۱۸سال است که نه من خسته از رکاب‌زدن شده‌ام، نه تو خسته از حرکت‌کردن. هر زمان که چرخ‌هایت نزدیک پنچرشدن بود، من هم پاهایم لرزید، اما نه من دست گذاشتم روی ترمز، نه تو خسته شدی از ادامه‌ی راه... با ترس و دلهره اما محکم، هم تو پیش رفتی، هم من!
می‌دانم نه تو ناامید می‌شوی، نه من... من یعنی ما... ما نوجوان‌ها و جوان‌هایی که با تو حرکت کردیم و نگذاشتیم ترمز کنی و نمی‌گذاریم ترمزت را بکشند...
ما با هم بزرگ می‌شویم، اما پیر نمی‌شویم، ما همیشه‌ی همیشه با هم جوان می‌مانیم... تا ابد.
تولدت مبارک دوچرخه‌ی من! از طرف هم‌رکاب، خبرنگار و رفیق سال‌های طولانی‌ات.
فرشته محمودنژاد، ۱۸ساله از اسلامشهر
تصویرگری: یاسمن‌سادات شریفی، ۱۶ساله از اراک
نظر شما