شاید از بی‌اطلاعی باشد و شاید هم از اینکه شهرنشینی مدرن با عرف و سنت مردم ایران ناهمگون است، در هر حالت هنوز مردم ما که از خانه‌های حیاط‌دار به آپارتمان‌های چندین طبقه کوچ کرده‌اند، نمی‌توانند در خانه‌های خود آرام بگیرند یا از مزاحمت همسایگان دیگر در عذاب هستند و یا موجب مزاحمت همسایگان دیگر می‌شوند و حرفشان هم این است که چاردیواری اختیاری و معتقد هستند که پولش را داده‌اند و هر جور که بخواهند می‌توانند زندگی کنند و شاید هم به این دلیل است که از سکونت در آپارتمان ناراضی به نظر می‌رسند، اما در دنیای امروز با افزایش رو به رشد جمعیت تنها راه کنار آمدن با فرهنگ و قوانین آپارتمان‌نشینی است یا خارج شدن از شهر و ساکن شدن در شهرک‌های اطراف برای داشتن فضای بیشتر که آن نیز باز خود برای خود قانونی دارد.
مسلماً بهترین راه برای به دست آوردن آرامش در زندگی آپارتمان‌نشینی و شهرنشینی مدرن، کنارآمدن با قوانین و قانونمند شدن است.
براساس نظرسنجی یک تشکل غیردولتی 55 درصد مردم ایران از زندگی در آپارتمان احساس نارضایتی و ابراز تنفر می‌کنند. براساس این نظرسنجی که موسسه غیردولتی آرشیدوس انجام داده، پس از اولین همایش فرهنگ آپارتمان‌نشینی در سال گذشته 25 درصد از مردم در عین حال مخالف زندگی آپارتمان‌نشینی بودند، بر همین اساس 38 درصد مردم کشور آپارتمان‌نشینی را سازگار با فرهنگ ایرانی دانسته‌اند و 18 درصد ابراز بی‌تفاوتی و 15 درصد نیز ابراز رضایت کرده‌اند.
در این نظرسنجی درباره سازگاری آپارتمان‌نشینی با فرهنگ ایرانی نیز سوال شده است که 19 درصد کاملا موافق با این سازگاری و 6درصد مخالفت خود را اعلام کرده‌اند.
براساس این نظرسنجی 39درصد از پاسخگویان، سر و صدا و رفت و آمد زیاد در طبقات، 27 درصد محدودیت فضا و عدم استقلال، 13درصد عدم تفاهم فکری و سلیقه‌ای ساکنان با هم، 12درصد نداشتن فضای تفریح و بازی و 27 درصد دخالت و مزاحمت همسایگان را از معایب و مشکلات آپارتمان‌نشینی عنوان کردند.
36 درصد مردم نیز به وجود امنیت زندگی آپارتمان‌نشینی اشاره کرده و 17درصد یکی از مزایای آپارتمان‌نشینی را دسترسی به یکدیگر در مواقع اتفاقات و نیازمندی عنوان کرده‌اند. در این نظرسنجی 51درصد پاسخگویان نیز در زمینه اینکه آیا نوع مشکلات به گونه‌ای است که نتوان با سیاستگذاری و برنامه‌ریزی به حل آن پرداخت، پاسخ منفی داده‌اند.
موسسه غیردولتی آرشیدوس در آخر نتیجه‌گیری می‌کند که جامعه ایران به لحاظ قرار گرفتن در دوران گذار، هنوز امکان دستیابی به فرهنگ مشخص و روشنی در زمینه آپارتمان‌نشینی را نیافته است.
