- چه‌طور شد که تصويرگر شديد؟
از بچگي علاقه داشتم. در دانشگاه رشته‌ي گرافيک را انتخاب کردم. بعد هم چون با بچه‌ها رابطه‌ي خوبي داشتم، معلم نقاشي شدم. دوست داشتم براي بچه‌ها تصويرگري کنم و از مجله شروع کردم؛ از «کيهان بچه‌ها».
- خانواده‌تان با اين رشته مخالف نبودند؟
نه. خود پدرم مرا در هنرستان ثبت‌نام کرد. هرچند در زمان ما خيلي از خانواده‌ها با هنرستان مخالف بودند.
- چه‌طور شد تصميم گرفتيد با نوجوان‌ها وقت بگذرانيد و به آن‌ها نقاشي ياد بدهيد؟
همان‌وقت که معلم نقاشي کودکان بودم و برايشان تصويرگري مي‌کردم، به اين فکر افتادم كه به نوجوان‌ها ياد بدهم خودشان تصويرگري کنند و اثر هنري خلق کنند. در کانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان اين فرصت فراهم شد كه به آن‌ها نقاشي و طراحي ياد بدهم.
- حرفي به نوجوان‌هاي امروز كه به نقاشي و تصويرگري علاقه دارند.
کتاب زياد بخوانيد و تصوير زياد ببينيد و دنبال علاقه‌تان برويد.
فرزانه‌سادات علوي، 12ساله از تهران
عكس: پايگاه خبري كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان
نظر شما