به گزارش آسوشیتدپرس این شیوه جدید به کاررفته شامل ضعیف کردن دستگاه ایمنی بیماران و سپس دادن مغز استخوان فرد اهداکننده اندام به فرد گیرنده است.
در یک تجربه، چهار نفر از پنج گیرنده کلیه توانستند برای پنج سال بعدی داروهای مهارکننده ایمنی را قطع کنند.
دکتر دیوید ساکس از بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون که سرپرست این تحقیق منتشر شده در "نشریه پزشکی نیوانگلند" بوده است، درباره آن گفت: "منطقی است که امیدوار باشیم این بیماران برای بقیه عمر نیازی به داروی مهار کننده ایمنی برای جلوگیری از رد پیوند نخواهند داشت."
از هنگامی که اولین پیوندهای اعضا بیش از 50 سال پیش آغاز شد، دانشمندان به دنبال راه‌های برای واداشتن بدن به پذیرفتن اندام خارج به عنوان یک عضو خودی بوده‌‌اند. داروهای مهارکننده ایمنی که از رد پیوند جلوگیری می‌کنند، در دهه 1980 مورد استفاده قرار گرفتند
. اما این داروها خطر سرطان، نارسایی کلیه و بسیاری مشکلات دیگر را می‌افزایند.و از طرف دیگر آنها دارای اثرات جانبی ناخوشایندی مانند رشد مفرط موها،ایجاد نفخ و لرزش هستند.
دکتر سوزان ایلدستاد، متخصص ایمنی‌شناسی از دانشگاه لوییزویل که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت برطرف کردن نیاز به داروهای ضدپیوند یک "پیشرفت عظیم" است.
او هشدار داد: "البته هنوز این روش نیاز به دقیق‌تر شدن دارد، به طوریکه هرکسی با آن درمان شود، به همین نتایج موفق دست یابد."
پزشکان هشدار می‌دهند که این نتایج به معنای آن نیست که قطع کردن داروها برای افرادی که هم اکنون پیوند شده‌اند، بی‌خطر است؛ انجام چنین کاری باعث رد عضو پیوندی و حتی مرگ می‌شود.
دکتر ساکس در دهه 1990 نشان داد که این شیوه می‌تواند در گیرنده کلیه‌ای که دارای دهنده با تشابه بالای ژنتیکی باشد، موفقیت‌آمیز باشد. زن مورد بررسی ساکس در آن زمان، در سال 1998 مورد پیوند کلیه و مغز استخوان قرار گرفت و برای یک دهه نیاز به داروی ضد رد پیوند پیدا نکرد.
تحقیق جدید ساکس شامل پنج فرد می‌شد که از والدین یا خواهر و برادرشان کلیه دریافت کرده بودند که اندکی از لحاظ نوع بافتی با آنها تفاوت داشتند. از آنجایی که بسیاری از پیوندشده‌های کلیه به همین گونه با هم تطابق کامل ندارند، امیدواری بر این است که روزی افراد بیشتری بتوانند بدون مصرف داروهای مهارکننده ایمنی به زندگی ادامه دهند.
این گروه پژوهشگران دادن مغز استخوان فرد دهند ه کلیه را پیش از پیوند، در حین آن و پس از آن امتخان کردند، و در عین حال دستگاه ایمنی بیماران را دستکاری کردند تا اندام‌های جدید را بهتر بپذیرند.
شیوه ساکس شامل ضعیف‌کردن دستگاه ایمتی هر کلیه بیمار با تزریق داخل وریدی چند روز پیش از پیوند است. پس از پیوند، بیمار مورد تزریق مغز استخوان دهنده قرار می‌گیرد تا یک دستگاه ایمنی جدید در او به وجود آید و سلول‌های بنیادی موجود در مغز استخوان، برنامه ریزی مجدد در بدن ایجاد می‌کنند و به سلول‌های ایمنی جدیدی امکان رشد می‌دهند که به اندام اهدایی حمله نمی‌کنند.
این بیماران در ابتدا داروهای ضد پیوند دریافت کردند، اما پس از چند ماه بتدریج داروی آنها قطع شد.
در چهار نفر از پنج بیمار مورد بررسی برای مدت کوتاهی یک دستگاه ایمنی دوگانه (هیبرید) پیدا کردند- که در آن سلول‌های گیرنده و سلول‌های دهنده با یکدیگر در یک بدن زندگی می‌کردند.
آنها توانستند دریافت داروهای ضد رد پیوند رامتوقف کنند و کارکرد کلیه پیوندی در آنها در مدت 2 تا 5 سال بعد حفظ شده بود.
در مورد یک بیمار هم که این شیوه شکست خورد، یک پیوند کلیه دوم انجام شد و بیمار از آن به بعد به روی داروهای مهارکننده ایمنی باقی ماند.
