محور اصلی رایزنی‌های این دور توسعه صنعتی است و در عین حال رئیس جدید کمیسیون آفریقا و اعضای آن نیز در آدیس آبابا برگزیده خواهند شد.
ناظران تحولات آفریقا دریک نکته اتفاق نظر دارند که این توسعه صنعتی نیز همچون گسترش مبادلات تجاری در سال‌های اخیر، قاعدتا باید از طریق مراودات با چین صورت گیرد.
دهمین اجلاس سران اتحادیه آفریقا، یک مرحله اساسی در تحول این سازمان پان آفریکن محسوب می‌شود که مشروعیت و اعتبار آینده اتحادیه در گرو آن است. به جز انتخابات مهم مربوط به کمیسیون آفریقا و انتصاب اعضای 24 گانه شورای صلح و امنیت اتحادیه،
هم اندیشی و چاره جویی در باره مناقشات قاره بالاخص ادامه بحران سیاسی و اجتماعی در کنیا، مباحثات درباره موضوع ایالات متحده آفریقا و مخصوصا گفت‌وگو و تصمیم‌گیری در اطراف توافقات مشارکت اقتصادی میان اتحادیه اروپا و آفریقا، محورهای اصلی رایزنی‌های سران آفریقا خواهد بود.
باید توجه داشت که توافقات مشارکت اقتصادی که مذاکرات آن از چند سال قبل میان اتحادیه اروپا و قاره آفریقا در جریان است، در نهایت به برقراری فضای مبادله آزاد تجاری میان اتحادیه اروپا و کشورهای آفریقایی منجر خواهد شد. در حقیقت با برقراری قریب الوقوع این توافقات که البته با مخالفت‌هایی از سوی سازمان‌های غیردولتی فعال در آفریقا نیز مواجه است، اتحادیه اروپا به شکل جدی وارد عرصه رقابت اقتصادی در آفریقا، با آمریکا و چین خواهد شد.
آمریکا قبلا با قانون آگوا که تسهیل‌کننده واردات محصولات اغلب کشورهای آفریقایی به بازار آمریکاست، بستر لازم را برای تحکیم روابط اقتصادی با آفریقا و مخصوصا بهره برداری گسترده از منابع اولیه و نفت این قاره فراهم کرده است و چین نیز با شیوه‌های شناخته شده با سرعت بازارهای سرمایه‌گذاری و مبادله تجاری آفریقا را در می‌نوردد. گو اینکه رقابت آمریکا- اتحادیه اروپا- چین در بستر جدید در آفریقا، همچنان مانع از امکان گسترش روابط کشورهایی مانند ایران با این قاره نیست.
اتحادیه آفریقا در یک نگاه
اتحادیه آفریقا که در جریان اجلاس دوربان (آفریقای جنوبی) در سال 2002 رسما به جهانیان معرفی شد، به‌عنوان یک نهاد سیاسی پان آفریکن جایگزین سازمان وحدت آفریقا شد که خودش در سال 1963 و در بستر مبارزه با استعمار و با هدف اتحاد قاره آفریقا تأسیس شده بود.
تمام کشورهای قاره آفریقا به جز مغرب (شامل 53 کشور از جمله صحرای غربی) در عضویت اتحادیه قرار دارند.
اتحادیه آفریقا بر پایه یک منشور مصوب کشورهای عضو بنا شده است و اجلاس عادی سران به صورت سالانه، اجلاس‌های فوق العاده، دبیرخانه و کمیسیون‌های تخصصی اجزای اصلی آن را تشکیل می‌دهند. اتحادیه آفریقا در مقایسه با سازمان وحدت آفریقا، هفده ارگان جدید دارد که به جز اجلاس سران و شورای اجرایی ( که وزرای امور خارجه را گردهم می‌آورد)، باید به کمیسیون اتحادیه آفریقا اشاره کرد که با الهام از نهاد مشابه در اتحادیه اروپا، با ده کمیسر و یک رئیس، بازوی اجرایی اصلی اتحادیه محسوب می‌شود و مستقیما تحت نظر اجلاس سران قرار دارد.
اتحادیه آفریقا همچنین در مقایسه با سازمان وحدت آفریقا، نسبت به تأمین امنیت و صلح در قاره دلمشغولی بیشتری دارد و از این لحاظ شورای صلح و امنیت این اتحادیه به صورت دایم و با تشکیل جلسات منظم (دست کم دو بار در ماه در سطح اعضا و یک بار در سال در سطح وزیران یا سران) در این مسیر می‌کوشد.
یک گروه خبرگان از این شورا حمایت می‌کند و شورا به یک مکانیسم هشدار سریع نیز مجهز است. بازوی اجرایی شورای صلح و امنیت، یک نیروی نظامی از پیش آماده شده پانزده هزار نفری آفریقایی است که تا سال 2010 اسباب تشکیل آن تکمیل خواهد شد.
سران کشورهای آفریقایی در سال 2005 یک پیمان دفاعی مشترک نیز امضا کرده‌اند که تعهدات جدید و ارگانیسم‌های تخصصی رهاورد آن است: مرکز آفریقایی مطالعه درباره تروریسم (افتتاح شده در سال 2004 در الجزیره)، آکادمی صلح آفریقا و کمیسیون حقوق بین‌المللی.
اتحادیه آفریقا از همان آغاز با تحرک رئیس کمیسیون خود، آلفا عمر کوناره (رئیس‌جمهوری سابق مالی) و شورای صلح و امنیت، مداخله‌های مؤثری در مناقشات کشورهای مختلف اعم از بوروندی، کومور، ساحل عاج، گینه بیسائو، گینه استوایی، لیبریا، جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری دمکراتیک کنگو، سومالی، سودان (دارفور) و میان اریتره و اتیوپی داشته است.
ارگان‌های دیگر اتحادیه عبارتند از: پارلمان پان آفریکن (تأسیس شده در مارس 2004)، دیوان عدالت، شورای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و دیگر کمیته‌های تخصصی.
برنامه اقتصادی مشارکت نوین برای توسعه آفریقا موسوم به نپاد نیز از سال گذشته رسما به اجزای اتحادیه اضافه شده است و سران آفریقایی همچنین تمایل دارند به ایجاد نهادهای مالی خاص خود از جمله بانک مرکزی آفریقا، صندوق آفریقایی پول و بانک سرمایه‌گذاری آفریقا اقدام کنند.
