به گزارش رویترز مایکل بگون، بوم‌شناس در دانشگاه لیورپول و پژوهشگران همکارش می‌گویند با وجود آنکه طاعون در 20 سال گذشته هر سال حدود 100 تا 200 نفر را در جهان کشته است، اما در دهه‌های اخیر در کشورهای جدیدی پدیدار شده است و اکنون به سوی آفریقا متوجه شده است.
باکتری "یرسینیا پستیس" که باعث ایجاد طاعون خیارکی که در قرون وسطی به وسیله شپش‌های آلوده منتقل می‌شد، به نام "مرگ سیاه" خوانده می‌شد و نیز طاعون ریوی می‌شود که خطرناک‌تر است و از طریق عطسه و سرفه می‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
پژوهشگران انگلیسی در مقاله‌شان در شماره اخیر نشریه کتابخانه ملی علوم PloS Medicine می‌نویسند: "گرچه شمار موارد انسانی طاعون پایین است، نادیده گرفتن تهدید آن برای انسانیت اشتباه است، چرا که طاعون بیماری با سرایت ذاتی، گسترش سریع، سیر بالینی سریع و در صورت عدم درمان مرگ و میر بالا است."
به گفته بگون جوندگان که حامل میکروب طاعون هستند، را تقریبا نا ممکن است بتوان به طور کامل از بین برد و آنها در دنیای حیوانات به عنوان تهدیدی دائم برای انسان‌ها باقی می‌مانند. هر دو شکل طاعون اگر مورد درمان آنتی‌بیوتیکی قرار نگیرند، در عرض چند روز باعث مرگ مبتلایان می‌شوند.
بگون می‌گوید ظاهرا شیوع طاعون در دنیا در حال افزایش است و برای اولین بار شیوع‌‌های عمده بیماری در آفریقا رخ داده است.
سازمان جهانی بهداشت گزارش می‌دهد که هر سال 1000 تا 3000 مورد طاعون در جهان رخ می‌دهد و در پنج سال گذشته اغلب موارد بیماری از کشورهای آفریقایی ماداگاسکار، تانزانیا، موزامبیک، مالاوی، اوگاندا و جمهوری کنگو گزارش شده است.
طاعون خیارکی را مرگ سیاه می‌نامیدند، زیرا برآمدگی‌های سیاه‌رنگی روی بدن مبتلایان به وجود می‌آورد و نیز باعث تهوع شدید و تب بالا می‌شد. قربانیان طاعون ریوی علانم مشابهی داشتند ولی برآمدگی‌های سیاه‌رنگ روی پوست‌شان به وجود نمی‌آمد.
بگون و همکارانش خواستار پژوهش بیشتر در باره راه‌های بهتر پیشگیری از طاعون در نواحی شیوع این بیماری شدند که دسترسی داروهای نجات‌بخش وجود ندارد و دفاع در مقابل این بیماری در صورت استفاده از آن به عنوان سلاح میکروبی شده‌‌اند.
