برندگان امسال جوایز پزشکی لاسکر اعلام شدند

 به گزارش آسوشیتدپرس جوایز صدهزار دلاری بنیاد آلبرت و مری لاسکر جمعه این هفته در نیویورک به پنج دانشمند اهدا خواهد شد.

جایزه لاسکر برای پژوهش پزشکی بالینی به آرون بک، 85 ساله، استاد ممتاز بازنشسته دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا داده می‌شود. او شیوه شناخت‌درمانی را بوجود آورد که باعث دگرگونی درمان بیماری‌های روانی مانند افسردگی، رفتار خودکشی، حملات وحشت‌زدگی و اختلالات خورد و خوراک شد.

 بک پیشنهاد کرد که افسردگی ناشی از  پیش‌داوری منفی نسبت به خود است و نه سائق‌های ناخودآگاه. او بیمارانش را هدایت می‌کرد تا صحت عقایدشان را بررسی کنند و این فرآیند واقعا به برطرف شدن افسردگی می‌انجامید.

 این رویکرد بعدها برای سایر اختلالات روانپزشکی هم به کار برده شد. بنیاد لاسکر در اعلامیه‌اش گفت:" بک تاثیری عظیم  بر شمار گسترده‌ای از افراد به جای گذاشت و مقادیر بی‌حدی از رنج را تسکین بخشید."

 جایزه دستاورد ویژه در علوم پزشکی به جوزف گال ،78 ساله، از بخش جنین‌شناسی موسسه کارنگی در بالتیمور داده شد. او به عنوان بنیانگذار زیست‌شناسی سلولی نوین و به خاطر تحقیقاتش در ساختار و کارکرد کروموزوم‌ها ونیز به عنوان یک حامی پیشگام شرکت زنان در فعالیت‌های علمی مورد تقدیر گرفت.

 حدود 40 سال پیش گال و یک دانشجوی دوره عالی یکی از پراستفاده‌ترین تکنیک‌های زیست‌شناسی سلولی را به نام "دو رگه سازی در جا"(in situ hybridization)  را ابداع کردند که به دانشمندان امکان می‌دهد ژن‌ها یا سایر تکه‌‌های خاص DNA درون بافت‌ها یا سلول‌ها را تشخیص دهند.

 سه دانشمند به اشتراک جایزه لاسکر برای پژوهش پایه پزشکی را به خاطر پیش‌بینی وجود و کشف یک آنزیم به نام تلومراز دریافت می‌کنند: الیزابت بلک‌برن، 57 ساله، از دانشکاه کالیفرنیای سانفرانسیسکو، کارول دبلیو گریدر، 45 ساله از دانشکده پزشکی دانشگاه جانز‌هاپکینز در بالتیمور و جک دبلیو سزوستاک، 53 ساله، از دانشکده پزشکی هاروارد.

 تلومراز به سر کروموزوم‌ها، DNA اضافه می‌کند تا جایگزین ماده ژنتیکی شوند که تخریب شده است.
کار این دانشمندان زمینه را برای پژوهش‌هایی فراهم آورد که نشان داد سلول‌های سرطانی از تلومراز برای تداوم رشد کنترل‌نشده‌شان استفاده می‌کنند. دانشمندان در حال حاضر به تحقیق بر روی داروهایی مشغولند که با مهار این آنزیم با سرطان مقابله می‌کنند.

به علاوه دانشمندان معتقدند که ترمیم فرسایش DNA بوسیله این آنزیم ممکن است نقشی در بیماری‌های مربوط به افزایش سن داشته باشد.