می‌توان حتی رفتار کشور ترکمنستان از قطع گاز به ایران را به حساب سوء‌مدیریت دولت گذاشت و نیز نمک پاشیدن‌های شهرداری روی یخ‌های معابر تهران را از زاویه تخریب آسفالت نگریست.
چنین نقدی که معمولا سیاست پیشگان را خوش می‌آید، تاریخ مصرفش کوتاه است و وقتی آب‌ها از آسیاب بیفتد و واقعیت‌ها عیان گردد، دست منتقدان بی‌انصاف نیز رو می‌شود. دولت در اقدامی قابل توجیه، در بسیاری از استانها مدارس را چند روز و ادارات یکی دو روز تعطیل کرد تا برای مقابله با بحران فزاینده‌ای که سرمای سخت و جانفرسا تحمیل کرده با توانایی بالاتری وارد میدان شود.
طبیعی است در کلان‌شهری چون تهران، که ترافیک در روزهای معمولی هم طاقت‌فرساست، بارش برف و یخبندان مشکلات را دوچندان می‌کند و تعطیلی ادارات و مدارس و مآلا کاهش تردد کارمندان و دانش‌آموزان، دست مدیریت شهری را باز می‌گذارد، اما این همه داستان نیست و آن‌گونه که برخی مطبوعات نوشته‌اند، تعطیلی تهران صرفا برای کمک به شهرداری صورت نگرفته است.
همگان می‌دانند کمبود گاز و افت شدید فشار آنکه دولت کنونی باعث پیدایش آن نیست، دلیل اصلی و ویژه تعطیلی مدارس و ادارات بود. روشن است که دولت با بررسی جوانب کار، به این ارزیابی رسیده که هزینه بازبودن مدارس در این ایام بسیار بالاتر از تعطیلی آن است و لذا با تدبیری قابل توجیه تصمیم درست اتخاذ کرده است.
پس این تصمیم که منفعت عمومی را به دنبال دارد، نباید با نگرش جناحی، چنان تلقی شود که گویی منتی بر مدیریت شهری است و چنین گفته شود که اگر دولت، شهر را تعطیل نمی‌کرد، شهرداری فلج می‌شد.
شهروندان تهران در روزهای اخیر دریافته‌اند، مدیریت شهری بسیار کارآمدتر از گذشته عمل کرده است. شاید بخشی از این کارآمدی، نتیجه تجربه آموختن از گذشته باشد اما در هر حال نشان می‌دهد کار شبانه‌روزی و مدیریت سنجیده، می‌تواند بحران‌ها را به فرصت تبدیل کند که اتفاقا در روزهای اخیر چنین شد.
این تجربه راهکار تازه‌ای را در برابر مدیران کشور می‌گشاید، و آن اینکه وقتی کلان‌شهری چون تهران به آسانی می‌تواند از پس بحرانی بزرگ برآید، باید کلید حل مشکلات را به مدیریت آن سپرد. تنها در چنین صورتی است که می توان از مدیران شهری به تمام و کمال مسئولیت خواست.
تأمین بودجه تعهدشده از سوی دولت در زمینه حمل و نقل، در اختیار قراردادن هدایت پدافند غیرعامل، تأمین پوشش ارتباطی، مخابراتی و رسانه‌ای و سایر نیازمندی‌های شهر به دست شهرداری، می‌تواند دولت را به عنوان یک مستاجر بزرگ از هر دغدغه‌ای برهاند و دولتمردان را با خیال راحت بر‌سرمیزهای نظارت و برنامه‌ریزی بنشاند.
