روزنامه نیویورک‌تایمز، در این مقاله، نگاهی داشته به بازتاب این فیلم در میان پزشکان و جامعه. فیلم‌ها و سریال‌هایی که خطاها و یا پدیده‌های مرتبط با پزشکی را به تصویر می‌کشند، کم نیستند، اما فیلم Awake، یک پدیده نادر پزشکی را در دنیای سینما نشان می‌دهد، پدیده‌ای که هنوز پزشکان بر سر آن بحث و اختلاف نظر دارند.
این پدیده هوشیاری در بیهوشی یا anesthesia awareness نام دارد، در عالم واقع این دوره‌ها کوتاه‌مدت هستند ولی در این دوره‌ها بیماران درد را از حد خفیف تا تحمل‌ناپذیر حس می‌کنند. ترسناک‌ترین لحظه در فیلم جدید «بیدار» Awake، بعد از گذشت 34 دقیقه رخ می‌دهد، زمانی که شخصیت اصلی فیلم، «کلی برسفورد» که «هیدن کریستنسن» نقشش را بازی می‌کند، در هنگام عمل جراحی درد ناشی از بریده شدن سینه‌اش را با چاقوی جراحی، حس می‌کند.
به موازات عمیق شدن برش جراحی به وسیله جراح با بازی «ترنس هووارد»، بینندگان فیلم صدای فریادهای توأم با درد و رنج بیمار را می‌شوند، در حالی که ظاهرا بیمار بیهوش است و بی‌حرکت روی تخت جراحی خوابیده است.
فیلم Awake از 30 نوامبر اکران شده است، زمانی که از ماه‌ها قبل متخصصین بیهوشی خود را بر رویارویی با حواشی فیلم آماده می‌کردند. مدتی قبل انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا، ای‌میل‌هایی به 40 هزار عضو خود در مورد این فیلم فرستاد تا آنها خود را برای حمله‌های رسانه‌ای منفی و سؤالات بیماران آماده کنند. رئیس این انجمن، دکتر «جفری آپفلبام» در 2 نوامبر از اعضای این انجمن خواست که در برابر فیلم خونسردی خود را حفظ کنند.
تبلیغ فیلم چالش‌برانگیز است چرا که در آن نوشته شده است، در فیلم «جراحی به شیوه‌ای شبیه رفتار کوسه‌ها با شناگران اقیانوس در فیلم آرواره‌ها انجام می‌شود.»برآورد درصد دقیق بیمارانی که پدیده «هوشیاری در بیهوشی» را تجربه می‌کنند، دشوار است،
گزارشی که در سال 2004 بر اساس چندین مطالعه منتشر شد، بروز این پدیده را 1/0 تا 2/0 درصد نشان می‌دهد، به عبارت دیگر از 21 میلیون بیماری که سالانه مورد عمل جراحی قرار می‌گیرند، 20 تا 40 هزار نفر دچار این مشکل می‌شوند، ولی یک مطالعه دیگر بروز این پدیده را بسیار کمتر تخمین زد و آن را منحصر به تنها 1400 بیمار در سال دانست. گرچه درصد اشخاص درگیر این حالت کم است، ولی مسلما صفر نیست.
بیمارانی که سطح بالای هشیاری پس از فرایند بیهوشی دارند، درد بسیار زیادی چه در هنگام جراحی و چه پس از آن حس می‌کنند. یک استادیار بیهوشی دانشگاه کالیفرنیا در این مورد می‌گوید که بیمارانی که این حالت را تجربه کرده‌اند، دردشان آنقدر شدید بوده که از خدا می‌خواسته‌اند، اجازه دهد بمیرند. به تصویر کشیدن محدودیت‌ها و خطاهای پزشکی، تأثیر و تأثر بیماران و پزشکان، نگاه بیماران و پزشکان به بیماری‌هایی با ماهیت‌های گوناگون کار ظریفی است و گاهی مانند حرکت بر لبه یک تیغ می‌ماند.
یک هنرمند می‌تواند به آسانی از جنبه اطلاع‌رسانی به جنبه تخریب و از سرگرمی‌سازی هنرمندانه به وحشت‌آفرینی غیرمسئولانه کشیده شود. در این میان شناخت و درک درست یک هنرمند از دنیای واقعی پزشکی می‌تواند تأثیری بسیار بیشتر از صدها مقاله و برنامه پزشکی، بر ذهن و تلقی مردم بگذارد، ضروری است.
