در سنین مختلف با هم متفاوت است.
اگر موردی را زودتر از زمان لازم برای کودک طرح کنیم، در ذهن او سؤال و دغدغه بی‌جا به وجود آورده‌ایم و اگر دیرتر بگوییم، دیگر برای او کارایی نداشته و ممکن است برایش بی‌فایده شده باشد.
اما یک نکته مشخص در این میان وجود دارد و آن اینکه اگر خود ما به‌عنوان والدین و بزرگ‌ترها در این باره به کودکان و نوجوانان اطلاعات و آموزش ندهیم و خود را به‌عنوان محرم اسرار او و طرف قابل‌اعتماد یک گفت‌وگوی سالم و بی‌تنش به او معرفی نکنیم، او اطلاعاتی را که می‌خواهد، از طرق و منابع دیگر تهیه می‌کند که ممکن است این منابع دیگر، چندان هم قابل‌اعتماد و معتبر نباشند.
بررسی‌های متعدد در حوزه‌های مختلف مربوط به سلامت جنسی نشان می‌دهد دوستان هم‌سن‌وسال، مهم‌ترین منابع کسب اطلاعات هستند که در غیاب آموزش والدین و همچنین مربیان مدرسه، به فرزندان خوراک می‌دهند که این موضوع می‌تواند موجب تربیت غلط کودک و نوجوان شود و خطرهای زیادی برای او به همراه داشته باشد.
