به گزارش همشهري آنلاين، حضرت رضا عليه‌السلام در مجلس مأمون فرمود: به محضر رسول خدا صلى الله عليه و آله عرضه داشتند، معناى تسليم به تو را دانستيم، و آن اطاعت محض از حضرت تو در تمام برنامه هاى زندگى است، ولى كيفيت صلوات بر تو را نمىدانيم، حضرت فرمود بگوئيد: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَما صَلَّيْتَ وَ بارَكْتَ عَلى ابْراهيمَ وَ آلِ ابْراهيمَ انَّكَ حَميدٌ مَجيدٌ.
خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست همانگونه كه درود فرستادى و بركت بخشيدى بر ابراهيم و خاندانش؛ همانا تو ستايش شده و ارجمندى.
سپس حضرت رضا عليه السلام فرمود: اى مردم! در بين شما در زمينه صلوات بر محمد و آل محمد اختلافى هست؟
مأمون گفت: اين حقيقتى است كه اصلًا در آن اختلافى نيست، و امت اسلام بر لزوم اين صلوات اجماع دارند، اما اى فرزند رسول خدا براى صلوات بر آل، غير اين روايت دليل واضح و روشنى از قرآن مجيد داريد؟
حضرت فرمود: آرى، از قول حضرت حق كه در قرآن مى فرمايد:
يس* وَالقُرَآنِ الْحَكيمِ* انَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلينَ* عَلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ» «1»
يس* سوگند به قرآن كريم،* كه بىترديد تو از فرستادگانى،* بر راهى راست [قرار دارى.]
منظور از «يس» كيست؟ دانشمندان مجلس مأمون گفتند: به طور قطع و بدون شك منظور از يس محمّد صلى الله عليه و آله است، و احدى از امت در اين مسئله ترديد ندارد.
حضرت فرمود: به حقيقت كه خداوند به محمد و آل محمد عنايتى كرده كه احدى به ذات آن نمىرسد مگر با نور عقل و خرد، خدا در قرآن به كسى جز انبيا سلام نكرده، در اين زمينه مى فرمايد:
سَلامٌ عَلى نُوحٍ فِى الْعالَمينَ» «2» و سَلامٌ عَلى ابْراهيمَ» «3» و سَلامٌ عَلى مُوسى وَ هرُونَ» «4»
ولى نفرمود:
سَلامٌ عَلى آلِ نوحٍ وَ سَلامٌ عَلى آلِ ابراهيمَ وَ سَلامٌ عَلى آلِ موسى وَ هرُونَ.
ولى فرمود:
سَلامٌ عَلى الْ يس» «5»
سلام بر آل ياسين.
يعنى آل محمد صلوات اللَّه عليهم.
سپس فرمود: اى مأمون! متوجه شدى كه در معدن نبوت شرح و بيان اين واقعيت هست.» «6» صلوات بر محمد و آل محمد از شرايع دين و از واجبات الهى است كه وجوبش در تشهد نماز امرى قطعى و حقيقتى بدون ترديد است، تا جايى كه شافعى كه از فقهاى بزرگ مكتب خلفاست مى گويد: اگر كسى در نماز واجب خود، بر آل محمّد صلوات نفرستد، صلواتش صلوات نيست و به اين خاطر نمازش نماز نيست، چون جزئى از يك واجب را ادا نكرده و عدم اداء جزئى از واجب، مبطل نماز است.
- صلوات در روايات
حضرت رضا عليه السلام فرمود:
مَنْ لَمْ يَقْدِرْ عَلى ما يُكَفِّرُ بِهِ ذُنُوبَهُ فَلْيُكْثِرْ مِنَ الصَّلاةِ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، فَانَّها تَهْدِمُ الذُّنُوبَ هَدْماً.
وَ قالَ عليه السلام: الصَّلاةُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ تَعْدِلُ عِنْدَ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ التَّسْبيحَ و التَّهْليلَ وَ التَّكْبيرَ. «7»
كسى كه قدرت بر انجام كارى كه كفّاره گناهانش شود ندارد، زياد بر محمّد و آل محمد صلوات بفرستد، به حقيقت كه صلوات نابودكننده گناهان است، چه نابود كردنى. و نيز آن حضرت فرمود: صلوات بر محمد و آل محمد، در پيشگاه خداى عزوجل برابر تسبيح و تهليل و تكبير است.
پی‌نوشت‌ها:
(1)- يس (36): 1- 4.
(2)- صافّات (37): 79.
(3)- صافّات (37): 109.
(4)- صافّات (37): 120.
(5)- صافّات (37): 130.
(6)- تفسير الصافى: 4/ 281، ذيل آيه 130 سوره صافّات؛ بحار الأنوار: 25/ 229، باب 7، حديث 20؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام: 1/ 236، حديث 1.
(7)- بحار الأنوار: 91/ 47، باب 29، حديث 2؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام: 1/ 294، حديث 52.
- برگرفته از کتاب تفسير و شرح صحيفه سجاديه نوشته استاد حسین انصاریان
نظر شما