یکی از مهم‌ترین سؤالات در مورد این بیماری چگونگی آغاز سرطان و عوامل تأثیرگذار در بروز آن است. در واقع یکی از مشکلات بزرگ بر سر راه پیشگیری و درمان سرطان چندعاملی بودن این بیماری است. در واقع مجموعه‌ای از عوامل گوناگون و تاحدودی بی‌ربط به هم، باعث بروز سرطان می‌شوند که شیوه زندگی هم جزئی از آنهاست.
محققان در کنفرانس پیشگیری از سرطان در انجمن تحقیقات سرطان آمریکا اعلام کردند در حالی‌که ژنتیک و عوامل محیطی می‌توانند در ریسک ابتلا به سرطان مؤثر باشند روش زندگی که هر فرد به‌طور روزانه بر اساس آن عمل می‌کند هم در این ریسک دخیل هستند؛ عواملی نظیر رژیم غذایی، ورزش و سیگار.
بر اساس مطالعه محققان دانشکده پزشکی تگزاس در مرکز سرطان اندرسون، افرادی که سیگار را ترک کرده‌اند می‌توانند با مصرف مقدار زیادی سبزیجات (4 وعده یا بیشتر سالاد یا معادل آن در هفته) خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهند. محققان همچنین دریافتند افرادی که قبلا سیگار می‌کشیدند درصورت ورزش کردن و انجام فعالیت‌هایی مثل باغبانی، در مقایسه با افراد سابقا سیگاری که چنین فعالیت‌هایی ندارند، 45 درصد کمتر درمعرض خطر ابتلا به سرطان ریه هستند.
تیم محققان دانشگاه تگزاس همچنین اعلام کردند سیگاری‌هایی که در هفته 3وعده یا کمتر سالاد می‌خورند، در مقایسه با افراد سیگاری که 4 وعده یا بیشتر سالاد می‌خورند 2 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه قرار دارند. همچنین سیگاری‌هایی که ورزش می‌کنند 33 درصد کمتر از سیگاری‌های غیرورزشکار به سرطان ریه مبتلا می‌شوند.
خانم میشل فورمن، پروفسور اپیدمیولوژی دانشگاه تگزاس در کنفرانس پیشگیری از سرطان می‌گوید: «گرچه این مطالعه یک بررسی ابتدایی به‌شمار می‌رود اما سرنخ‌های فراوانی در زمینه اینکه هرکس (چه سیگاری و چه غیرسیگاری) چطور می‌تواند خطر ابتلای خود به سرطان را کاهش دهد، وجود دارد.
او می‌افزاید: اگر شما نگران ابتلا به سرطان ریه هستید این مطالعه نشان داده که شما با داشتن یک رژیم غذایی سالم و فعالیت‌های فیزیکی می‌توانید خطر ابتلا به این سرطان را کاهش دهید.
نتایج مطالعه دیگری در همین زمینه پیشنهاد می‌کند که مردها بیش از زن‌ها در معرض خطر ابتلا و پیشرفت سرطان هستند و این به خاطر تفاوت‌های جنسی در سطح مواد آنتی اکسیدان در بدن و توانایی ترمیم آسیب دیدگی‌های DNA است.
دانشمندان دانشگاه ایالتی اوهایو دریافتند که درجه یکسانی از آسیب ایجاد شده به واسطه اشعه ماورای بنفش(UV) صدمه شدیدتری در پوست موش‌های نر در مقایسه با موش‌های ماده ایجاد می‌کند؛ در نتیجه موش‌های نر بیشتر دچار سرطان سلول های سنگفرشی پوست می‌شوند و تومور بسیار سریع تر و تهاجمی‌تر از ( همان نوع تومور) در موش های ماده در پوست موش های نر گسترش می‌یابد.
محققان مطالعه معتقدند یافته‌های فوق شاید برای توضیح این مطلب مفید باشند که چرا مردان 3 برابر بیشتر از زنان دچار سرطان سلول‌های سنگفرشی پوست (اسکواموس سل کارسینوما) می‌شوند یا اینکه چرا مردان در مجموع بیشتر از زنان مستعد ابتلا به سرطان هستند.
دکتر کاتلین تابر، محقق و عضو هیأت علمی بخش آسیب شناسی OSU در کنفرانس پیشگیری از سرطان می‌گوید: مردان بیشتر از زنان دچار سرطان پوست می‌شوند و از گذشته به‌نظر می‌رسید که این تفاوت به خاطر نحوه زندگی است چراکه مردان مدت زمان بیشتری را درخارج از خانه می‌گذرانند و در عین حال تمایل کمتری برای استفاده از محافظ در برابر آفتاب دارند.
او اضافه می‌کند: بر اساس این یافته‌ها ما پیشنهاد می‌کنیم که این مسئله می‌تواند یک فاکتور مؤثر باشد و شاید حتی دلیل اصلی تفاوت ابتلا ی زنان و مردان در همین نکته نهفته است ، بنابراین با کنترل عواملی از این دست می‌توان خطر صدمه با اشعه ماورای بنفش را به حداقل ممکن کاهش داد.
دکتر تابر می‌افزاید: بر اساس اطلاعاتی که ما جمع آوری کردیم پایین بودن سطح آ نتی اکسیدان در بدن مردان می‌تواند به‌عنوان یک فرضیه منطقی مطرح شود چراکه ظرفیت مکانیسم ترمیم یا حذف DNA معیوب در مردان پایین‌تر از زنان است.
سومین مطالعه مطرح شده در کنفرانس پیشگیری از سرطان نشان می‌دهد سیاهپوستان آمریکایی برای ترک سیگار با مشکل بیشتری روبه‌رو هستند. دلیل این مسئله پایین بودن سطح آنزیمی به نام گلوکورونیداز در خون سیاهپوستان در مقایسه با سفیدپوستان است.
این آنزیم وظیفه متابولیزه کردن نیکوتین و محصولات جانبی آن‌را برعهده دارد. این یعنی سیاهپوستان هنگام سیگارکشیدن سطح بالاتری از نیکوتین در خون خود دارند که ترک سیگار را برای آنها دشوارتر می‌سازد، چراکه وابستگی بدنی آنها به سیگار شدیدتر است.
دکتر یانتی زینگلربرگ، زیست شناس مولکولی و عضو هیأت علمی دانشگاه مینه سوتا در این باره می‌گوید: سیگاری‌ها دفعات سیگار کشیدن خود را با سطح نیکوتین خونشان تنظیم می‌کنند، به عبارت دیگر آنها سیگار می‌کشند تا سطح نیکوتین خون خود را در حد مشخصی حفظ کنند که این سطح با توجه به متابولیسم نیکوتین تعیین می‌شود.
HealthDay.com
