یعنی در واقع باید بکوشیم که به‌طور مرتب نو شویم. این کار تلاش و کوشش می‌طلبد و سختی‌های خود را هم دارد، اما نشدنی نیست و مانند ورزش و بازی که خستگی‌اش دل‌پذیر است، وقتی به حاصل تلاش و کوشش خود نگاهی بیندازیم و تجربه‌های به‌دست آمده را مرور کنیم، آن تلاش و کوشش و تحمل سختی‌هایی که ما را قوی‌تر کرده یا افق دیدمان را وسعت بخشیده، لذت‌بخش خواهد بود.
در مطلب قبل، برخی توصیه‌ها و راهنمایی‌های کارشناسان را برای رشد و تحول مرور کردیم و در این مطلب با ادامه‌ی آن راهکارها آشنا می‌شویم:
الگوی مناسب
یکی از لوازم پیشرفت و تحول، داشتن الگوی مناسب است؛ الگویی که از همان آغاز اجرای برنامه انتخابش کنیم او را پیش چشم خود داشته باشیم و تلاش کنیم که همچون او در تحقق اهداف خود پیروز شویم.
البته الگویی که انتخاب می‌کنیم، متناسب با هدف و دورنمایی که برای آینده خود، درنظر گرفته‌ایم، باید شخصیت موفقی باشد که با تلاش و کوشش به بالاترین نقطه آرمانی زندگی خود رسیده است. درنظر داشتن چنین الگویی به انسان توان و انگیزه می‌دهد تا بیشتر و بیشتر برای موفقیت تلاش کند و به آنچه که می‌خواهد دست یابد.
عادت‌های بد، ممنوع
عادت‌های بد از هر نوعی، سد راه موفقیت می‌شوند. هر عادتی که برای سلامتی ما مضر باشد، هرچند ظاهراً به ما لذتی بدهد یا حتی مثلاً امکان بیدارماندن، دیروقت، برای انجام کارهایمان را به ما بدهد یا... در بلندمدت ما را از هدف دور می‌کند و مانع اجرای درست و به موقع برنامه طراحی شده ما می‌شود. اگر به چیزی، حالتی و یا رفتاری مضر عادت کنیم، کم‌کم آن عادت، ما و زندگی ما را اداره می‌کند و توانایی ما را در تصمیم‌گیری و اجرای تصمیم‌های مناسب محدود می‌کند.
ضرورت خوش‌بینی
خوش‌بینی از ارزش‌های مهم و تاثیرگذار در رشد انگیزه‌های انسان و تقویت روحیه او برای تداوم تلاش و ادامه حرکت در مسیر پیشرفت و تحول اوست. خوش‌بینی حال آدم را بهتر می‌کند و او را با نشاط بیشتر به کوشش برای تحقق اهداف و دستیابی به خواسته‌هایش وامی‌دارد. انسان خوش‌بین، معمولاً بیشتر از خودش و از زندگی‌اش رضایت دارد و بیشتر احساس سعادت می‌کند و همین، او را چندین گام به موفقیت نزدیک‌تر می‌کند.
خودباوری و احترام به خود
کسی می‌تواند واقعاً پیروز و موفق بشود که برای خودش ارزش قائل باشد، به خودش احترام بگذارد و توانایی‌های خود را باور کند. خودباوری و اعتمادبه‌نفس، به آدمی توان اقدام و فعالیت و پیشرفت می‌بخشد و باعث می‌شود قدر مهارت‌ها و توانایی‌های خود را بداند.
همین ویژگی باعث می‌شود آدمی با دیگران بهتر ارتباط برقرار کند، دقیق‌تر و پخته‌تر تصمیم بگیرد و واکنش نشان بدهد، برنامه‌ها و تصمیم‌هایش را درست و منظم اجرا کند و کارهایش را به درستی به سرانجام برساند. خودباوری و احترام به خود، شخصیت انسان را قوی و محکم می‌کند و باعث می‌شود دیگران نیز به او احترام بگذارند و او را جدی بگیرند.
حرکت متعادل و پله‌پله بالارفتن
معمولاً ره صدساله را نمی‌شود یک‌شبه رفت، اگر هم بشود، خیلی استثنایی و نادر است و نمی‌توان براساس آن برنامه‌ریزی کرد، آدم‌های موفق معمولاً به حفظ تعادل و نظم در حرکت خود پایبند بوده‌اند و سعی کرده‌اند بدون خستگی و پیوسته، پله‌پله بالا بروند.
تلاش و حرکت مداوم، نه فقط انرژی و توان فرد را برای ادامه پیشرفت هدر نمی‌دهد، بلکه گام‌به‌گام او را پرتوان‌تر می‌کند. علاوه بر این، حرکت آهسته و پیوسته، امکان تصحیح اشتباه‌ها و بازنگری در اولویت‌ها را هم به آدم می‌دهد و با تثبیت و تغییر و تحول در وجود انسان، کمک می‌کند که او پرتوان و پرانرژی تا پایان راه پیش برود و اهدافش را تحقق بخشد.
نظر شما