محیط داخل همه خانه‌ها ـ با هر ابعاد و وسعتی ـ از فضاهای گوناگونی ـ آن هم با تعریف‌ها و کاربردهای مختلف‌ـ تشکیل شده است. به عنوان مثال از اتاق خواب، آشپزخانه، اتاق نشیمن، سرویس‌‌های بهداشتی و بالاخره ورودی خانه می‌توان به عنوان فضاهای مختلف مشترک در همه خانه‌ها نام برد که هر کدام کاربردی متفاوت داشته و وجود آنها برای یک زندگی عادی ضروری است.
ما نیز در اینجا قصد داریم به مشخصات یک ورودی مناسب ـ بهخصوص برای فصول سرد ـ پرداخته و با ارائه راهکارهای مختلف، راهنمایی برای تجهیز ورودی خانه شما باشیم. پیش از این لازم به توضیح است که منظور از ورودی، فضای اطراف در ورودی در داخل خانه است؛ در واقع فضایی را که هنگام ورود به خانه پا به آن می‌گذاریم، ورودی می‌نامند.
البته فرم و ابعاد این ورودی با توجه به نقشه و وسعت ساختمان متفاوت است؛ گاهی وسعتی به اندازه یک پاگرد یک یا 2 متری داشته و در شرایطی یک فضای 5 الی 6متری یا حتی بیشتر به آن اختصاص می‌یابد.
در بعضی از خانه‌ها نیز معمولا به دلیل کمبود فضای کافی یا حتی ضعف در سیستم نقشه‌کشی، اساسا تفکیکی با این نام و کاربرد وجود ندارد و شما مجبور هستید در صورت امکان، با چیدن اسباب و لوازم مربوطه ـ آن هم در صورت وجود جای کافی برای این منظورـ تعریفی کاربردی با همین نام (ورودی) ایجاد کنید.
از همه اینها که بگذریم، ورودی یک خانه در شرایط عادی و با وسعتی حداقل 2 تا 3 متری- مانند هر فضای دیگر خانه ـ نیازمند لوازم و وسایل مربوط به آن محیط است تا نیاز افراد در آن مکان نیز برآورده شود.
البته در بعضی شرایط مجبور خواهیم بود که این نیازها را اولویت‌بندی کرده و کاربردی‌ترین لوازم را برای این محیط انتخاب کنیم ولی به طور کلی در صورت مناسب بودن موقعیت، به لحاظ نقشه و وسعت، این فضا به لوازم مختلفی نیاز دارد که مهم‌ترین آنها عبارتند از جاکفشی، رخت‌آویز، آینه و پادری که به هر یک از آنها خواهیم پرداخت:
جای پارکی برای کفش‌ها
یکی از مهم‌ترین لوازم موردنیاز در محیط ورودی، جاکفشی است. کفش‌ها اولین پوششی هستند که هنگام ورود به خانه از بدن جدا می‌شوند؛ در نتیجه باید در همان محیط ورودی، جایی برای قرار دادن آنها ـ تا استفاده مجدد ـ وجود داشته باشد.
این روزها جاکفشی‌های متعددی در مدل‌ها، رنگ‌ها و همچنین جنس‌های مختلف تولید می‌شوند که شما می‌توانید با توجه به شرایط محیط ورودی خانهتان، مناسب‌ترین آنها را انتخاب کنید.
البته هنگام خرید جاکفشی ـ علاوه بر متناسب بودن مدل، رنگ و ابعاد آن برای فضا ـ به موارد زیر نیز توجه کنید:
1 ـ با توجه به اینکه کفش‌های زمستانی بیشتر به صورت چکمه‌های بلند و کوتاه بوده و ارتفاع آنها از کفش‌های معمولی بیشتر است، اگر می‌خواهید جاکفشی‌ای برای ورودی خانهتان تهیه کنید، حداقل ابعاد استاندارد چکمه‌های ساق کوتاه اهالی خانه را نیز در نظر بگیرید.
2 ـ داشتن در، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های جاکفشی است؛ به این ترتیب، نه تنها ظاهر فضای ورودی و حتی محیط مجاور آن با قرار دادن کفش‌های جورواجور و احتمالا گلی و خاکی درجاکفشی بدون در، نازیبا نمی‌شود بلکه بوی بد ناشی از کفش‌ها نیز در فضا پراکنده نخواهد شد؛ در ضمن کفش‌های آلوده در دسترس بچه‌های کوچک خانواده قرار نمی‌گیرد.
نکته: در بعضی ساختمان‌ها ـ بهخصوص آپارتمان‌های کوچک امروزی ـ به جای آنکه بخشی از فضای داخل خانه و در واقع ورودی را به قراردادن جاکفشی اختصاص دهند، محل قرار دادن کفش‌ها را به پشت در هر واحد و در بیرون خانه انتقال می‌دهند در‌حالی‌که همان‌طور که می‌دانید، فضای بیرون از در هریک از واحدهای یک آپارتمان، محیطی مشترک بین ساکنان ساختمان محسوب شده و قرار دادن کفش‌ها بدون جایگاهی مشخص در بیرون در، کاری ناشایست و به دور از فرهنگ آپارتمان‌نشینی است.
از طرف دیگر، انتخاب جاکفشی‌هایی با مدل‌ها، رنگ‌ها و فرم‌های مختلف برای هر واحد نیز به لحاظ زیبایی و نظم محیط آپارتمان غیرقابل قبول است؛ در نتیجه باید برای هر واحد به صورت تکی یا برای 2 واحد همجوار به صورت مشترک، جاکفشی‌هایی متناسب با محیط، با یک مدل و رنگ برای کل طبقه‌‌های ساختمان تهیه شود.
به این ترتیب، نه تنها نظمی خاص در کل فضای ساختمان به وجود می‌آید بلکه برای کفش‌ها نیز جای مناسبی فراهم شده و در ضمن، فضای داخل خانه هم اشغال نمی‌شود.
جایی برای لباس‌ها
بعد از بیرون آوردن کفش‌ها از پا، پوشش بعدی، لباس‌های مربوط به بیرون است که این روزها شامل پالتو، کت، بارانی، کاپشن و مانند اینها بوده و نه تنها به خاطر ابعاد بزرگ‌تر آنها نسبت به لباس‌های تابستانی بلکه به جهت اینکه احتمال خیس بودن آنها در فصول بارندگی وجود دارد، معمولا به محض ورود ما در کمد لباس‌های معمولی قرار نمی‌گیرند؛ بنابراین فراهم کردن رخت‌آویزی در ورودی خانه برای این منظور نیازی ضروری به نظر می‌رسد، زیرا در صورت نبودن مکانی مختص به آنها، لباس‌ها همواره روی دسته‌های صندلی، پشت مبل‌ها، دستگیره‌های در اتاق‌ها و کمدها آویزان می‌مانند تا خشک شوند و دوباره روز بعد مورد استفاده قرار گیرند. حالا تصور کنید چه بی‌نظمی و آشفتگی‌ای در خانه به وجود خواهد آمد.
علاوه بر اینها وجود جایگاهی برای آویختن لباس‌های مهمانان نیز نیاز ثانویه یک ورودی است. به این ترتیب، مهمانان به محض ورود به خانه، ابتدا لباس‌های مربوط به بیرون را روی جارختی آویخته و سپس وارد فضای مهمانخانه یا همان پذیرایی می‌شوند؛ در حالی که در صورت نبود چنین مکانی، لباس‌های مهمانان معمولا روی تختخواب اتاق خواب یا دسته مبل و صندلی‌ها آویخته شده و ظاهر مرتب خانه را به هم می‌‌زند.
البته پیش از اقدام به تهیه این قبیل رخت‌آویزها، بهتر است با انواع آنها و همچنین معایب و مزایای هرکدام آشنا شوید تا مناسب‌ترین نوع آن را برای ورودی فضای خانهتان انتخاب کنید.
در یک تقسیم‌بندی کلی، رخت‌آویزها به 3دسته کلی تقسیم می‌شوند؛ یکی از آنها رخت‌آویزهای دیواری شامل تعدادی گیره‌آویز است که به صورت چندتایی، جدا از هم یا در یک قالب ترکیبی به یکی از دیوارهای ورودی نصب شده و لباس‌ها را به آن می‌آویزند.
مهم‌ترین مزیت آنها هم کم‌جا بودنشان است؛ یعنی هیچ فضایی را روی زمین اشغال نمی‌کنند.
دومی چوب‌لباسی‌‌های پایه‌دار ایستاده از جنس فلز یا چوب است که کاربرد آنها در قدیم نیز بسیار رایج بوده. این چوب‌لباسی‌‌ها را معمولا به صورت مجزا در گوشه‌‌ای از ورودی یا اتاق خواب قرار داده و لباس‌ها را روی آن می‌آویزند که البته در این مورد هم ـ مانند نمونه قبلی ـ اگرچه کم‌جاست ولی با انبوهی از لباس‌های آویخته شده در مقابل دید، مواجه خواهیم شد و ظاهر ورودی را هم نازیبا می‌کند و این از جمله نقاط ضعف این مدل است؛ مگر آنکه از آن تنها برای آویزان کردن شال‌گردن، کلاه و چتر استفاده شده و لباس‌ها در جایی دیگر دور از چشم، آویزان شوند.
کمدهای دردار نمونه دیگری از این جالباسی‌ها برای ورودی هستند که بهترین نیز به حساب می‌آیند. با وجود چنین فضایی، لباس‌ها در داخل کمد آویخته شده و توسط در کمد از نظرها پنهان می‌مانند. این نوع رخت‌آویز مدل‌های زیادی دارد؛ بنابراین در صورتی که فضای ورودی خانه شما امکان اختصاص مکانی به چنین ترکیبی را دارد، حتما این نوع را انتخاب کنید. خوشبختانه امروزه تنوع در لوازم دکوراسیونی، دست افراد را برای انتخاب مناسب‌ترین لوازم، بیشتر باز گذاشته است.
یک راهکار همیشگی: اگر در فضای ورودی خانهتان با مشکل کمبود جا مواجه نیستید یا اینکه در یکی از دیوارهای آن فرورفتگی‌‌ای با حداقل 30 سانتی‌متر عرض وجود دارد، دیوار را به یک کمد دیواری سراسری (از کف تا سقف) اختصاص دهید.
این کمد دیواری دردار نه تنها می‌تواند جایی برای آویختن لباس‌های شما و اهل خانواده باشد بلکه بسیاری از لوازم و خرده‌ریزهای گوناگون و حتی کفش‌ها را نیز می‌توان در آن جای داد؛ در ضمن با قراردادن آینه روی یکی یا همه درهای کمد می‌توانید هم آینه موردنیاز در ورودی را فراهم کرده و هم فضا را بزرگ‌تر و پرنورتر کنید.
فرشی به اندازه چند پا
یکی از نیازهای بسیار ضروری ورودی خانه ـ بهخصوص در فصول بارندگی سال ـ و در طرفین در ورودی، پادری است.
البته توجه داشته باشید که پادری انتخابی برای فضای بیرون و داخل ـ به لحاظ جنس و فرم ـ باید با هم متفاوت باشند؛ به این معنا که پادری بیرون باید از جنس خشن‌تر، ضخیم‌تر و مقاوم‌تر باشد زیرا با کشیدن ته کفش‌ها بر آن، گل و لای آنها به راحتی کنده شده و به داخل خانه انتقال پیدا نکند ولی برای فضای داخل ورودی، پادری معمولی و پرزداری انتخاب کنید که باقیمانده گل و لای و رطوبت حاصل از آن جذب پادری شده و ورودی را کثیف نکند؛ البته قابل شست‌‌وشو بودن و کیفیت هر دو پادری را هنگام خرید حتما موردتوجه قرار دهید.
پیشنهادات ابتکاری
1 ـ چمدانی برای کفش‌ها: در تصویر1 شما چمدان قدیمی‌‌ای را ملاحظه می‌کنید که در فضای ورودی در زیر کنسول قرار گرفته است. این چمدان در واقع نقش جاکفشی را ایفا می‌کند. شما هم می‌توانید به جای جاکفشی در شکل‌ها و مدل‌های رایج، از صندوقچه‌ها و چمدان‌های قدیمی و حتی جدید برای این منظور استفاده کنید؛ تنها کافی است داخل آنها را با لایه‌ای از پلاستیک و سپس روزنامه بپوشانید تا قرار دادن کفش‌های نمدار، سبب آسیب‌دیدگی آنها نشود.
2 ـ سکویی به عنوان جاکفشی: با توجه به اینکه برای پوشیدن کفش‌ها و بیرون آوردن آنها از پا، نشستن بهترین حالت بدن بوده و به کمر نیز فشار نمی‌آورد ـ در صورت امکان ـ در فضای ورودی، یک صندلی یا مبل قرار دهید. در تصویر3، شما نمونه‌ای از یک نیمکت توخالی چوبی با عرض 35 سانتی‌متر و ارتفاع 40 سانتی‌متر و طولی به اندازه طول دیوار را ملاحظه می‌کنید که فضای داخل آن تقسیم‌بندی شده و به عنوان جاکفشی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ در ضمن با قرار دادن چند بالشتک، سطح نیمکت نیز برای نشستن آماده شده است.
