به گزارش ایسنا، از اهداف این توافق رسیدن به میانگین ۱.۵ درجه سانتی‌گرادی افزایش دمای جهان و حفظ آن است.
نویسندگان این مطالعه در این رابطه با تاکید بر تاثیر تغییرات اقلیمی بر امنیت غذایی و به ویژه چگونگی تاثیر آن بر روند تولید مواد غذایی، مسائل مهم جوی دراین مطالعه را خشکسالی و بارش خواندند.
به گفته کارشناسان در نتیجه‌ی گرم شدن زمین، آب و هوا مرطوب‌تر می‌شود. در نتیجه بارش‌ها سنگین‌تر و انفجاری‌تر خواهند شد. به عنوان مثال در حال حاضر در ایالات متحده شاهد افزایش بارندگی‌های شدید در سراسر کشور هستیم. اما در عین حال در چنین شرایطی تبخیر نیز سریع‌تر اتفاق می‌افتد و خشکسالی پس از توفق بارش‌ها سریع‌تر و شدیدتر رخ می‌دهد.
به طور کلی می‌توان گفت مناطقی از جهان که خشک هستند خشک‌تر و مناطق مرطوب، مرطوب‌تر خواهند شد. اگرچه تغییراتی نیز در این قانون وجود خواهد داشت اما بر اساس این قاعده کلی این اتفاقات برای کشاورزان ناخوشایند بوده و کار آنها را سخت می‌کند. محققان با مقایسه دو الگوی کره زمین با میانگین درجه حرارت ۱.۵ درجه و دیگری ۲ درجه سانتی‌گراد به این نتیجه رسیدند که میزان بارش‌های سنگین و خشکسالی به همراه عوامل اجتماعی، شاخص آسیب‌پذیریِ گرسنگی و شرایط جوی را تشکیل می‌دهد. این شاخص، چگونگی قرار گرفتن یک کشور در معرض خطرات جوی، چگونگی تاثیرپذیری کشاورزی آن نسبت به آسیب‌های محیطی و چگونگی انطباق آن کشور با این شرایط را شامل می‌شود.
۱۲۲ کشورِ در حال توسعه و توسعه نیافته جهان در این معیارها و شاخص‌ها مورد بررسی قرار گرفته‌اند که بر اساس این بررسی‌ها برخی مناطق بیشتر از دیگر مناطق تحت تاثیر تغییرات اقلیمی قرار می‌گیرند.
به طور کلی افزایش رطوبت در آسیا نسبت به مناطق دیگر بیشتر خواهد بود به طوری که به عنوان مثال جریان آب در رودخانه گنگ تا ۱۰۰ درصد افزایش می‌یابد. اما درعین حال خشکسالی نیز آفریقا و آمریکای جنوبی را بیشتر تحت تاثیر قرار خواهد داد به طور مثال ممکن است در نتیجه این خشکسالی جریان آب در رودخانه آمازون تا ۲۵ درصد کاهش یابد.
به گزارش گاردین، اگرچه این تحقیق روی خشکسالی و بارش باران و تاثیر آن بر کشاورزی تمرکز داشت اما اثرات اجتماعی نیز وجود دارند که در این مطالعه مورد بررسی قرار نگرفته است. در مورد خشکسالی و باران حداقل رفتار اقلیم و گرمایش آن قابل پیش‌بینی است اما در مواردی چون افزایش سطح دریاها یا اسیدی شدن اقیانوس‌ها همه چیز به مراتب کمتر مشخص و قابل پیش‌بینی است و ممکن است در صورت گذار از نقاط اوج هیچ راه بازگشتی وجود نداشته باشد.
نظر شما